Binlerce yıl önce "bilinç" kavramını tanımlamaya çalıştılar. Felsefi öğretimin gelişmesiyle birlikte, fenomenin incelenmesinde kendi yöntemlerine sahip birçok ayrı akım ve okul ortaya çıktı. Hala bilincin net bir nesnel tanımı, yapısı yoktur.
Bilinç sorunu, felsefenin çeşitli dalları tarafından incelenmiştir ve incelenmektedir. Ontolojik açıdan bakacak olursak, soruyu cevaplamak için kökenini, yapısını, bilinçdışıyla ilişkisini ve özbilinci bilmeniz gerekir. Ayrıca madde ve bilinç arasındaki ilişkiyi de netleştirmeniz gerekecek. Bu, nesnellik gerektiren oldukça karmaşık bir süreçtir.
"Bilinç" kavramını incelemek için üç yaklaşım
Bilinç çalışmasına yönelik üç ana yaklaşım vardır. Her birinin kendi olumlu yönleri ve dezavantajları vardır. Birlikte az çok net bir resim verebilirler.
Epistemolojik yön. Bu durumda, bireyin yeni bilgiler edinebildiği bilişsel yetenekler incelenir.
Aksiyolojik yaklaşım. Bilinç bütünsel bir doğa olarak görülür.
Prakseolojik yaklaşım. Ön planda faaliyet yönleri vardır. Bilincin insan eylemleriyle bağlantısına özel önem verilir.
Felsefede "bilinç" kavramının tanımı
Felsefede bilinç, çevredeki gerçekliğin zihinsel yansımasının en yüksek yeteneği olarak tanımlanabilir. Bilinç insana özgüdür. Bilinç, iç veya dış dünyanın tarafsız, duygusuz bir yansıması olamaz. Bireyin içinde meydana gelen, aynı zamanda deneyim ve bilgi hakkında olduğu kadar bilinç olgusundan da bahsetmek gerekir.
Bilincin başka bir tanımı daha vardır - davranışının düzenlendiği çevreleyen gerçekliğin amaçlı bir yansıması olarak. İnsan düşüncesi uzun bir süre bu bilinç fikrine gitti. Aynı zamanda, uzun bir süre boyunca bilinçdışı ve bilinç birdi, ayrı değildi. Bilinç genellikle zeka ve düşünme ile eş tutulmuştur.
Bilincin ayrılması için büyük sorun, tanımı, her bilinç eyleminde, bir kişinin benzersizliğinin ve özgünlüğünün çökmesidir. Bilinç, kelimenin tam anlamıyla her insan tezahüründe ifade edilir. Nietzsche'ye göre yaşam deneyiminden ayrılamaz. Onunla birlikte incelenmesi gerekir.
Bilinç yapısı
Felsefe, bilinci ayrılmaz bir sistem olarak görür. Ancak her ayrı felsefi akımda tamamen farklı bir yapıya sahiptir. Örneğin, A. Spirkin üç ana alanı tanımlar: bilişsel, duygusal, güçlü iradeli.
Ancak C. G. Jung, kendilerini bilinçli ve bilinçsiz düzeyde gösteren dört bilincin işlevini zaten tanımlar: düşünme, duygular, duyumlar, sezgi.
Şimdiye kadar filozoflar açık bir bilinç yapısı vermeye çalışıyorlar, ancak tüm bunlar bir dereceye kadar öznel olarak yapılıyor.
