Çocuklar şüphesiz büyük bir mutluluk ve tükenmez bir neşe kaynağıdır. Bununla birlikte, bu sadece sinir sistemi üzerinde bir yük değil, aynı zamanda ebeveynlerin ruhunun dayanıklılığı, zekası ve dengesi için muhteşem bir eğitimdir.
Çocuklarımızla nasıl geçiniriz ve neden duygularımızın fırtınasına karşı direniriz - sorusu her zaman baskı altında olmuştur.
Başlamak için, bir şeyi anlamak önemlidir - çocuk skandalları ve itaatsizlik, çoğu zaman ebeveynlerin dikkatini çekme girişimi. Sonuçta, bir çocuğun tüm dünyası tam olarak bu ilginin merkezinde olmaya odaklanmıştır. Neden bu kadar değerli? Bir çocuk için, psişenin bilinçsiz süreçleri düzeyinde, anne-babanın ona, sevgiliye odaklanan dikkati, güvenliğin garantörüdür - korunacağım ve besleneceğim.
Ve ebeveynlerin daha sık meşgul olduğu gerçeği göz önüne alındığında (oh, bizim, her zaman bir yerlerde acelemiz var, zaman), olumsuz davranışlarla dikkat çekmek olumludan çok daha kolaydır. Ve çoğu zaman, çocuklar bu değerli ilgiyi yüksek sesle sinir krizi geçirmeden veya prize bir fişle vurmaya çalışmadan başka bir şekilde kendilerine nasıl çekeceklerini bilemezler. O zaman ebeveynlerin dikkati, tahmin edilebilir yüzde yüz doğrulukla garanti edilecektir!
Bu tür bir çocuksu öfke nöbeti ile karşı karşıya kalırsak ne yapmalıyız? Her şey çok basit - mümkünse, doğal olarak çocuğun fiziksel güvenliğini kontrol etmeyi görmezden gelin. Ne anlama gelir: Bu, çocuğunuz yolda bir sinir krizi geçirirse veya yere tüm gücüyle kafasını vurursa, bu durumda, açıkçası, göz ardı edilmemesi gerektiği anlamına gelir.
Görmezden gelmenin asıl amacı, çocuğun böyle kurnaz bir şekilde, kaç desibellik bir gürültü saldırısı olursa olsun, sizi tehdit etmeyeceğini, istenen sonucu alamayacağını anlamasıdır. Alternatif olarak, çocuğun dikkati dağılabilir veya başka yöne çevrilebilir. Çocuklar, hem histerinin nedenini hem de kendisini tamamen unutarak dikkatlerini kendilerini ilgilendiren şeylere çevirmede çok iyidirler. Ve en önemli şey, çocuğa diğer davranış kalıplarını öğretmektir. Pozitif. Çocuğunuzun sizden beklediği o çok değerli ilginin biraz fazlası ile onları pekiştirmek.
Olumsuzluktan etkilenmezseniz ve sakin kalırsanız ve durumu analiz edebiliyorsanız, tutarlı davranışla kesinlikle istediğiniz sonucu alacaksınız.
Ve çocuğunuzu yetiştirmenin bu zorlu sürecindeki en önemli şey, asla çok fazla sevginin olmadığını unutmamaktır. Bu doğru değil mi?
