Çoğu ebeveyn, finansal sorunlar veya onu şımartmak istememeleri nedeniyle çocuklarının kaprislerine karşı katı olmaya çalışır. Çocuğunuza kafeteryada öğle yemeği için ve eve giderken bir kuruşla bir kuruş yetecek kadar para verirseniz, onu bir köşeye, yetersiz besleneceği veya eve yürüyerek gideceği zaman aşılmaz bir duruma sokarsınız. yürüyerek bloklar, sadece kendime biraz para biriktirmek için. Çocuğunuz için bunu mu istediniz?
Psikologlar, dokuz ila on iki yaş arasındaki çocukların yüzde 70'inin paranın değerini bilmediğini söylüyor. Onlar için bir şey sadece arzularının meyvesidir ve kendi fiyatı olan, belki de aile bütçesinin kontrolünün ötesinde olan bir nesne değil.
Cep harçlığı bu duruma çare olur. Çocuğa düzenli olarak kendisi elden çıkarabileceği nakit para verilir ve ebeveynleri ona yalnızca belirli tarihlere kadar temel ihtiyaçlar ve hediyeler alır. Ailenizde daha fazla "istek" olmamalı.
Çocuğunuz bir şeyden hoşlanıyorsa, bunun için para biriktirmesi gerekecek! Sonra kaçırılan üç sinema yolculuğunun yeni oyununun buna değip değmediğini düşünecek. Objektif bir sebep yoksa (sigara kokuyordu) çocuğunuzun harcamalarını kontrol etmeye değmez, ancak belirli bir süre için bu veya bu miktarın verildiğini ve cüzdanının belirlenen süreden önce doldurulmayacağını açıklamaya değer.
Çocuğunuza notlar için ödeme yapmak da iyi bir fikir değildir. Çocuğunuz herhangi bir bilgi almayacak ve banal kopya veya tıkınma ile herhangi bir fayda sağlamayacak şekilde notlar alabilecektir. Bir çocuğun bazı konularda sorunları varsa, ona gerçek bilgiyi vermek için bütçesinden kesinti yapmadan onun için eğitmenler tutmanız yeterlidir - bu yaşta ona uygun yetiştirme dışında verilebilecek en değerli şey.
En başarılı teşvik seçeneği küçüktür, aile için önemsizdir, ancak çocuk ikramiyeleri için önemlidir. Örneğin, markete kaprissiz gittiyse, bozuk para veya bir kısmını bırakabilir. Böylece çocuk ev işlerine alışacak ve bütçeniz birkaç rubleden zarar görmeyecek.
