Her anne oğlunu çok sever ve ona sadece iyilik ve mutluluk diler. Ve başka türlü olamaz, çünkü anne ve çocuk doğumdan itibaren psikolojik olarak birbirine bağlıdır. Ancak zaman geçer ve çocuk büyür, bağımsızlığa ve kendi fikrini savunmaya ihtiyaç vardır. Çoğu zaman, ebeveynler yetişkin çocuklarıyla ortak bir dil bulamazlar. Ve bunun için çabalamak zorunludur.
Talimatlar
Aşama 1
Her şeyden önce, taktikleri değiştirmek ve yetişkin çocuğa bir çocuk gibi değil, bir yetişkin gibi davranmak gerekir. Oğlunuzla olan ilişkinize hakim olmanız haksızlık. O da zaten yeterince büyük, bağımsız olarak ve tam olarak uygun gördüğü şekilde yaşayabiliyor. Bu nedenle, yetişkin bir oğulla anlayış, ancak ebeveyn onunla arkadaş olduğunda ve ilişki eşit olduğunda mümkün olacaktır.
Adım 2
Saygıyı unutma. Anne ve babası bu tür yargılara katılmasalar bile, yetişkin oğlun kendi kararlarını verme hakkı vardır. Olursa olsun, bu kabul edilmesi gereken onun görüşüdür. Ebeveynlerin yapabileceği en iyi şey iyi tavsiyeler vermek, bakış açılarını ifade etmektir. Ve çocuğun kendisi onu dinleyip dinlemeyeceğine veya kendi tarzında hareket edip etmeyeceğine karar verecektir.
Aşama 3
İlişki kurmayı sıklıkla engellediği için bencillikten vazgeçmeniz önerilir. Anne babalar sadece kendi çıkarları doğrultusunda hareket etmemeli, sadece kendilerini düşünmeli. Oğullarının çıkarlarını da dikkate almalılar, çünkü o ayrı bir kişidir. Kendinizi çocuğun yerinde hayal etmeli, neler olduğuna onun gözünden bakmalısınız. O zaman çok şey anlaşılabilir.
4. Adım
Birçok genç, ebeveynlerinin sözlerini "düşmanlıkla" algılayabilir. Bunun olmasını önlemek için, yetişkin oğluyla daha fazla konuşmaya çalışmak, sosyal ve kişisel hayatıyla ilgilenmek, ortaya çıkan sorunları çözmek önemlidir. Bu pozisyonu izlerseniz, birçok çatışma ve yanlış anlamadan kaçınılabilir.
Adım 5
Hiçbir koşulda yetişkin oğlunuza asla bağırmamalısınız. Bu sadece durumu ağırlaştıracak ve sevdiklerinizi birbirinden daha da uzaklaştıracaktır. Ebeveynler empatik ve bilge olmalı, gerçekten ihtiyacı olduğunda çocuğunu anlayabilmeli ve ona yardım eli uzatabilmelidir. Sonuçta, yetişkin olmak kolay değil.
