Herhangi bir annenin hayali, ödevini kendisi yapan bir okul çocuğudur ve tek yapması gereken notlarda sevinmek ve bir günlük imzalamaktır. Sonuçta, ne kadar bağımsız ve organize olduğumuzu hatırlıyoruz, her şeyi kendimiz yaptık ve ebeveynlerimizi rahatsız etmedik (muhtemelen birçok anı unutmuş olsanız da). Ve şimdi siz de, öğrencinizle ruhun üzerinde durmak için sinirlerinizi ve gücünüzü boşa harcamak istemiyorsunuz.
İlk gerçeği kabul ederek başlayalım: Modern okul, gittiğiniz okuldan o kadar farklıdır ki, kelimenin tam anlamıyla, zamanınızın bir kısmını çocuğunuza okul ödevlerinde yardım etmek için harcamanız gerektiğini gösterir. İlk olarak - ona okulda neyin yanlış anlaşıldığını ve yanlış anlaşıldığını açıklamak. Sonra - ödevin yürütülmesini kontrol etmek (çocuğun kargaları defter üzerinde saymaması, oturması ve yapması olağandır). Ve sonunda - orada ne karar verdiğini kontrol etmek için. Bunlar üç ayrı nokta. Bir çocuğu okula gönderirken, saf bir şekilde okulun kendisinin her şeyle ilgileneceğini, öğreteceğini ve eğiteceğini umabiliriz. Bu sırada öğretmenler “Sınıfta 30 kişi var, herkese açıklayamam!” diyor. Bu yüzden sorumluluklarınızın ilk kısmını kabul edin. Çocuk okulda bir şeyi yanlış anladıysa, ya ona ya da öğretmene açıklayın. Çocuğa bizden başka kimse yardım etmeyecek.
Lütfen, boşa harcanan zaman ve kendiniz için ne kadar üzgün olursanız olun, çocukla ara vermeyin, görünüşte temel şeyleri anlamıyorsa kötü sözler kullanmayın. Sınıfta çok sayıda çocuk olduğunda ve her birinin bilgiyi algılama hızı ve yolu, gürültülü, dikkat dağıtıcı birçok şey olduğunda, gerçekten çok şeyi kaçırabilirsiniz. Bu aptallık ve tembellik belirtisi değildir. Burada, daha çok, eğitim sürecini organize etme veya dikkati toplama sorunları vardır.
İkinci nokta, ödevin yürütülmesi üzerindeki kontroldür. Birçok anne, çocuğun yanına oturmazsanız veya ne yaptığını periyodik olarak kontrol etmezseniz, öğrencinin dikkati yabancı şeyler tarafından rahatsız edilir, sonuç olarak hafif görevlerin yürütülmesi geceye kadar ertelenir. Ve yol boyunca, umut veren deneyimli annelerin deneyimi: genellikle üçüncü sınıftan sonra yanına oturma ihtiyacı ortadan kalkar. Bütün bunlar ne anlama geliyor?
İlkokul öğrencileri, istisnasız, gönüllü dikkat eksikliğine sahiptir. Bu bir hastalık değil, teşhis değil, çocukların beyinlerinin yaşla birlikte kaybolan bir özelliğidir. Çocuğun yaşı ne kadar büyükse, o kadar çalışkan ve odaklanmış olduğunu kendimiz görüyoruz, bu nedenle popüler olan ADD (H) (dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu) tanısı, istenirse ilk veya ikinci sınıftaki öğrencilerin yarısına verilebilir. üçüncü sınıflar. Hepsini tedavi et? Tabii ki değil! Ancak, işlerin kendiliğinden gitmesine izin vermemek ve her akşam 10 yıllık okulu skandal etmemek için ev ödevlerinin organizasyonunda yardıma ihtiyaç vardır.
Bu arada çocukların %10'unda dikkat eksikliği normalden daha uzun sürer. Buna hiperaktivite eşlik edebilir veya etmeyebilir. Çocuğunu doktora götürüp götürmeme kararı her annenin kendisine kalmıştır. Şunu söyleyebilirim: gerçek ADD (H) öğrenmeye gerçekten ve somut bir şekilde müdahale eder ve genellikle pedagojik ihmal gibi görünür. Ve oldukça esnek bir norm içinde, tüm çocuklar huzursuzdur ve dikkatsiz olabilir.
Belki de çocuğunuz okula çok erken gitti ve izleme sistemleri yeterince olgunlaşmadı. Ama onu eve götürmemek? Bu nedenle, sadece ikinci gerçeği kabul etmeniz gerekir: genç öğrenciler, daha büyük olanlardan daha fazla dış kontrole ihtiyaç duyarlar, çünkü henüz içsel olanlarını "büyütmediler".
Bir öğrenciye nasıl yardımcı olabilirim?
Önerilerim basit. Başlangıç olarak, anne büzüşemez. Kaosa biraz daha düzen getirmek için günün programını, zaman çerçevesini ve ödül sistemini ayarlayın. Zamanla, öğrenciniz dahil olacak, ancak ilk başta gözetim olmadan hiçbir yerde.
1. Program
Okul, öğle yemeği, dinlenme, ev ödevi, bilgisayar ve TV saatlerini içeren bir program yapın.9-10 yaşın altındaki çocukların kural olarak kendi kendini kontrol etmemesi nedeniyle, yürütmesini izlemelisiniz.
2. Görevin zamanlaması
İlk olarak, çocuğun prensipte görevin ne hakkında olduğunu anladığından emin olun. Ne yapacağını bilmiyorsa, donar ve her şey kaybolur. Konu netleştiğinde zamanı ayarlayın: örneğin bir görev için yarım saat, diğeri için yarım saat (gerçek sayıları elde etmek için çocuklarınıza, hızlarına ve görevlerine odaklanın). Erken uygulama için, 5 dakikalık çizgi film bonusu verin. Bu basit teknik, sizi daha az takılmaya ve daha çok hışırtıya teşvik eder.
Herhangi bir programın bir ön koşulu olmalıdır: önce - ev ödevi, sonra - eğlence. Ve kontrol de dahil olmak üzere tüm ödevleri tamamlamak için zaman sınırı akşam 8'dir (örneğin). İyi bir sebep olmadan başarılı olamayanlar bilgisayarsız kalır. Zor? Olabilir. Ama bu zaten altı yaşındakiler ile çalışıyor. Ve çocuk, oyunların bir ayrıcalık değil, bir ödül olduğunu açıkça anlıyor, zamanı olmayan, geç kaldı.
3. Teşvik sistemi
Ödül sistemi sizin kişisel havucunuzdur. Bu, daha önce bahsedilen artı beş dakikalık oyun veya çizgi film, yüksek çalışma ve çaba temposu veya favori bir yemek veya tatlı bir şey olabilir. Ve bir haftalık mükemmel çalışma için daha büyük bir bonus verilir - örneğin sinemaya, parka vb. hoş bir eğlence.
Ödevinizi kontrol etme zamanı geldiğinde, her zaman öğrencinizi övecek bir şeyler bulmaya çalışın. Yaptığı hatalara dikkat edin. Dikkatsizlikten kaynaklanan hatalar olduğu gibi, bilgisizlikten kaynaklanan hatalar da vardır. Ve bazen sadece "Neden ????" diye sormak isteseniz de, bu soru tamamen anlamsızdır. Çocuğa basit ve açık bir seçim sunabilirsiniz: ya olduğu gibi bırakın ve garantili bir düşük not alın ya da bugün hataları düzeltmeye çalışın. Bilgisizlikten kaynaklanan hatalar varsa, bunun nasıl ve neden doğru olacağını olabildiğince yumuşak bir şekilde açıklamaya çalışın.
Her annenin anlaması gereken en önemli şey, başka planlarınız olsa bile yardımı reddedemeyeceğinizdir. Çocuk hala bir çocuk ve ondan biz sorumluyuz. Okul öğrenciyi yeterince iyi hazırlamıyorsa, bunun için onu suçlamak adil olmaz. Dikkatsizlik, yaşla birlikte ortadan kalkacak geçici bir olgudur ve bu nedenle çocuğun henüz kontrol edemediği şeyler için cezalandırılamaz. Ancak bir öğrencinin gününü yapılandırmak ve yönlendirmek, olumlu bir şekilde motive etmek mümkün ve gereklidir.
Ayrıca boş zamanınızı dikkat ve konsantrasyon için oyunlara ayırmanızı, tabiri caizse beynin bu kasını geliştirmenizi tavsiye ederim. Tic-tac-toe, dama, satranç, deniz savaşı, hafıza - bu tam bir liste değil.
Çocuklar ustaca sinir bozucu olabilir ve bazen hiç olgunlaşmamış gibi görünse de, er ya da geç gerçekleşecektir. Ve bundan 20 yıl sonra, ödevini yapmak için harcadığın zamana nostaljik olacaksın. Ve bu zamanın nasıl olacağı - yorucu veya tam tersine, ilginç ve bilgilendirici, içinizde özenli, hassas bir öğretmenin yeteneklerini ortaya çıkarmak, daha çok ödevin nasıl organize edildiğine ve annenizin çalışmasının bu kısmıyla nasıl ilişki kurduğunuza bağlıdır. Ne de olsa, bu aynı zamanda iş ve çok sorumlu - çocuklara kendilerini kontrol etmeyi, zevki planlamayı ve ertelemeyi öğretmek.
İdeal çocuklar sadece arkadaşlarıyla birliktedir ve çocuğunuz sihirli bir şekilde bağımsız olamaz. Ancak ona adım adım organize olmayı öğretebilir, yavaş yavaş ev ödevi üzerindeki kontrol düzeyini azaltabilirsiniz. Ve sonunda kendinle gurur duyacaksın!
Julia Syrykh.
tasarımcı. Yazar. Anne
