Çocuğun sürekli olumsuzluğuyla karşılaşan birçok ebeveyn, otoritelerine baskı yapar ve çocuğu bir şeyler yapmaya zorlar. Ancak konuyu çocukça bir histeriye getirmenin değil, onunla aynı fikirde olmanın, ihtiyaçlarını anlamanın ve bebeğin faaliyetlerini doğru yöne yönlendirmenin yolları var.
Talimatlar
Aşama 1
Doğrudan yasaklardan kaçının. Bilinçaltımız öyle düzenlenmiştir ki “değil” parçacığını algılayamaz. Çocuk bir istisna değildir. “Dokunma” dediğimizde bebek “dokunmayı” duyar ve kendisine yasak olanı yapar. Ebeveynler için bir tavsiye olarak, psikologlar daha sık yasaklarla değil, olası bir alternatifin göstergesiyle konuşmanızı tavsiye eder. Bebeği sürekli çekiştirmek yerine, faaliyetleri yönlendirilmelidir: “çiz, ancak sadece albümde”, “su birikintilerinde yürü, ancak sadece botlarda” vb. Daha sık izin vermek için fırsatlar arayın.
Adım 2
Yürümeye başlayan çocuğunuzdan oyunculuğu bırakmasını istemeyin. Ebeveyn ısrar etse bile, küçük bir çocuğun yaptığı şeyi durdurması, durdurması son derece zordur. Yetiştirme sürecinde, küçük yaratığın aktivitesini izin verilen kanala yönlendirmek daha iyidir. Bebek her şeyi ağzına çekiyorsa, ona güvenle çiğnenebilecek bir nesne verin; oyuncakları kırarsa, masaya vurursa, ona bir çocuk çekici verin ve yeterince vurmasına izin verin. Psikologlar, ebeveynlere çocuğu izin verilen koşullarda hareket etmeye devam edebilmesi için eğitmelerini tavsiye eder.
Aşama 3
Tek bir hareket tarzı değil, alternatifler sunun. Çocuğun vasiyetnamesinin oluştuğu dönemlerde fikrini savunması önemlidir. Negativizm, bir bebek her şeyi reddettiğinde, ebeveynlere birçok sorun verir. Çocuğun "hayır"ına çarpmamak ve çocukla kolayca anlaşmak için psikologlar, ebeveynlerin bir seçenek sunmasını tavsiye ediyor: "T-shirt mü yoksa balıkçı yaka mı giyeceksin?" Giyinmek isteyip istemediğini sormazsın. Yürüyüş için bir kıyafet biçimi seçen bebek, dışarı çıkma gerçeğini otomatik olarak kabul eder. Sorunun bu şekilde formüle edilmesiyle, ebeveynin öfkesine yol açmadan "Ben"ini savunma yeteneğine sahiptir.
4. Adım
Olumlu bir sonuç için pazarlık yapın. Ebeveynler çocuklarından bir şey istediğinde protestolarla da karşılaşıyorlar çünkü çocuk gerçekten rutin eylemler yapmak istemiyor, onlardan bir anlam görmüyor. Yapılan çalışmanın sonucunu ana hatlarıyla çizebilecek olan ebeveynin kendisidir. Masadan kaldırırsanız, çizim yapmak için oturmak uygundur; hızlı bir şekilde pijamalarınızı değiştirirseniz, yatmadan önce okumak ve konuşmak için daha fazla zamanınız olacak vb.
Adım 5
Çocuğunuzla aynı seviyede konuşun. Çocuk fiziksel olarak her zaman yetişkinlerden daha aşağıdadır, bakışları sürekli başkalarının ayaklarına dayanır. Ebeveynlerin kendileri, boy farkı nedeniyle, otoritelerini daha fazla hissederler, fiziksel olarak daha yüksek konumları onları ahlaki olarak daha güçlü kılar. Ancak çocukla anlaşmak gerektiğinde, gözlerine bakmak için onunla aynı seviyede olmak daha iyidir. Bunun için ya çocuğunuz büyüyene kadar tek başınıza oturmanız ya da kucağınıza almanız gerekecek. Bu pozisyonda, siz ve çocuk, zorlayıcı değil, eşit bir ilişki hissedeceksiniz ve müzakere etmek çok daha kolay hale geliyor. Göz teması kurmak aynı zamanda istenmeyen bir eylemi durdurmaya da yardımcı olur, çünkü işine kendini kaptıran bir çocuk kelimeleri hiç duymayabilir.
6. Adım
Karşıya değil, yanına oturun. Yüz yüze durumlar genellikle bilinçaltında yüzleşme olarak algılanır. Yüzleşmekten kaçınmak için, ebeveynlerin çocuğun karşısında değil, yanında oturması daha karlı. Psikolojik olarak, bu gerginliği ve direnme arzusunu giderir, çocukla barışçıl bir anlaşmaya varma olasılığı daha yüksektir. Bebeğinizle tartışmaya başladığınızı düşünüyorsanız, göz temasını kesmek ve yanına oturmak en iyi pozisyon olacak ve diyaloğu kolaylaştıracaktır.
7. Adım
Oyuna katılın. Yukarıda belirtildiği gibi, bebeklerin ilginç bir oyunu durdurması veya durdurması çok zordur. Çocuğunuzun başına gelenleri daha iyi anlamak için bazen oyuna dahil olmakta fayda var. Bir şey talep etmeyin, sadece yanına oturun, ne yaptığını, nasıl yaptığını sorun. Psikologların önerdiği gibi, "ruhun üzerinde durmak" yerine, çocuğa katılmak ve onu kısıtlamasına yardımcı olmak daha iyidir.
