Kavgasız aileler var mı? Şaşıracaksınız ama var. Ancak bu, böyle bir ailenin mutlu olduğu anlamına gelmez, tam tersi. Bunun nasıl olabileceğini ve eşlerin neden yemin etmesi gerektiğini anlıyoruz.
Birçok insan ideal ailelerin olduğuna inanır. Her iki eş de birbirini sever ve anlar, kavga için hiçbir sebep yoktur. Ama bu imkansız. Ailedeki sükunet ve huzurun nedenleri başka yerde yatmaktadır.
1. Çatışma çok derinlerde gizlidir, eşler birbirine kayıtsızdır. Herkes kendi başına yaşar, ancak bazı kısıtlayıcı nedenlerle boşanmazlar (çocuklar, mallar vb.).
2. Eşler uzun ve mutlu birlikte yaşarlar, birbirlerini anlarlar, her birinin kendi sorumlulukları vardır, birbirlerine saygı duyarlar, fayda ve zevkle vakit geçirirler. Çelişkili anlar olsa bile, her iki eş de çatışmayı anında söndürmeyi tercih ediyor. Bu tür anların dezavantajı, er ya da geç muhtemelen eşlerden birinin depresyonuna ya da büyük ölçekli bir skandalın gelişmesine yol açacak sorunların sessizliği, stres birikimidir.
3. Eş çatışmalardan kaçınır, sadece karısının istediğini ve dediğini yapar, kendi görüşü vardır, ancak bunu ifade etmez.
4. Eş, karısıyla hemfikirdir, çünkü aile işleriyle ilgilenmez, daha heyecan verici hobileri vardır. Ayrıntılara girmeden karısını kabul etti.
5. Eş, uygun gördüğü şeyi yapar. Karısının istek ve görüşleri bile dikkate alınmaz. "Köpek havlar, kervan yoluna devam eder" ilkesine göre.
6. Eş, kendine güvenen ve başkalarının görüşlerine bağımlı değildir, ancak karısının dikkatli rehberliği altında bir şeyler yapabilir.
Bunlar, çatışma olmayan bir ailedeki tuzaklardır. Herhangi bir bastırma, sorunların ve kendi içindeki olumsuzlukların sınırlandırılması, yalnızca daha büyük sorunlara yol açar. Bu nedenle, çatışma her zaman kötü bir şey değildir. Ailede küçük kavgalar olmalı. Ancak sevgi dolu insanlar ne zaman duracağını bilmeli, çatışmanın özünü anlamalı, karşılıklı saygıyı unutmamalı ve çatışmayı çözmenin yollarını birlikte aramalı.
