Küçük yaşta çocuklar dünya ile konuşma yoluyla iletişim kuramazlar. Bu nedenle bebekler ihtiyaçlarını başka yollarla başkalarına iletmeye çalışırlar. Ağlamak ve jestler ana iletişim araçları haline gelir. Ebeveynlere yardımcı olmak için, çocuk psikologları, bir çocuğun genellikle niyetlerini ifade ettiği çeşitli karakteristik sinyaller belirlediler.
Kulağa yakın saçları "temizler"
Erken bebeklik, uyku ve uyanıklık dönemlerinde sık değişikliklerle karakterizedir. Yorgunluk birikimi sırasında, çocuğun sakinleşmesine ve uykuya dalmasına yardımcı olmak önemlidir, aksi takdirde fazla çalışabilir, huysuz ve mızmız olabilir. Belki bazı ebeveynler, bebeğe taşıt tutması, annenin sarılmaları veya tanıdık ninnilerin yardım etmediği duruma aşinadır. Uzmanlar, bu davranışın, uykuya dalma sürecinin en yumuşak ve doğal bir şekilde gerçekleştiği zaman, kaçırılmış bir "uyku penceresine" işaret ettiğine inanıyor. Bu an zamanında nasıl yakalanır ve nelere dikkat edilir?
Davranıştaki bir dizi sözlü olmayan işaret, uykuya hazır olduğunu gösterir. Bebek sanki görünmez tüyleri alıyormuş gibi elini kulağına yaklaştırabilir. Sabit bakışları uzun süre bir nesneye takılır ve en sevdiği oyuncaklar olağan ilgi uyandırmaz. Bir çocuk yardım isteyebilir, ancak aynı zamanda bir yetişkinle temas kurmak istemez. Tüm bu sözsüz hareketler bebeğin uykuya hazır olduğunu gösterir. Fazla çalışmayı önlemek için, tanıdık ritüellere güvenle ilerleyebilirsiniz - kıyafet değiştirmek, banyo yapmak, beslenmek, hareket hastalığı.
Bir yetişkinin gözünü yakalar
Uyanma döneminde bebek aktif olarak dünyayı keşfeder. Doğru, her zaman değil, çocuk uyanıkken yetişkinlerle iletişim kurmak, gelişimsel oyunlara katılmak veya oyuncakları incelemek ister. Bilişsel aktivite için hazır olma durumu bir dizi sinyalle belirlenebilir. Örneğin, bir çocuk bir yetişkinin gözünü yakalamaya çalışır, bacaklarını ve kollarını aktif olarak hareket ettirir ve oyuncaklara ulaşır. Şu anda, etkileşime girmeye ve yeni bir şeyde ustalaşmaya tamamen hazır.
Bebek oyuncakları fırlatır, göz temasından kaçınır, kıvranır ve eğilirse, sakin uyanıklığa geçme zamanı gelmiştir - yalnız kalma veya sadece annesinin yanına uzanma.
Kollarını önünde çaprazlar
İngiliz psikoterapist ve "Çiçek Metodu: Doğumdan Bir Çocukla İletişim Kurmanın Devrimci Bir Yolu" kitabının yazarı olan Vivienne Sabel, bebek iletişim yöntemleri hakkında ilginç sonuçlar çıkardı. Sağır-dilsiz bir anne tarafından büyütüldü, bu nedenle Dr. Sabel işaret dilini akıcı bir şekilde konuşabiliyor ve erken çocukluktan itibaren sözlü olmayan iletişimin inceliklerini öğrendi. Daha sonra, benzersiz deneyimine dayanarak, uzman küçük çocuklarla kendi iletişim yöntemini yarattı. Teoriyi kızı Blossom üzerinde test etti, bu yüzden daha sonra bilimsel çalışmayı onuruna adlandırdı. Yazara göre, onun tavsiyesine uyarak herkes, hayatının ilk günlerinden itibaren çocuğunun ihtiyaçlarını anlayabilecektir.
Ebeveynler için sorun, davranışlarını yetişkinlerle karşılaştırarak çocukların hareketlerini yanlış değerlendirme eğiliminde olmalarıdır. Örneğin, bir bebek oturmaya, emeklemeye ve yürümeye başladığında işaret dili zenginleşir, ancak genellikle başkaları tarafından yanlış okunur.
Bir çocuk yeni bir oyuncağı görünce kollarını kavuşturursa, bu jest çoğunlukla onu oynama isteksizliği olarak kabul edilir. Sonuçta, yetişkinler bu şekilde genellikle kendilerini dış dünyaya kapatırlar. Ancak küçük çocuklarda bu davranış güvensizliğin bir ifadesidir. Meraklı olmalarına rağmen, yeni bir oyuncağı gördüklerinde kararsızlık hissedebilirler, tanıdık olmayan bir şeyi keşfetme korkusu yaşayabilirler. Ebeveynler çocuğu aceleye getirmemeli veya oyuncağı hemen saklamamalıdır. Çoğu durumda, kendisi cesaretini toplayacak ve onu keşfetmeye başlayacaktır.
Parmakları ağızda tutar
Küçük çocukların aç olduklarında veya diş çıkarmadan rahatsız olduklarında parmaklarını emmeleri yaygındır. Çocuk bu nedenlerden herhangi biri hakkında endişelenmiyorsa, ebeveynlerine artan endişe, yorgunluk sinyali gönderir. Belki yeterince dikkati, sevgisi yoktur veya uzun süre çizgi film izledikten sonra artan heyecanlanma vardır.
Bebeği kötü bir alışkanlıktan nazikçe ve acısız bir şekilde ayırmak için kaygısının nedenini bulmak ve ortadan kaldırmak önemlidir.
Ebeveynleri uzaklaştırır ve kaçar
Bir bebek için yaşamın ilk yılları, evrenin merkezi anne ve babasıdır. Pek çok annenin, yürümeyi zar zor öğrenen çocukların, bir dakika yalnız kalmak istemedikleri için tam anlamıyla topuklarının üzerinde takip etmelerinden şikayet etmesi boşuna değildir. Bir yetişkin için daha da şaşırtıcı olan, çocuğun aniden kaçmaya ve onu itmeye başlamasıdır. Bu davranış genellikle kızgınlık, öfke, hoşnutsuzluğun bir tezahürü olarak kabul edilir.
Dr. Vivienne Sabel bunda daha çok kişiliğin gelişiminde yeni bir aşama görüyor. Çocuk şöyle diyor: "Bunu kendim yapmak istiyorum!" Kendine ve etrafındaki dünyaya güven geliştirir ve bu nedenle bağımsız araştırma zamanı gelir.
Kollarını uzatır ve başını yana yatırır
Genellikle, çocuğun bu tür jestlerine, yüzünde bir kızgınlık ve hoşnutsuzluk ifadesi eşlik eder. Ebeveynler bir şeye üzüldüğünü ve iletişim kurmak istemediğini düşünüyor. Aslında, açık avuç içi bir güven işaretidir ve eğik bir baş samimiyeti ifade eder. Bu şekilde çocuk, "Bana kızma, hadi katlanalım!" demeye çalışıyor.
Yabancıların gözünde saklanır
Yaşamın ilk yıllarında çocuklar nadiren yabancılarla temasa geçerler. Bu olduğunda, bazen saklanmaya, odadan kaçmaya, arkasını dönmeye, hatta kıyafetlerini başlarına geçirmeye çalışırlar. Ancak bu davranışın düşmanlığın bir tezahürü olduğunu düşünmeyin. Çocuk, "Bana bakmayı kes, değilim!" demeye çalışır.
Aslında, bir yabancıyı gördüğünde endişeyle başa çıkmak için zamana ihtiyacı vardır ve yakın ilgi araya girer. Bebek yalnız bırakılır bırakılmaz kendini güvende hissedecek ve doğal merak er ya da geç onu saklandığı yerden çıkmaya zorlayacaktır.
