Anaokulu, çocuğun sosyal hayata giden yolda ilk adımıdır. Arkadaşlık, kendi çıkarlarını, kavgaları ve direnişi savunmak - tüm bunlara kendiniz karar vermeniz gerekecek, çünkü ebeveynler etrafta değil. Psikolojik hazırlığa ek olarak, çocuk bir anaokulunun kendisine sunduğu tüm gerekli becerilere sahip olmalıdır.
Genellikle çocuk üç yaşında anaokuluna gönderilir. Bu zamana kadar, bebek annesiz kalacak kadar bağımsızdır. Çocuklar kreşe çok daha erken kabul edilir, ancak annenin acilen işe gitmesi gerektiğinden bu zorunlu bir önlemdir. İki yaşında bir bebek henüz çocuk takımında olmaya hazır değil. Çocuklar üç yaşında akranlarıyla aktif olarak ilgilenmeye başlar ve günlük yaşamda gerekli becerilere zaten sahip olurlar. Öyle olur ki bir çocuk evde büyür ve diğer çocuklarla nadiren iletişim kurar ve 4-5 yaşlarında bahçeye gider. Çocuk büyüdükçe, anaokuluna alışması daha zor olur.
Bir çocuğun anaokulu için yapması gerekenler
Anaokulunda bebeği mükemmel anlayan bir anne olmayacak. Bu nedenle, çocuk takımında hayatı kolaylaştıran tüm gerekli becerileri geliştirmek önemlidir. Ebeveynler çocuğa bağımsız giyinmeyi öğretmekle yükümlüdür: çocuk tayt, çorap, gömlek ve dış giyim ile başa çıkmalıdır. Fermuarlar, düğmeler, perçinler ve bağcıklar her üç yaşındaki çocuğa uymaz, ancak bebekleri yakında onları doğru kullanmayı öğrenecektir. Anaokuluna yardımcı olmak için bağcık şeklinde oyunlar, üzerine kıyafetlerin çizildiği çeşitli eğitici posterler var. Annem böyle bir poster yapabilir ve çocukla sık sık ve azar azar eğitebilir. Her gün gevezelik eden bebeklerden oluşan bir kalabalığı yürüyüşe toplayan öğretmen, ebeveynlere minnettar olacaktır. Anaokulu kıyafetleri, karmaşık bağlantı elemanlarına sahip olmayacak şekilde basit ve rahat seçilmelidir.
Bir kaşık, çatal ve bir kupadan içecek kullanma yeteneğinin de, anaokuluna gelmeden hemen önce değil, önceden "bilinen" olması gerekir. Emzikli bir şişe, bir damlatmaz bardak, bahçede bir damlatmaz bardak kötü alışkanlıklar olarak kabul edilir. İlk başta, yere saçılmış yiyecekler ve komposto birikintileri olmadan hiçbir yolu yoktur, ancak çocuğun normalde yemek yemeyi öğrenmesinin başka bir yolu yoktur. Ayrıca bebek masaya doğru oturmalı, sandalyeyi hareket ettirmelidir. Bütün bunları yapabilirse, asla aç kalmaz, çünkü öğretmen ve dadı her çocuğu beslemek için zaman bulamaz. Bebek kendi başına yemek yiyebiliyorsa, kaşık ve çatal kullanmakta yetersiz olan diğer çocuklara göre kendini daha yetişkin hissetmesine neden olur.
Anaokulunda, çocuk zaten çocuk bezi giymekten vazgeçmiş olmalıdır. Onu daha sık külot veya pantolonla bırakmak gerekir, o zaman bebek ıslak şeylerde yürümenin hoş olmadığını anlayacak ve yakında bir lazımlık isteyecektir. Tuvalet eğitimine bir buçuk yaşında başlayabilirsiniz. Bahçede, her öğrencinin, herhangi bir sürpriz durumunda her zaman yedek bir kıyafet seti bulunan kişisel bir dolabı vardır. Ayrıca bebek ellerini sabunla yıkayabilmeli ve kendi havlusu ile kurulayabilmelidir.
Bahçe için psikolojik hazırlık
Bir çocuğun anaokuluna gitmeye hazır olması sadece kendine hizmet etme yeteneği ile ilgili değildir. Yürümeye başlayan çocuğun ebeveynleri ve diğerleri tarafından anlaşılabilir bir dil konuşabilmesi iyidir. Bebeğin belirli bir işe konsantre olma, öğretmenin talimatlarını ve yasaklarını anlama arzusu olmalıdır. Yaklaşık üç yaşında, diğer insanlarla ve çocuklarla iletişim kurmaya ihtiyaç vardır, bu nedenle çocuk şu anda bahçeye gidebilir. Gelecekteki bir anaokulunun hayatında çok önemli bir an günlük rutindir. Annem onu bahçede önceden tanımalı ve gruba gelmeden iki ay önce kırıntıların günlük rutinini ona yaklaştırmalıdır. Ayrıca anaokulunda verilen yemeklere dikkat etmeye ve mümkünse onları pişirmeye değer. Alışılmış bir rutin ve beslenme, yeni bir yere uyumu kolaylaştıracaktır.
