Birçok ebeveyn yanlışlıkla bir çocuk ne kadar erken ayağa kalkarsa sağlığının o kadar iyi olacağına inanır. Bununla birlikte, nadir durumlarda, bebeğin oluşumunun ayakları üzerinde hızlandırılmasının sonuçları hakkında düşünce ortaya çıkar.
Çocukları ayağa kaldıracak kesin bir evrensel zaman çerçevesi yoktur. Kırıntıların dik bir pozisyon almaya hazır olduğunu gösteren sadece birkaç işaret var. Omurgadaki erken stres, yetişkinlikte ortaya çıkan çeşitli hastalıklara yol açabilir.
İki karşıt kamp
Birçok ortopedist, bir bebeğin 10 aylıktan daha erken olmamak üzere ayağa kaldırılması gerektiği görüşündedir. Bu zamana kadar kalça eklemi ve omurga yeterli güç kazanır ve deformiteden korkmazlar.
Karşı görüş, bebeğin sağlığına zarar vermeden üç aylıkken ayağa kaldırılabileceğini gösterir. Bu zamana kadar çocuklar adım adım reflekslerini korurlar.
Ya bebek kendi kendine kalkarsa? Altı aydan önce kalkma isteği kas hipertonisitesini gösterir. Bebeğin bu tür "başarıları" neşe için bir neden değildir, vücudun hazırlıksızlığı ve ayaklardaki aşırı yük onların deformasyonunu gerektirecektir. Ayrıca çocuk yorulur ve parmak uçlarında uzanır. Ebeveynlerin yapabileceği tek şey, bebeğin dikkatini dağıtmak ve uzun süre ayakta durmasına veya kollarının altında desteklemesine izin vermemektir.
Küçük olan ayağa kalkmaya hazır mı?
Bir çocuğun hazır bulunuşluğu bir dizi faktör tarafından belirlenir. Erken yaşta kendini gösteren balgam ve düşüncelilik karakterin temelidir. Ebeveynlerinin ne tür çocuklar olduğunu analiz edin. Eğer kafanızda tombul, oldukça halsiz, sakin bir karaktere sahip bebek resimleri belirirse, çocuktan erken kalkma girişimleri beklememelisiniz. Ve daha da fazlası bu süreci hızlandırmak için. Yaşıtlarından daha geç ayağa kalkması ve hareketleri yavaş olması kuvvetle muhtemeldir.
Çocuk doktorları tarafından sunulan büyüme çizelgeleri ortalama bir seçenektir. Dolu ve büyük çocuklar kalkmak için daha fazla çaba sarf etmek zorundadır, küçük ve küçük olanlar bu görevle çok daha hızlı baş ederler.
Bebeğin ayağa kalkabilmesi için uzuvlarını kontrol etmeyi ve dengeyi korumayı öğrenmesi gerekir. Her iki süreç de sinir sistemi açısından karmaşıktır ve kademeli olarak gerçekleşir. Bebek nörolojik hastalıklardan muzdaripse, ilk adımlar gecikebilir. Bu vesileyle telaşlanmamalı, sinir sistemi olgunlaştığında mutlaka ayağa kalkıp ilk adımları atmaya başlayacaktır.
Bir yürümeye başlayan çocuk motive değilse, ayağa kalkmayacaktır. Gözlerinin önünde hararetle koşan çocukların örneklerinin olması ve her zaman ulaşılması gereken parlak bir uzak oyuncak olması önemlidir.
