Çocuk yetişkinlere çok bağımlıdır, onların desteğine, katılımına ve bakımına ihtiyaç duyar. Bir yetişkinin tüm işlerine doğrudan dahil olmasını bekler. Çocuğun ana faaliyeti oyundur, bu nedenle yetişkin çocukla oynamayı öğrenmelidir.
Talimatlar
Aşama 1
Bir çocukla nasıl oynanacağını öğrenmek için önce yaşa bağlı psikolojik özelliklerini incelemeniz önerilir, çünkü yürümeye başlayan çocuk, okul öncesi ve küçük okul çocuğunun oyun aktiviteleri farklıdır. Bu özellikleri bilerek, içeriğine, çocukların hayatında, yetiştirilmelerinde ve eğitimlerinde hangi yeri işgal ettiklerini temel alarak oyunları seçmeye başlayın.
Adım 2
Ardından oyun için gerekli malzemeleri hazırlayın. Bunu bebekle birlikte yapmanız önerilir. Çocuğunuzu seçilen oyunun kurallarıyla tanıştırın.
Aşama 3
Bebekle oynarken kendinizi onun yerine koymaya çalışın, rolün içine girmeye çalışın, sizin de bir zamanlar çocuk olduğunuzu unutmayın. Dürüst oynayın: Çocuğa bir yetişkinin konumundan baskı uygulamayın, aynı zamanda küçük olduğunu düşünerek bilerek ona kaybetmeyin. Rahat bir şekilde, oyunun faydalı olduğundan emin olmaya çalışın. Oyundaki zaferinde çocukla birlikte sevinin. Çocuk kaybederse, ona başarısızlığı yeterince algılamasını, oyundaki ana şeyin zafer değil katılım olduğunu anlamasını öğretin.
4. Adım
Bebeğinizle oyunun konusunu veya kurallarını değiştirmeyi deneyin. Belki çocuk bundan hoşlanır.
Kendi oyununuzu bulmaya çalışabilirsiniz. Oyun bebeğinizin gelişiminde önemli bir rol oynadığını unutmayın. ana faaliyetidir. Çocuğun etrafındaki dünyayı öğrenmesi oyun yoluyladır, etkileşim yasalarını öğrenir. Ana şeyi hatırlayın: Çocuğunuzla oynamak, ona çok çeşitli oyuncaklar ve eğitim araçları sunmak değil, yakın olmak anlamına gelir. Sonuçta, yakın insanların kendisiyle oynamasını istiyor. Çocuk kendi başına oynamayı öğrendiğinde bile, ebeveyn desteği ve eylemlerinin değerlendirilmesi onun için gerekli olacaktır.
Adım 5
Bebeğinizle oynarken aşağıdaki kurallara uyun: 1. Çocuğun her zaman oynamak için zamanı olmalıdır! Ve beşikte yatarken, ilk adımlarını attığında ve kelimeleri cümlelere döktüğünde. Ve özellikle 2. okula hazırlanmaya başladığında. Çocuklarla iletişim her zaman gerçekten samimi, içten olmalı ve çocukla oyun sadece iyi bir ruh hali içinde başlatılmalıdır. Ebeveynlerin her gün oyunlar için zaman planlaması iyidir, ancak oyun için beklenmedik bir şekilde gelişen durumlar da kaçırılmamalıdır. Sonuçta, bir oyun hiçlikten icat edilebilir, herhangi bir nedenle, sadece bir çocuğun bir nesneye veya olaya meraklı bir bakışı yeterlidir. 4. Bir veya iki yaşındaki bir çocuk için ebeveynler oyunda ilk sıradaysa, o zaman daha büyük çocukların bir takımda oynamayı öğrenme zamanı gelmiştir. "Ev" çocukları, kişilik oluşumu için rol yapma oyunları gibi önemli bir dönemi geçirmemek için, akranlarını eve daha sık davet etmelidir.
