Bir kişinin aşırı derecede kendini izole ettiği bir duruma otizm denir. Uzmanlarla iletişim kurmak ve çocuğun etrafındaki dünyayla iletişim kurma sevincini hissetmesine yardımcı olmak için bir çocukta bu hastalığın ilk belirtileri nasıl tanınır?
Yaşamın ilk günlerinden itibaren çocuklar dokunsal temasa ihtiyaç duyarlar ve ısrarla dikkatleri kendilerine çekmeye çalışırlar. Ancak otizmli bir çocuk ise beşikte daha rahattır. Kendini bir yetişkinin kollarında bularak, mümkün olan her şekilde bedensel temastan kaçınarak kaçmaya çalışır.
Bebek, ebeveynlerinin sevgi dolu sözlerine ve hatta yüksek seslere, beklenmedik bir parlak ışık parlamasına tepki vermez. Beşiğin başında asılı duran oyuncaklar çocuğun dikkatini çekmez, ona görünmez kalır. Görünüşe göre küçük bir düşünür evinize yerleşmiş, tamamen belirli bir evrensel sorun hakkında düşünmeye dalmış.
Çocuk çok sakin, hareketsiz. Çocukların doğal merakını bilmiyor. O bir araştırmacı ya da çevresindeki yaşamın bir gözlemcisi değildir. Çocuk, kendi yaşındaki çocukların genellikle yaptığı gibi, sorununu yüksek sesle ve talepkar bir ağlama ile ilan etmek için acele etmez. Aksine, kırıntıların çığlığı bir notta monotondur. Uzun süre böyle kalıcı sesler çıkarabiliyor, onlardan zevk alıyor.
Büyüdükçe, bebek gelişimde akranlarından giderek daha belirgin bir şekilde geriler. İlk kelimeleri tamamen tutarsız bir şekilde söyler, cümleleri bir araya getirmeye ve arzularını yetişkinlere iletmeye çalışmaz. Onun için konuşma bir iletişim aracı değil, sadece bir dizi sestir. Bir eylemi ya da bir nesneyi bir sözcükle adlandıramaz.
Bebek oyuncaklarla saatlerce oturabilir, monoton bir şekilde onları bilinen bir plana göre bir sıra veya daire şeklinde düzenleyebilir. Oyun, normal çocuk eğlencesinden çok bir ritüel gibidir. Çocuk, ebeveynlerin bu aktiviteyi kesmeye ve yeni bir şey öğrenmeye yönelik tüm girişimlerini görmezden gelir.
Çocuk hemen hemen her zaman depresyondadır ve başkaları tarafından bilinmeyen bir sorun yüzünden kafası karışır. Belirgin duygusal patlamaları yok. Övgü ve cezaya eşit derecede kayıtsız. Bir çocuk için şiddetli bir tepkiye veya özel ilgiye değer hiçbir olay yoktur.
