Son zamanlarda hangi ailenin tam olarak kabul edilebileceği ve hangisinin olmadığı konusunda çok fazla konuşma yapıldı. Bazıları, en az üç kuşaktan yalnızca birinin tam bir aile olarak kabul edilebileceğini iddia ediyor. Diğerleri, sadece bir çocuğu olan bir ailenin tam sayılamayacağını savunuyor. Aslında "tam" veya "eksik" aile kavramlarının çok net tanımları vardır.
Resmi durum
Her iki ebeveynin veya onların yerine geçen kişilerin birlikte yaşadığı ve çocuk yetiştirmekle meşgul olduğu bir aile, resmi olarak tam bir aile olarak kabul edilir. Bu, aşağıdaki aile türlerinin güvenli bir şekilde eksiksiz bir aile olarak adlandırılabileceği anlamına gelir:
- çocukların biyolojik ebeveynlerinin resmi olarak evli olduğu, birlikte yaşadığı ve çocuk yetiştirmede birlikte yer aldığı aileler;
- çocukların ebeveynlerinin resmi olarak evli olduğu, ancak misafir evliliği, açık evlilik vb. gibi aile ilişkilerinin "alternatif" biçimlerini uyguladığı aileler;
- ebeveynlerin resmi olarak kayıtlı bir ilişki içinde olmadığı, birlikte yaşadığı ve ortak çocukları birlikte yetiştirmekle meşgul olduğu aileler;
- eşin bir veya daha fazla çocuğun biyolojik babası olmadığı, anneleriyle birlikte yaşadığı ve yetiştirilmeleriyle meşgul olduğu aileler.
- her iki eşin de yasal temsilci statüsüne sahip olduğu evlat edinilmiş veya koruyucu çocukları olan aileler.
Eksik aile, bir anne ve çocuğundan (çocuklardan) oluşan bir ailedir. Ayrıca, baba resmi olarak yoksa (çocuğun doğum belgesinde bir tire var), kadın bekar bir anne olarak tanınır. Baba çocuğunu resmen tanıdıysa (babalık belgesi var), ancak annesiyle yaşamıyorsa, kadın bekar bir anne statüsüne sahip değildir, ancak çocuğu eksik bir ailede yetiştirir.
psikolojik farklılıklar
Tek ebeveynli ailelerin artık tamamen sıradan hale gelmesine rağmen, psikologlar böyle bir aileyi tam teşekküllü bir aile olarak görmezler.
Kişiliğin normal uyumlu gelişimi için, çocuğun yetiştirilmesinde hem anneye hem de babaya ihtiyacı vardır. Üstelik sanılanın aksine bu sadece erkekler için değil, kızlar için de önemlidir. Anne ve babanın nasıl ilişkiler kurduklarını, farklı yaşam durumlarında birbirleriyle nasıl etkileşime girdiklerini gören çocuk, erkek ve kadın, eşler, ebeveynler ve çocuklar arasındaki bir ilişkiler matrisi alır.
Anne ve babadan sıcaklık ve ilgi gören çocuk, ebeveyn sevgisinin doluluğunu algılar. Bir annenin çocuğunu sadece doğduğu için koşulsuz sevdiği, baba sevgisinin de değerlendirici ve talepkar olduğu bilinmektedir. Çocuğun başarısına sevinmeye, onlarla gurur duymaya hazırdır, ancak gereksinimleri, tavsiyeleri, talimatları ile çocuğunun kişiliğinin daha da büyümesini teşvik eder.
Yetiştirmede sadece anne yer alıyorsa, çocukla ilgili de dahil olmak üzere hem erkek hem de kadın aile işlevlerini istemeden üstlenmek zorundadır ve bu, anne ve babanın, evin hanımının sosyal rolleri hakkındaki ortaya çıkan fikrini bozar. ve ekmek kazanan.
Tabii ki, tam bir ailedeki koşullar kabul edilemez olsaydı, anne ve çocuğa psikolojik baskı uygulandıysa, fiziksel şiddete maruz kaldıysa, böyle bir aile mikro iklimi daha çok çocuğun ruhu için yıkıcı olarak adlandırılabilir. Ve elbette, bu durumda onun için eksik bir ailede yetiştirilmesi daha iyidir.
Ancak bir kadının, bir çocuğun başarılı bir şekilde yetiştirilmesi, ruhunun ve sosyal fikirlerinin doğru oluşumu için tam uyumlu ve müreffeh bir aileden çok daha fazla çaba sarf etmesi gerektiğini anlaması önemlidir.
