Çocuk psikologları, 1, 5 yaşında bir çocuğun dünya görüşünün temellerini attığını ve bir yaşam pozisyonu - başarı veya kendinden şüphe duyma - belirlediğini söylüyor.
0 ila 3 ay
Bu yaştaki bir bebek sadece sıcaklığı, dokunmayı, kokuları hissedebilir, görsel görüntüleri görebilir. Ana duygu, annenin varlığı veya yokluğu, sıcaklığı ve kokusudur. Bu yaşta bebeğin dokunmaya, okşamaya, öpücüklere ve nazik bir tonda konuşulan kelimelere ihtiyacı vardır. Küçük çocuğunuza sarılın ve öpün, ne kadar çok o kadar iyi!
3 aydan 1.5 yıla kadar
Bu dönemde bebek ve anne arasındaki dokunsal etkileşimler hala önemlidir. Altı aya kadar çocuğun kendi yanıt sistemi yoktur, tamamen anneye bağımlıdır ve onunla tek bir bütün oluşturur. Annenin duygusal geçmişi tamamen çocuğa aktarılır, bu nedenle sevgili çocuğunuzu kucağınıza aldığınızda veya yakınınızdayken endişelenmemek ve gerginleşmemek çok önemlidir.
Anne, çocuğa sevgi ve olumlu duygular yatırarak, çocuğun tüm gelecek yaşamı için çok önemli olan özgüveninin oluşmasına katkıda bulunur.
Özgür, kendine güvenen bir kişiliğin temellerini atmak
Mutlu, sakin, kendine güvenen bir anne, çocuğunun ihtiyaçlarını her zaman hisseder ve yerine getirir. Sevgiyle çevrili bir çocuk, annesinin her zaman ilgileneceğini, her durumda yanında olacağını ve destek olacağını bilerek, aynı zamanda mutlu ve ruhen de güçlenir. Annenin böylesine muazzam desteğini ve içsel gücünü hisseden bebek, etrafındaki dünyayı cesaretle keşfeder. Annenin enerjisiyle beslenerek, yetişkin yaşamında faydalı olacak kendi iç güvenini geliştirir ve ondan önce ortaya çıkan sorunları çözer.
Çocuğun kendinden şüphe duyması
Bir anne endişe, rahatsızlık, nevroz durumundaysa, tanımı gereği mutlu bir çocuk yetiştiremez. Bu tür çocuklar, annenin destekleyeceğine, iteceğine ve cezalandıracağına dair güvene sahip değildir. Bu gibi durumlarda, çocuk etrafındaki dünyayı sakince keşfedemez. Terk edilmeyi ceza olarak kullanan, duygusal olarak dengesiz, psikotik ve güvensiz bir çocuk yetiştirme riski taşıyan bir anne. Başka bir uç nokta daha var: aşırı korumacılık. Endişeli ebeveynler, çocuğun gelişimini sürekli olarak engeller, onları bağırarak durdurur: Dokunma, koşma, atlama ve daha birçok "yapma" var. Bu davranış çocuklarda pasifliğin oluşmasına yol açar, ileride çocuk bu şekilde davranmaya devam eder, bekleyin, dokunmayın, ileri gitmeyin.
Bir bebek yetiştirirken, çok erken yaşlardan itibaren çocuğunuzun bir insan olduğu unutulmamalıdır. İhtiyaçlarını ve ilgi alanlarını dikkate alın ve olumlu bir sonuç gelmesi uzun sürmeyecek.
