Bir çocuğun yeteneğinin uyumlu gelişimi için ailede desteğe ihtiyaç vardır. Onu sevmeniz, anlamanız ve saygı duymanız gerekir. Bu anlaşılabilir görünüyor, ancak çocuğunuzun bu sevgiyi bilip bilmediğini düşünün. Bu sevgiyi hissediyor mu ve her durumda ona destek olacağınızdan emin mi?
Neden Güveni Kaybederiz
Çocuğa duyulan sevgi, anne karnında hareket etmeye başlar başlamaz ortaya çıkan doğal bir duygudur. Psikologlar, çocukların genellikle ebeveyn sevgisinden emin olmadıklarını söylüyor. Ve çocukların ağzından sık sık şu soruyu duyduk: "Beni seviyor musun?" Bir çocuk için sevginin onaylanması çok önemlidir, ancak biz kendimiz ona olan bu inancı, "Eğer hala böyle davranırsan, seni sevmeyeceğim" gibi ifadelerle yok ediyoruz. Bir çocukla ilgili olarak sevgiyle teklif vermek kabul edilemez!
Ebeveynler olarak, her kelimeyi farkındalıkla söylemeliyiz. Çok şey bize bağlı. Çocuğa koşullar ne olursa olsun sevildiğine dair bir güven duygusu vermeliyiz. Bu bizim ana görevimizdir. Psikologlar bir çocuğa olan sevgiyi ifade etmenin üç yolunu bulmuşlardır:
1. Sevgi dolu bir bakış. Bu ana yöntemdir, ancak ne yazık ki nadiren kullanılır. Sevgi dolu çiftler, eşler vb. ile ilişkilerde en popüler olanıdır. Bir çocuğun gözlerine neden bu kadar nadiren sevgiyle bakarız? Evet, çünkü bir şey yaptıysa, ebeveynler sık sık ondan yapmasını ister, böylece onu "temiz suya" getirirsiniz. Ve bu durumdan korkuyor.
2. Dokunmak. Çocukların dokunsal temasa ve sarılmaya ihtiyacı vardır. Üç yaşına kadar kız ve erkek çocukları kadar eşit derecede ihtiyaçları vardır. Bundan sonra, çocuklar yavaş yavaş bundan uzaklaşmaya başlar. Bu süre zarfında, sevgilerini bir şekilde farklı bir şekilde ifade etmelerinin bir yolunu bulabilirsiniz. Örneğin, omzunu sıvazlayın veya düello yapın. Babalar, özellikle karşı cinsten çocuklarla duygularını ifade etmekten genellikle çekinirler ve bu da onlarla olan ilişkilerini etkiler.
3. Dikkat. Çocuğunuza dikkat etmeye karar verirseniz, bunu doğru bir şekilde yapın ve yol boyunca başka bir şey yapmayın. Günde on beş dakika olsun, ama gerektiği gibi. Örneğin, yatmadan önce kalpten kalbe konuşabilir veya kahvaltıda bir sonraki gün için planlarınızı tartışabilirsiniz.
Çocuğu daha iyi tanıma yöntemi
Bir çocuk kumla oynadığında bilinçsiz çağrışımlar, imgeler, duygular ve derinlerde gizli deneyimler yaşar. Kum terapisi buna dayanmaktadır. Bu yöntemle ebeveynler çocukları için anlamanın anahtarlarını bulabilecekler.
Çalışma bir psikolog ile birlikte yapılmalıdır. Çocuğa hangi duyguları yaşadığını açıkça gösterir. Kumdaki çizimler rahatlamanıza yardımcı olur, size bir güven duygusu verir ve açılmanıza yardımcı olur. Çocuğunuzdan ruh halinin bir resmini çizmesini isteyin, ardından resmi gün içinde nasıl değiştiğine göre değiştirmesini isteyerek görevi karmaşıklaştırın. Ebeveynlerin çizimin ayrıntılarına dikkat etmesi önemlidir: sakin veya kaynayan bir deniz, karakterler vb.
Tek kelime etmeden kalpten kalbe sohbet edebilirsiniz. Söylemek istediğinizi çizin ve böylece çocuk cevap vermelidir. Böylece çocuğunuzun ruhunu, düşüncelerini ve hayallerini görme şansınız olur. Bu biliş aracını kendiniz oluşturabilirsiniz. İçine ince kum dökebileceğiniz ve büyük çakıl taşları değil, çocuk tırmıkları ile desenler çizebileceğiniz büyük bir kutuya ihtiyacınız olacak.
Çocuklarla ilişkiler bozulduğunda, ebeveynler çocuğun onlara saygı duymayı bıraktığını fark eder. Onları geri almak için kendinize dışarıdan bakmalısınız. Belki bir yerde bir hata yaptınız ve ahlaki karakteriniz çocuğun ideallerine uymuyor. Sorunu onda aramaya gerek yok. Kendinize bir göz atın ve neyi yanlış yaptığınızı bulun ve hatalarınızı düzeltin.
Bir çocuk için ebeveynlerdeki en önemli şey başarıları değil, ahlaki nitelikleridir. Bunu yapmak için saygıya layık bir insan olmanız gerekir. Çocuğunuzla iletişim tarzınızı analiz edin. Belki de onunla olan anlaşmazlığın nedeni bu olabilir. Kaybolan bir ilişkiyi kurtarmak kolay olmayacak. Ve çocuk ne kadar büyükse, o kadar zor olur. Önce sadece konuşman ve ona bir kez daha aşkını itiraf etmen gerekiyor. Sonra hatalarınızı kabul edin ve ondan birlikte çalışmasını isteyin.
Doğru iletişim kurmayı öğrenmeliyiz. Her şey yaşa bağlı. O bir okul öncesi ise, anlamanın anahtarı oyunda olacaktır. Eğer o bir gençse, onunla sakin bir tonda konuşmanız gerekir. Davranışlarında hiçbir şeyi vurgulamayın. Onu başkalarıyla kıyaslamayın veya niteliklerini atfetmeyin.
Çocuğa olumlu yönleri kendisinde aramayı öğretmek gerekir. Böylece ona olumlu bir düşünce yönü veriyoruz. Kendisinde olumlu anlar arar ve onlara karşılık gelmek ister. Çocuk, yeteneklerinin kapsamını mükemmel bir şekilde anlar ve desteğe ve onaya ihtiyaç duyar. Tembel olsa bile, onaylayıcı ifadelerle uyarılabilir. Örneğin: "Sana inanıyorum" veya "Başaracaksın."
Ebeveynler her zaman “beyaz ve kabarık” değildir. Çocuklarını disipline etmek ve büyütmek zorundalar. Bazen titizlik göstermeniz gerekir, ancak belirli sınırlar vardır. Sesini yükseltebilirsin ama hakaret edemezsin ya da isim çağıramazsın. Her aile, önceki nesilleri yetiştirme deneyiminden elde edilen kendi kurallarını geliştirmiştir. Ama onlara körü körüne güvenmeye değer mi? Sonuçta, burada kendi notlarınızı öngörebilirsiniz.
Ana şey, ebeveynlerin başındaki psikolojik tutumlardır. Bir çocuğun Tanrı'nın bir hediyesi olduğuna dair bir tavrınız varsa, onun gelişmesine yardımcı olmaktan onur duymalısınız. Bu durumda, artık onu rahatsız edemezsiniz. Ve tüm disiplin cezaların onun iyiliğine gidecek.
