Her ailenin hayatında, çocuğun artık kendini böyle görmediği ve ebeveynlerinin bu gerçeği kabul etmesini istediği bir an gelir. Kendine güvenmek harikadır, ancak bir anneyi yetişkin olarak adlandırılmaya hakkı olduğuna ikna etmek çok zor olabilir.
Talimatlar
Aşama 1
"Yetişkinlik" hakkınızı savunmadan önce annenizle olan ilişkinizi inceleyin. Sizinle ilgilenmesi, zor durumlarda yardım etmesi, kendisinin ve hayatınızın organizasyonundan kendi başına sorumlu olması gerektiğini düşünüyor musunuz? Bu sorulardan en az birine evet yanıtı verdiyseniz, bağımsızlık iddialarınız, annesiyle tartışsa da, içten içe onun daha akıllı olduğuna ve zamanla her şeyi kendi başına halledeceğine inanan bir çocuğun kaprislerini andırıyor. Bir yetişkin için tipik olduğu gibi, yaşamınız için psikolojik olarak sorumluluk almaya hazır değilsiniz.
Adım 2
Annenizle nasıl iletişim kurduğunuzu, özellikle çatışma durumlarında nasıl davrandığınızı analiz edin. Rahatsız olma eğilimindeyseniz, öfke nöbetleri ve skandallar atın, annenize "kızmak" için bir şeyler yapın - çocuğun tipik iletişim tarzını seçersiniz. Bir yetişkin, güçlü argümanların yardımıyla masumiyetini kanıtlayarak sakince bir diyalog yürütmeye çalışır ve ayrıca muhatap ve davranışının nedenlerini anlamaya çalışır. Annenle bu şekilde iletişim kurmaya çalış, onun senin durumun ciddiyetini kabul etmesi daha kolay olacaktır.
Aşama 3
İlişkinizin maddi yönünü analiz edin. Birçok ebeveyn, ancak kendi istikrarlı geliri varsa, çocuklarını bağımsız olarak tanımaya hazırdır. Kendinizi finansal olarak tam olarak destekleyebiliyorsanız, yani. yiyecek ve giyecek paranızı ödeyin, (kiralık da olsa) kendinize ait bir konutunuz olsun, eğitiminiz için kendiniz katkıda bulunun ve eğlenceniz için ödeme yapabilirsiniz - kendinizi yetişkin bağımsız bir kişi olarak düşünebilirsiniz. Ve büyük olasılıkla, annem seninle aynı fikirde olacak.
4. Adım
Bir anne, yukarıdaki koşulların tümü karşılansa bile, kızı veya oğlu için bağımsızlık ve "yetişkinlik" hakkını tanımaya hazır değildir. Bu durumda, ebeveyn manipülasyonu ile karşı karşıya kalırsınız. Ne yazık ki, çocukları da dahil olmak üzere sevdiklerini manipüle etme alışkanlığı nadir değildir. Bunun nedeni, annenize basit bir ilgi eksikliği ve yetişkin bir çocuğun hayatı üzerindeki kontrolünü kaybetme korkusu olabilir.
Adım 5
Ebeveyn manipülasyonu, çocuğun kendini suçlu hissetmesine neden olur. “Senin için özel hayatımı (kariyer, eğitim, vb.) feda ettim ama sen…” veya “Sağlığımın kötü olduğunu hiç düşünmüyorsun (kırık sinirler, küçük emekli maaşı, vb.) … . Annenizden düzenli olarak bu tür ifadeler duyuyorsanız, sizi bu şekilde manipüle etmeye çalıştığını bilin. Manipüle etmeyi, özellikle ebeveynliği durdurmak kolay değildir, ancak bunu yapmayı deneyebilirsiniz.
6. Adım
Annenizi manipüle etmeye neyin sevk ettiğini anlamaya çalışın. Belki de bu sadece bir alışkanlık, belki de durumun kontrolünü kaybetme korkusu, kendinden şüphe duyma, başka bir şey. Anlayın, anne bunu "zararsız" yapmıyor, sadece iç sorunlarını çözmeye çalışıyor.
7. Adım
Çocuk değil, yetişkin gibi hissedin. Belki annemden bile daha olgun. Zayıf yönlerine küçümseme göstermeye çalışın, değerlendirmelerini kalbe almayın ve sabırlı olun, diyalogun başka bir çatışmaya dönüşmesine izin vermeyin.
8. Adım
Annenin sorunlarına sempati göster, ona acı, onu olduğu gibi sevdiğine inanmasına yardım et.
9. Adım
Annenizin kişisel alanınızı işgal etmesine izin vermeyin: kişisel ve samimi yaşamınızın ayrıntılarını, arkadaşlarınızla olan ilişkilerinizin inceliklerini bilmesine gerek yoktur. İletişimin sınırlarını işaretleyin: böylece anne, örneğin sizi gecenin ortasında aramayı düşünmesin, tercihen düzenli olarak onu kendiniz arayın.
Adım 10
Birlikte vakit geçirmek. Ortak boş zamanınızı anneniz için ilginç olan şeylere ayırın, hobilerini destekleyin. Yardımınızı teklif etmeyi ve ondan gelen hediyelerin ve ilginin içtenlikle tadını çıkarmayı unutmayın.
