Anaokulunun kapısındaki bir çocukta sabah skandalları ve öfke nöbetleri günlük ritüeliniz haline geldiyse, bu davranışın nedenini bulun. Sonuçta, anaokuluna gitmeyi reddetme, bir dizi sorundan kaynaklanabilir.
En basitinden başlayalım: çocuğun yaşı. Psikologlar, 4 yaşında bir anaokuluna bir çocuk göndermeyi tavsiye eder. Üç yaşında, hala annesine çok bağlı. Beş yaşında, bahçesiz hayatın köklü uyumuna çoktan alışmıştım. Koşullar sizi çalışmaya itiyorsa, bebeğin zaten bir çocuk takımında olma fikrine sahip olmasını deneyin - gelişim derslerine veya yarı zamanlı bir gruba katıldı.
İlk bir veya iki ay, çocuğun sabah nöbetleri normaldir. Ancak daha fazla değişiklik olmazsa, bu tür kalıcı hoşnutsuzluğun nedenini aramanın zamanı geldi. Önce bakıcınızla konuşun. Çocuğun gün boyunca grupta nasıl davrandığını öğrenin. Ayrıldıktan sonra gözyaşları anında kurursa, bu sadece annenin dikkatini çekmek için bir manipülasyondur, artık değil. Ancak bir çocuk akranlarıyla oynamıyorsa, kenarda oturuyorsa, yemek yemiyorsa, iyi uyumuyorsa, depresif bir durumdaysa - bu zaten bu davranışın nedenlerini anlamak için bir nedendir.
Çocuğunuzun akran çatışmaları olup olmadığını sağlayıcıya danışın. Bazen bir kavga, ruh halini uzun süre mahvetmek için yeterlidir. Yine, bu durumdan nasıl çıkılacağı konusunda öğretmene danışın. Belki de üçlü bir şekilde konuşmanız gerekiyor ve çatışma çözülecek.
Bazı çocuklar için anaokulundan hoşlanmamaları, çocuğu beslemek için şiddetli girişimlere dayanır. Yeni yürümeye başlayan çocuğunuzun yeme davranışı ile ilgili sorunları varsa, dadıya ve bakıcıya haber verin. Çocuğun yemek yiyip yemeyeceğine kendisinin karar vereceğini ve bir kaşıktan beslenmesine gerek olmadığını kabul edin. Bütün gün aç kalmasın diye evde kahvaltı yapıp erkenden bahçeden toplarlar.
Çocuğunuzla evde anaokulunda oynayın. Bebekleri ve hayvanları yerleştirin ve durumu simüle edin. Çocuğunuzun buna tepkisi, grupta gerçekten neler olup bittiğinin bir göstergesi olacaktır. Bebeğinizin bahçeden getirdiği yeni kelimelere dikkat edin. Konuşma, etkileyici kelime dağarcığıyla doluysa - "aptal", aptal "vb., eğitimcinin çocuklara karşı tutumuna bakmak için bir neden vardır. Çocuklarında benzer davranışlar fark ettilerse, diğer annelerle konuşarak başlayın. Şüpheleriniz doğrulanırsa, öğretmene gitmekten çekinmeyin ve çocuklardan hangisinin böyle ifade edildiğini doğrudan sorun. Bakıcının ve bakıcının tepkilerini izleyin. Cevaptan uzaklaşacaklar mı yoksa gülecekler mi? Bu durumda önce müdüre gidin ve şikayetlerinizi sözlü olarak ifade edin. Bunu yapmak için tüm haklara sahipsiniz. Genellikle böyle bir önlem, personelin konuşmadan sonra en azından bir süre tutumlarını değiştirmesi için yeterlidir.
"Sadovka olmayan" çocuklar var mı? Evet var. Tanıdık olmayan yetişkinlerle birlikte büyük bir takımda herkes rahat değildir. Bazı çocuklar her tuvalete gidişinden, kıyafetlerini değiştirmekten, yatak odasında birlikte uyumaktan stres yaşarlar. Bu durumda, ebeveynlerin düşünmesi gerekir: gerçekten bir anaokuluna ihtiyacımız var mı? Belki bir büyükanne ya da dadı ile evde daha iyi olurdu. Annemin işe gitmesi gerekiyorsa, yatmadan önce yarı zamanlı bahçede kalma seçeneği arayabilirsiniz. Anaokulunun çocuğun sosyalleşmesine katkısı çok abartılıyor. Ancak edinilmiş sinir bozukluklarının sayısı açısından rekor sahibidir.
