Çocuklar hemen hemen her nedenle yüksek sesle ağlayabilir ve kaprisli olabilirler. Bu davranış kızgınlık, öfke, başarısızlık veya morarma ile ilişkilendirilebilir. Bununla birlikte, birçok çocuk ebeveynlerini manipüle etmek için gözyaşlarını ve çığlıkları kullanır. Çocuğun öfke nöbetleri belli yöntemlerle mücadele edilmelidir.
Talimatlar
Aşama 1
Uzmanlar, 4 yaşın altındaki çocukların histeriklere en yatkın olduğunu söylüyor. Bu yaşta çocuk, gözyaşları ve çığlıklar yardımıyla istediğini elde edebileceğini anlar. Örneğin, ebeveynler mağazadan güzel bir oyuncak almazlarsa. Sevilen bir hediyeyi almanın en iyi yolu ağlamaktır. Ebeveynler bu davranışa farklı şekillerde tepki verirler. Bazıları azarlamaya başlarken, diğerleri çocukların ağlamasını durdurma gerekliliklerine uyuyor.
Adım 2
Çocukların öfke nöbetleri mecazi olarak birkaç kategoriye ayrılabilir. Her tür hevesle belirli yöntemlerle mücadele edilmelidir. Örneğin, "tiyatro performansı" olarak adlandırılabilecek histeri. En yaygın örnek, ebeveynlerden birinin bir şeyi yasaklaması, bu nedenle çocuğun diğer ebeveynden ne istediğini histerik olarak yalvarmaya çalışmasıdır. Bu durumda anne ve babanın bebeğe teslim olmama konusunda anlaşmaları gerekir. Aksi takdirde, çocuk bu şekilde hedeflerine ulaşmaya hızla alışacaktır.
Aşama 3
İkinci tür öfke nöbeti, halka açık bir yerde performanstır. Bir çocuk sokakta, bir mağazada veya diğer halka açık yerlerde kaprisli olmaya başlarsa, hiçbir durumda yabancılar dahil olmamalıdır. Çoğu zaman, ebeveynler "çocuğu alan teyzeler" veya "ağlayan bebeği cezalandıran polisler" hakkında ifadeler söylemeye başlar. Böyle bir ifade ile çoğu durumda daha da fazla histeriye neden olursunuz. Sebebi ise çocuğun seyirciye ihtiyacı olması ve eğer bir teyze ve bir polis gelirse daha da fazla seyirci olacaktır. Bu durumda, soğukkanlılık göstermeniz gerekir. Çocuğu sessizce elinden tutun ve davranışları hakkında ciddi bir konuşma yaptığınız eve götürün.
4. Adım
Bir çocuğun "birdenbire" dedikleri gibi tamamen öngörülemeyen öfke nöbetleri varsa, o zaman böyle bir durumda daha ciddi önlemler alınmalıdır. Bu davranış çoğunlukla korku veya fiziksel hastalık ile ilişkilidir. Çocuk üzgünse ve onunla konuşmaya çalışırken ebeveynlerine agresif tepki vermeye başlarsa, bunun nedeni tanıdıklarından biriyle bir tür acı veya kavga olabilir. Bir an bulmaya çalışın ve çocuğun midesi veya baş ağrısı olup olmadığını sorun, yürüyüşte kendine zarar verdiyse, anaokulunda gününün nasıl geçtiğini sorun. Sakin tonlama sayesinde çocuk endişenizi hissedecek ve her şeyi kendisi anlatacaktır.
