11-13 yaşlarında başlayan ergenlik krizi anne babalar için en kötü dönemdir. Büyümenin önceki aşamaları çok fazla sorun getirmese bile, yetişkin çocuklar hoş olmayan sürprizler sunmaya başlar. Genç isyancılarla nasıl başa çıkılır?
Ergen krizi iki özellik ile ilişkilidir: bağımsızlık ve ergenlik arzusu. Her iki bileşen de aile yaşamına önemli ölçüde rahatsızlık verir. Çocuk özgürlüğünü savunmaya başlar ve ailesiyle savaşırken aynı zamanda içsel bir mücadele, vücudundaki değişiklikler, hormonal dalgalanmalar yaşar. Büyümenin zor sürecini yumuşatabilir veya şiddetlendirebilirsiniz.
Gençlerin tüm "hakları hakkında dövülmesine" rağmen, hala uykuya ve beslenmeye ihtiyacı var. Hızlı büyüme, uygun beslenme ve uygun dinlenmeden gelen enerjiyi gerektirir. Ama eski güzel günlerdeki gibi yatmak işe yaramayacak. Göreviniz, gence ondan ne istediğinizin anlamını iletmektir.
Çocuk büyüdü ve daha fazla hareket özgürlüğü gerektiriyor. Bunun çok sert olmasına izin verme. Aşılmaması gereken belirli sınırlar oluşturun, ancak bu sınırlar içinde manevra alanı bırakın. Kendinize bazı kararlar verin ve onlardan sorumlu olun.
Çocuğunuzla aranızda oluşan boşluktan korkuyorsunuz. Ama onu sana zorla bağlamaya çalışma. Birkaç yıl sürecek ve yine seninle olmak istiyor. Şimdi bağımsızlığı tatması, yetişkinliğe ilk adımlarını atması, ilk tümsekleri doldurması için biraz mesafeye ihtiyacı var.
Bağımsızlık arzusunun düşünülemez dönüşler kazanmasını önlemek için, bağımsızlık arzusunu önleyin. Çocuğunuzun, gitmeyeceğiniz bir etki alanına sahip olmasına izin verin. Eşyalarına dalmayın, kapıyı çalmadan odaya girmeyin, onun takdirine bağlı olarak az miktarda para atalım.
Çocuğunuzu bağlamanın sizi sakinleştireceğini düşünmeyin. Fiziksel ceza sadece aile içi çatışmaları şiddetlendirecektir. Genç size saldırgan ve güvensiz davranacak ve hatta evden kaçabilir. Ancak kabul edilemez davranışlar için cezalandırmak da gereklidir. Bir ceza olarak, bir genci zevklerinden birinden mahrum bırakabilirsiniz: İnternet, TV, arkadaşlarla yürümek vb. Bir gence, bu eylemde belirli yaptırımlar alacağını söylerseniz, sözünüzü tutmalısınız. Bundan, boş tehditlerin kendine saklanması ve adil "cezalar" uygulanması gerektiği sonucu çıkar.
Çocuğunuzla bir yetişkin gibi konuşun. Sakin, saygılı, makul bir şekilde. Fikrini sorun, bazı konularda danışın, haberlerinizi ve deneyimlerinizi paylaşın. Ama aşırıya kaçmayın. Eşiniz ve çocuğunuzla olan çatışmalarınızın ayrıntıları tartışmaya değmez. Onsuz onun için kolay değil.
Diğer uca gitmeyin. Bazı ebeveynler, çocukları gibi giyinirlerse, ergen argosu kullanırlarsa ve konuşurlarsa güven ve saygı kazanacaklarına inanırlar. Uygulamada, bu davranış iğrençtir ve kafa karışıklığına ve hoşlanmamaya neden olur.
Bu yaşta, çocuğun kendi hedefleri ve bunları başarmak için planları olmalıdır. Gencin kendisi için bir seçim belirlemeye veya sağlamaya yardımcı olabilirsiniz. Bu konuyla ilgili bazı literatür önerebilir veya üzerine bir kitap atabilirsiniz.
Özgürlük çağrıları, çocuğunuzun artık size ihtiyacı olmadığı anlamına gelmez. Çocuğunuzun ilginize, desteğinize ve akıllıca tavsiyelerinize her zamankinden daha fazla ihtiyacı var. Yakın olun, konuşmaya açık olun ve istenirse yardım eli uzatmaya istekli olun.
