İnsanların birbirini anlamayı bıraktığı bir durumda, bir yanlış anlama boşluğu ortaya çıkar. Herkesten uzaklaşmaya çalıştığında: karısından, çocuğundan, akrabalarından.
Bu, ailedeki herkes kendi işiyle meşgul olduğunda ve kişinin eşine ayıracak vakti olmadığında olur. Ya da ilişki ahlaki olarak tükendiğinde. Ne yapalım? Sevdiklerinizle daha fazla zaman geçirmeniz gerektiğini yaşayın ve anlayın.
Modern teknoloji dünyasında, yalnızlık birçok güvensiz insandan muzdariptir. Ama en çok dedeler acı çekiyor. Her zaman neşeli görünüyorlar. Ama ruhlarına kim bakar? Bir yerde çocukların sohbet etmeye geldiklerini görmüş. Artık para ebeveynler için değil çocuklar için önemlidir. Ekonomik ilişkiler dünyasında, bu moda haline geliyor. Tamam, yaşlı insanlarla açıkça bizimkini yaşadık. Onlara büyük sağlık. Ancak çocukları, modern ebeveynlerin tutumundan muzdariptir. Ebeveynlerin sadece kendileriyle meşgul oldukları gerçeğinden. Ve çocuklar aile hayatının bir ekidir.
Modern çocuklarda yalnızlık şu şekilde oluşur:
Çocuğun ebeveynleri ile iletişim ihtiyacı vardır. Ancak modern ebeveynler bunu fark etmiyor! Geldiler, çocuğu mürebbiyelerin bakımına bıraktılar ya da çocuğu bilgisayar kulübünde zamanın parasını ödemeye bıraktılar. Bu eğitim mi? Bu tür çocuklar, "Bana para ver" sözleriyle büyüyecekler ve hepsi bu. Yaşlılıkta bir bardak su bile hizmet etmez.
Ruhsuz çocuklar böyle ortaya çıkıyor. Ebeveynlerini veya kendilerini umursamıyorlar. Çok az insanın girebileceği kendi dünyalarında yaşıyorlar.
