Fetal hipoksi, annenin hastalıkları, uteroplasental veya göbek kordonu kan akışının bozuklukları ve çocuğun hastalıkları ile ilişkili fetüse yetersiz oksijen kaynağıdır. Hipoksi teşhisi, fetüsün durumunun doğrudan değerlendirilmesine ve dolaylı yöntemlerin sonuçlarının analizine dayanır.
Bu gerekli
- - fetal hareketlerin gözlemlenmesi;
- - steteskopla kalp atışını dinlemek;
- - kardiyotokografi;
- - dopplerometri;
- - amniyoskopi.
Talimatlar
Aşama 1
Fetal harekette değişiklikler fark ederseniz, bu bir hipoksi belirtisi olabilir. İlk aşamada, hareketlerinin sıklığı ve yoğunluğunda ifade edilen çocuğun huzursuz davranışını görebilirsiniz. Akut oksijen eksikliği ve hipokside bir artış ile fetal hareketler zayıflamaya başlar.
Adım 2
Doktorunuza hareket değişiklikleri hakkında bilgi verdiğinizden emin olun. Bir stetoskop yardımıyla fetal kalp atışını dinleyecek, kalp atış hızını, ritmini ve seslerin varlığını değerlendirecektir. Ancak bu yöntem, yalnızca akut hipoksi sırasında sıklıkla meydana gelen büyük değişiklikleri ortaya çıkarabilecektir. Doktor ayrıca, fetal büyüme geriliği ve oligohidramnios ile ilişkili uterusun fundus yüksekliğinde bir azalma gibi dolaylı belirtiler için kronik hipoksiden şüphelenebilir.
Aşama 3
Hipoksiden şüpheleniyorsanız, size kardiyotokografi (CTG) verilecektir. Bu çalışma ayaktan tedavi ortamında başarıyla gerçekleştirilmiştir. Elastik kayışlar yardımıyla, hamile kadının karnına, fetal kalp atışını dinleme yerine sabitlenen ultrasonik bir sensör takılır. Artan ve azalan kalp hızı sıklığı tanısal değerdedir. Kalp atış hızındaki artış, fetüsün hareketine veya rahim kasılmalarına (30 dakikada en az 5) bir tepki ise, fetüsün başarılı durumundan bahsedebiliriz. Bunun için, CTG çerçevesinde, özü, çocuğun hareketlerine veya uterusun kasılmasına yanıt olarak kalp atış hızında bir artışın ortaya çıkması olan stres dışı bir test yapılır. Fetus herhangi bir reaksiyon vermiyorsa, bu hipoksiyi gösterir.
4. Adım
Dopplerometri yardımı ile uterus, göbek kordonu ve fetüsün damarlarındaki kan akışının bir çalışması gerçekleştirilir. Dolaşım bozukluklarının varlığında, hipoksinin şiddetini değerlendirmek ve hamileliğin daha başarılı seyri için önlemler almak mümkündür. İlk çalışma 16-20 haftalık hamilelikte önerilir, çünkü bu dönemden itibaren kan akışının patolojik bozuklukları mümkündür.
Adım 5
Bir çocukta hipoksiyi teşhis etmek için, amniyotik sıvı - fetal dışkıda mekonyum varlığı ile kanıtlanan eksiklikler değerlendirilir. Suya girişi, hipoksi nedeniyle bağırsakta bozulmuş kan dolaşımı ile ilişkilidir. Fetal rektumun sfinkteri gevşer ve mekonyum amniyotik sıvıya girer. Amniyoskopi yardımı ile amniyotik sıvının servikal kanalından optik muayene yapılır. Bu yöntem genellikle doğumdan hemen önce kullanılır.
