Perestroyka'dan sonra Rusya'da çeşitli hayır kurumları ortaya çıkmaya başladı. Birçoğu gerçekten ihtiyacı olan insanlara yardım etmek için çalışmalarına başladı. Ancak bazıları yalnızca kendini tanıtmak için yaratıldı. Ve bu kuruluşların çalışanları tarafından işlenen iyi işlerin sayısı, çevrelerinde yükselen yutturmaca miktarından birkaç kat daha azdı.
Gerçek patronlar gerçekten yardım eden insanlardır
Modern patronlar iki tür insandır. İlkler hayatta istedikleri her şeyi zaten elde ettiler, ekstra popülerliğe ihtiyaçları yok. İyilikleri birine bir şeyi ispatlamak için değil, istedikleri için yaparlar. Diğer insanlara yardım etme yeteneğine sahiptirler ve karşılığında hiçbir şey istemezler. Minnettarlığa ihtiyaçları yoktur, genellikle anonim olarak hareket ederler.
Gerçek bir hayırsever, paraya ihtiyaçları olduğunu haykıranlara değil, yalnızca gerçekten destek arayanlara yardım etmeye çalışır.
Böyle bir hayırseverliğin anlamı, yardımın kendisindedir, ihtiyacı olanlar pahasına terfi etme arzusunda değil. Eylemlerinin gerçek faydalar sağladığını görürlerse çok şey yapmaya hazırlar. “Talihsiz” ve “yoksul” sahte olduğu ortaya çıkarsa, yardım etmeyi bırakırlar ve aldatıcıyı kolayca yüzeye çıkarırlar. Ve bunu sadece onu cezalandırmak için değil, aynı zamanda gerçek patronlara bu yalancıyla zaman kaybetmeye değmeyeceğini bildirmek için de yapıyorlar.
Gerçek kullanıcılar, paralarının nereye harcandığına dair bir hesaba ihtiyaç duymazlar. Ancak fonların iyi işler için değil, birilerinin zenginleşmesi için harcandığını anlarlarsa, yardım etmeyi bırakırlar ve aldatıcıları ifşa ederler.
Reklam için patronaj iyi bir pazarlama taktiğidir
İkinci tip modern patronlar, niyetlerin kristal dürüstlüğü ile ayırt edilmez. Kime yardım ettikleri ve bunun faydalı olup olmayacağı umurlarında değil. Ana şey, yardım etkinliğini kaç medyanın kapsayacağı, kaç kişinin bilgilendirileceği ve basında kaç incelemenin görüneceğidir. Bu tür insanlar, patronların sorumlu olduğu kuruluşun adını ve profilini belirtmeyi unutmadan, gazetecilerin kaç kişiye yardım ettikleri hakkında yazdıkları makaleler için periyodik olarak ödeme yaparlar.
Bu, potansiyel müşterilerin ve ortakların dikkatini şirketin faaliyetlerine çekmeye yardımcı olur. İş adamlarının gözünde, patronun imajı gelişir - başarılı ve dürüst bir iş adamı olarak. Onunla karlı sözleşmeler yapılır, insanlar kendilerine sunulan koşulları, her zaman uygun olmayanları bile kabul etmeye daha isteklidir. Hayırsever faaliyetlere dahil olduklarını hissederler ve yardım etmeye isteklidirler. Bu arada, "patron" kendini giderek daha fazla zenginleştiriyor, hayır işlerine gitgide daha az harcıyor.
Asil bir adamın imajı onun için tamamen sabitlenir olmaz, dezavantajlılara yardımını durdurur, zaman zaman medyadaki sıradan bir ücretli "ördek" olduğu ortaya çıkabilecek makalelerle bunu hatırlatır. Bu tür reklamlar, radyo ve TV, reklam panoları ve ışık kutularındaki reklamlardan çok daha az maliyetlidir. Ancak bunun getirisi daha etkilidir, bu teknik vakaların neredeyse yüzde yüzünde çalışır.
