Depresyon erken yaşta bile kendini gösterebilen bir hastalıktır. Depresif bozukluk, çocuğun kişiliğinin oluşumu için belirli bir tehdit oluşturur ve durumu teşhis etmek zor olabilir. Çocukluk depresyonunun gelişiminin belirtileri nelerdir?
Çocukluk depresyonunun sinsiliği iki ana noktada yatmaktadır. İlk olarak, çocuk duygularını ve hislerini doğru bir şekilde nasıl tanımlayacağını bilmiyor, ebeveynlerine neyi ve nerede incindiğini, onu neyin endişelendirdiğini ve nedenini özellikle açıklamak zor olabilir. İkincisi, çoğu durumda çocukluktaki depresyon maskelenir, çeşitli fizyolojik belirtilerle karakterize edilir. Ebeveynler genellikle somatik semptomları bir tür organik hastalık olarak yorumlar, ancak tıbbi muayeneler ve tedaviler anlamlı bir sonuç vermez. Ek olarak, çocukluk çağı depresyonu, doğru tanıyı zorlaştıran kapsamlı semptomatoloji ile karakterizedir. Bu nedenle, çocuklara genellikle bir astenik sendrom çeşidi veya psikopatinin ilk aşaması verilir. Asteni, psikopati ve diğer bozukluklar, genellikle depresyonu düzeltmek için kullanılmayan tedavileri gerektirir. Bu nedenle, böyle bir terapi olumlu sonuçlar vermez.
Çocukluk çağı depresyonunun tehlikesi, uzun süre fark edilmemesidir. Ebeveynler fiziksel sağlığa girebilir, çocuğun sadece tuhaf bir karakter gösterdiğini düşünün. Çocukların depresyonu çok erken yaşta başlayabilir, ancak okuldaki ebeveynler, öğretmenler ve psikologlar ve tıp uzmanları yalnızca ergenlik döneminde varlığından şüphelenebilir. O zamana kadar, depresif bir bozukluk çocuğun kişiliğinin gelişimi üzerinde zaten ciddi bir iz bırakıyor ve gerçekten geri dönüşü olmayan sonuçlara yol açabilir. Ek olarak, depresyona genellikle çocuğun fizyolojisini doğrudan etkileyecek olan hormonal seviyelerdeki bir değişiklik eşlik eder.
Çocukluk çağında depresyonun yaygın fiziksel belirtileri
Çoğu zaman, çocuklukta depresif bir durum, gastrointestinal sistem sorunları olarak gizlenir. Çocuk sürekli karın ağrısı, mide bulantısı, hıçkırık, geğirme ve mide ekşimesi şikayet etmeye başlar. Bazı durumlarda, kusma mevcut olabilir. Bir çocuğun depresyon sırasındaki iştahı genellikle kararsızdır. Depresyonda, sindirim bozuklukları karakteristiktir: çocuklukta kabızlık şiddetli ishal ile değiştirilebilir.
Bir çocuğun depresif bozukluğu için baş ağrısı ve baş dönmesi, kulak çınlaması ve odaklanma sorunları tipiktir. Çocuk, analjeziklerin kurtarmadığı genel halsizlik, vücuttaki ağrıdan şikayet edebilir. Çoğu zaman, depresyonun arka planına karşı bağışıklık başarısız olur, çünkü çocuk genellikle viral, bulaşıcı hastalıklarla hastalanmaya başlar.
Çocukluk çağı depresyonunun fizyolojik belirtileri ayrıca şunları içermelidir:
- metabolik problemler, zayıf veya obezite;
- kas zayıflığı, astenik sendrom;
- vücutta sürekli gerginlik;
- güç eksikliği, kalıcı yorgunluk, uyuşukluk;
- vücut ağrıları;
- sıcaklıkta makul olmayan artış; aynı zamanda, bir çocukta yüksek sıcaklık uzun süre devam edebilir;
- bronşit, apne, horlama, diğer solunum problemleri;
- cildin solgunluğu veya siyanoz; Çoğu zaman, bir çocuk depresyona girdiğinde, gözlerin altında morluklar veya koyu halkalar görülür;
- çocuklukta çeşitli cilt hastalıkları, uçuk, pamukçuk;
- VSD, kardiyovasküler sistemle ilgili sorunlar.
Çocukluk depresyonu, hafif başlı bir durumla karakterizedir, bazı durumlarda bayılma meydana gelir.
Depresyonda olan bir çocuk tipik epilepsi semptomlarından bazılarına sahip olabilir.
Ağır vakalarda, işitme, görme, konuşma ve hareket etme yeteneğinde geçici bir kayıp vardır.
Akşamları, depresyonu olan çocukların fiziksel aktivitelerinde çarpıcı bir artış olur. Evin etrafında koşabilir, çığlık atabilir ve yatakta huzursuzca dönebilirler. Hareketleri gergin, garip, sert ve çoğu zaman anlamsız görünür.
Çocukluk Depresyonunun Diğer Yaygın Belirtileri
Böyle bir bozuklukla, sinir sistemi büyük ölçüde acı çeker. Bir çocuğun depresif durumunun belirtileri uykusuzluk, kabuslar, sinirsel tikler ve sinirsel hassasiyet kaybı ile kendini gösterebilir.
Bir çocukta acı verici bir durumun gelişmesinden şüphelenebileceğiniz ana işaretler, ruhu, duyguları etkiler. Bu işaretler aşağıdaki gibidir:
- ani ruh hali değişimleri, ancak, depresyon, üzüntü, umutsuzluk, ilgisizlik hakimdir;
- olumsuzluk;
- artan saldırganlık, sinirlilik, kaygı;
- anksiyete, panik atak;
- yırtılma veya gözyaşlarına sürekli yakınlık, artan hassasiyet, kırılganlık;
- izolasyon, dünyanıza ve düşüncelerinize çekilme;
- davranış bozuklukları: çocuk itaatsiz olur, kaba davranır;
- olumsuz düşüncelere, olaylara ve duygulara odaklanma;
- depresyon sırasında çocuklar çok sık sızlanırlar, sürekli can sıkıntısından şikayet ederler, hiçbir şeyle ilgilenmezler, yeni oyuncaklara ilgi duymazlar, oynamaya ve diğer çocuklarla iletişim kurmaya çalışmazlar;
- depresyon, sürekli melankoli duyguları, ölüm ve yalnızlık korkusu;
- güçlü tembellik;
- yavaş düşünme: bir çocuğun yeni bilgileri özümsemesi zorlaşır, bir çocuk temel sorulara bile cevaplar hakkında uzun süre düşünebilir;
- hafızada keskin bir bozulma; dalgınlık;
- konuşma, kural olarak, yavaşlar, genellikle tutarsız, engellenir;
- depresif bir durumda, çocuklar derin düşünceye düşme eğilimindedir;
- düşük benlik saygısı, utangaçlık;
- artan kayıtsızlık, şaşırtıcı bir itaatle kendini gösterebilir.
Depresif bozukluk, genellikle bir çocuğun zihninde garip ve korkutucu düşünceler oluşturur. Dünyanın sonundan veya bir tür felaketten korkmaya başlar, annesiyle ayrılmak zorunda kaldığı anları acı içinde yaşar.
Çocuk kasvetli, gülmeyen, kaba, şüpheli, güvensiz hale gelir. Böyle acı verici bir durumda, herhangi bir eleştiri çok keskin bir şekilde algılanabilir. Açıklamalar veya sitemler yetersiz boyutta kızgınlığa neden olur ve en ufak bir adaletsizlik çığlıklar ve gözyaşlarıyla histeriklere neden olabilir.
Uzmanlar, çocukluk depresyonunun bir tür gerileme ile karakterize olduğuna dikkat çekiyor. Bu, zaten oldukça yetişkin bir çocuğun aniden bebeklere yönelik oyuncaklar ve oyunlar oynamaya başlaması, emzik istemesi, kollarında taşınmayı talep etmesi, ebeveynlerinin yatağında uyumak istemesiyle kendini gösterir. Gerileme, parmak emme yoluyla da kendini gösterebilir.
Depresif bir bozukluğa her zaman tüm bu semptomlar eşlik etmez. Bununla birlikte, semptomların büyük çoğunluğu mevcutsa ve uzun süre devam ediyorsa, bu bir uzmana başvurmak için bir nedendir.
