İnsanlar evlendiğinde arada bir "tavsiye ve sevgi" isterler. Ancak yıllar geçer ve bazılarında ikisinden biri yoktur. Ve seçeneklerden birinde aile iki yabancıya dönüşürse, ikincisinde eşler birbirinden nefret eder.
Ayrıl ya da kal
Bir kadının bir seçeneği vardır: ya nefret ettiği kocasını terk etmek ya da onunla yaşamaya devam etmek. Her şeyden önce, durumu nasıl düzelteceğinizi düşünmeniz gerekir. Bazen bir kadın, maddi anlamda bağımsızlık eksikliğinden korkar. Bu durumda mevcut durumu, kendini gerçekleştirme fırsatı sağlayan bir durum olarak değerlendirmek gerekir. Çoğu zaman, kocasının desteği olmadan bırakılan bir kadın başarıya ulaşır.
Bunun neden olduğunu, tam olarak nefrete neyin yol açtığını anlamaya çalışın. Bu soruları kendi kendine cevaplayabiliyorsan, kocanla konuşmalısın. Açık, dürüst ve sakin. Mutlaka küfür etmeden, bu hiçbir şekilde yardımcı olmayacak, ancak durumu daha da kötüleştirecek.
Konuşma ve itiraf, sessiz nefretten daha iyidir. Belki de birbirinizden bıkmış olduğunuz gerçeğine geleceksiniz ve sonra geçici bir ayrılık ilişkinize yardımcı olacaktır.
Ve ilişkideki çatlağı hiç yapıştırmazsanız, sakince ortak bir karara varmanız gerekir - nasıl yaşanır.
Kocanızla kalmanız ve ondan daha fazla nefret etmeniz ve böylece kendinizi küçük düşürmeniz için hiçbir neden yok. Ancak sıcak bir ilişkiyi canlandırmaya değer o kadar çok şey var ki.
Çocuğun iyiliği için kal
Bir çocuk uğruna nefret edilen bir kocayla kalmak, üç kişiyi eziyet etmeye itiyorsunuz: kendiniz, kocanız ve çocuk. Ebeveynlerin sadece çocuk uğruna yaşadığı bir ailede, onun için rahat koşullar gelişemez. Çocuklar atmosferi gerçekten hissediyorlar. Çocuğun iyiliği için kendini feda etmeye gerek yok. Kendine ve ona yalan söyleme. Bir çocuğun sevgiye ihtiyacı vardır ve nefretin hüküm sürdüğü yerde sevgiye yer yoktur.
Böyle bir ortam çocuğun gelişimine elverişli olamaz. Bu hayat neşe ve sıcaklık olmadan. Çocuk yıllarca nefret için teşekkür etmeyecek. Genellikle sonuç, sakat bir çocuğun ruhu ve bir sürü komplekstir. Ve çocukluk anıları hakkında söylenecek bir şey yok. Çocuğun sakin, mutlu ebeveynlere ihtiyacı var.
Birbirinizle anlaşamadıysanız ve ilişkinize yeniden başlayamıyorsanız, ayrılmak daha iyidir. Belki de birbirinizi özlediğinizi fark ettiğiniz geçici bir ayrılık olacaktır. Bu tür vakalar nadir değildir ve ailenin bir şansı varsa, ayrılık onu görmeye yardımcı olacaktır.
Tamamen ayrılırsanız, çocuğun terk edilmiş hissetmemesi için normal bir ilişki sürdürmeye çalışmanız gerekir. Baba çocuğu görmeli, anne buna müdahale etmemelidir. Eksik bir ailede bile her zaman bir uzlaşma bulabilir ve çocuğunuza mutlu bir çocukluk sağlayabilirsiniz.
Bu adım çocuğun iyiliği için atılmalıdır, böylece sevgi dolu bir annesi ve babası olduğunu hisseder.
