Çocuk 3 yaşında "ben" ve "biz" kelimelerinin anlamını bilir. Başlangıçta "biz" - o ve ebeveynler, daha sonra - o ve akranları. Çocuk meraklı olur, etrafındaki herkesi tanımaya çalışır, tüm duygu ve deneyimlerini söz ve jestlerle anlatabilir. Artık yetişkinlerin sürekli gözetimi olmadan tamamen bağımsız olarak oynayabilir.
Birçok insan, sevgi dolu ve arkadaş canlısı bir ailede bile bir çocuğun ebeveynlerinden birini tercih ettiğini fark eder. Ebeveynlerden birinin gün içinde çocukla iletişim kurmak için yeterli zamanı yoksa, akşam yatmadan önce ayırın: bir peri masalı okuyun, bugün ne olduğunu sorun. Bu yapılmazsa, çocuklar yetişkinlerin dikkatini çekmek için huzursuz ve huysuz olurlar. Ebeveynler, çocuklarıyla iletişim kurmak için yarım saat ayırmaya istekli ve buna muktedir olmalıdır.
3-5 yaş arasındaki en yaygın korkular kapalı alanlar, yalnızlık ve karanlıktır. Bu dönemde ebeveynler için ana görev, korkuların ortaya çıkmasını önlemektir. Çocukla daha fazla zaman geçirmeye, onu zamanında sakinleştirmeye ve korkacak bir şey olmadığını açıklamaya değer.
Bazen çocuk her şeyi istediği gibi yapmaya başlar, inatçı, yetişkinleri dinlemez. Davranışlarıyla artık biraz çaresiz bir çocuk olmadığını, belirli bir görüşü olan biri olduğunu gösteriyor. Elbette anne babalar suçsuzluklarını bağırarak kanıtlamak zorunda değiller, tam tersine şu ya da bu eylemden sonra neler olabileceğini söylemek (her zaman doğru değil) yeterlidir. Ana şey aşırıya kaçmamaktır, böylece çocuğun korkularına "babayka" eklenmez. Çocuğun "doğruluğunu" pratikte kontrol etmesine izin verebilirsiniz, örneğin, sıcak bir su ısıtıcısına veya ütüye dokunmasına izin verebilirsiniz (elbette makul sınırlar dahilinde). Çocuk, doğruyu söylediğinizden emin olduktan sonra, sözlerinizi ve düşüncelerinizi dinlemeye daha istekli olacaktır.
Bazen iyi davranan, annesiyle oynamayı ve masal dinlemeyi seven bir çocuk, kontrol edilemez bir zorbaya dönüşür: annesini döver, oyuncak fırlatır ve kategorik olarak itaat etmeyi reddeder. Bu tür davranışları derhal bastırmak gerekir, çünkü birkaç yıl içinde çok geç olacak.
Bir çocuk küfürler, küfürler söylerse, bunları nereden aldığını bir düşünün. Konuşmayı kendiniz izlemeniz gerekebilir. Ailenizde bunu söylemenin adet olmadığını açıklayın.
Hatırlamak! Yetiştirmedeki temel nokta, çocukların yetiştirildiklerini fark etmemeleridir.
