Sorunlu hamilelik, ağrılı doğum, uykusuz geceler, anaokulu ve okul sorunları - çocuklarla ilgili gerçekten yeterince endişe var. Soru şu ki, o zaman çocuklara neden ihtiyaç duyuluyor? Bazen zaten ebeveyn olmuş insanlar bile cevabı bilmiyorlar.
Çocuklara neden gerçekten ihtiyaç duyulduğu sorulduğunda, tek bir ebeveyn bile dürüst ve net bir şekilde cevap vermez, kendisine bile. Çocuk psikologları bu konuda bir çalışma yürüttüler ve bu sırada ebeveynlerin neden hala çocuklara ihtiyaç duydukları sorusuna verdikleri birkaç tipik yanıt ortaya çıktı.
Açığa çıkan cevaplar tek bir şeyden bahsediyordu: bir çocuğa hayat veren ebeveynler, yalnızca kişisel hedefleri takip etti. Örneğin, büyükanne ve büyükbaba gerçekten torun istedi ve genç çift çocuk sahibi olmaya karar verdi. Ya da bebek, dağılan bir evliliği kurtarmak için doğmuştur. Yetişkinlerin bencil güdüleri, öyle ya da böyle, çocuğun gelecekteki yaşamını etkiler. Sonuçta, hiçbir yenidoğan anne ve babanın beklentilerini ve planlarını yerine getirmek zorunda değildir. Bu en hafif tabirle haksızlıktır.
Sevgiyi paylaşmak için bir fırsat olarak çocuk
Çoğu psikolog müşterisi aynı teşhisi alır: ailede çocukken psikolojik travma. Tüm uzmanlar oybirliğiyle yetişkin sorunlarının ebeveynlerle olan zor ilişkilerden kaynaklandığını söylüyor. Gerçek şu ki, anneler ve babalar çocuğun geleceğini kendi yollarıyla görüyorlar - toplumdaki durumu, mali durumu, dünya görüşü. Ancak ebeveynler bir şeyi unutur: çocuk bir şey değildir, büyümek için yardıma ihtiyacı olan aynı kişidir.
Çocuklara sadece anne babalarını bunaltan sevgiyi paylaşma, insanların yaşadığı harika dünyayı anlatma, çocuklarla hayatı paylaşma fırsatına sahip olmaları gerekir. Bir çocuğa sadece onunla, hayatıyla ilgilenmek ve ondan neşe ve zevk almak için başlamanız gerekir.
Mutlu çocuklar, ebeveynlerin çocuklarına ilgisizce ve sevinçle ilgi gösterdiği ailelerde büyür. Anne ve babanın görevi, büyüyen bir vücutta yaşamlarını sürdürmek için ihtiyaç duydukları her şeyi yavrularına sağlamaktır, hepsi bu. Bu yaklaşımla, çocukluktan itibaren çocuk kendi yolunda ortaya çıkan sorunları bağımsız olarak çözer, kendisi hata yapar ve bunlardan sonuçlar çıkarır. Bu, çocuğun yalnızca giydirilmesi ve beslenmesi gerektiği anlamına gelmez. Ona yaşamın olanaklarını göstermek önemlidir, ancak onun adına karar vermek değil.
Çocuklar eğlenceyi sever
Çocuklardan çok fazla sorun ve rahatsızlık var, ancak yalnızca ebeveynler yatırım getirisi beklemeden bunun tadını çıkarmayı biliyor. Müziği seven insan ondan bir şey bekler mi? Bahçesinde enfes çiçekler yetiştiren bir bahçıvan ödül ister mi? Aynı şekilde, ebeveynler de sadece çocuğun hayatını gözlemler, onu etrafındaki dünyayla tanıştırır ve bundan zevk alırlar.
