Kendinize iyi bakıldığı ve samimiyetle davranıldığı zaman güzeldir. Çocukların ilgi ve samimiyetin ne olduğunu bilmeleri için onlara bunun anlatılması gerekir. B. Almazov "Günlük Ekmeğimiz" ve B. Yekimov "Nasıl Anlatılır …" hikayeleri bu konuda ebeveynlere yardımcı olacaktır.
bakım nedir?
Bir kişi hakkında derler ki:
umursuyor, yani seviyor ve iyiyi istiyor. Bizim dünyamızda yardım kavramı biraz farklı bir anlam kazanmıştır. Çoğu zaman, insanlar finansal yardıma dikkat etmeye başladı. Ancak çoğu zaman ihtiyacı olanlar ahlaki yardıma ihtiyaç duyarlar. Destek, teşvik, anlayış ve dikkat ile kendini gösterebilir.
B. Almazov, "Günlük Ekmeğimiz" hikayesinde özen ve samimiyetin tezahürü hakkında yazıyor. Aile: savaştan sonra büyükanne, anne ve oğul - Leningrad'dan Don'daki anavatanlarına döndüler. Kıtlık zamanlarına girdik, ekmek yerine kinoalı kek yediler.
Bir keresinde Yegor Amca onlara dört büyük kokulu somun getirdi. Herkes böyle cömert bir hediyeden memnun kaldı. Çocuk gerçekten lezzetli ekmeğin tadına bakmak istedi.
Masadaki bir konuşmada, büyükanne Yegor Amca'nın onlara ekmek getirmesine şaşırdı, çünkü beş çocuğu vardı. Kolektif bir çiftlikte tek başına çalışıyordu ve ekmek bulmak onun için zordu. Yegor Amca, iş günleri için kendisine tahıl verildiğini ve yardıma ihtiyacı olan akrabalarıyla ekmeği paylaşmaktan mutluluk duyduğunu anlattı. Özellikle ona bakabilecek babası olmayan çocuk için üzülüyordu. Bu sözlerle çocuğun kalbindeki en acı verici ipe dokundu.
Hikayenin yazarı, bu sözler için rahatsız olduğunu ve hatta ondan nefret ettiğini yazıyor. Ayrıca Yegor Amca'yı incitmeye ve onu garip bir duruma sokmaya karar verdim. Amcasının şiddetle ter ve gübre koktuğunu fark etti ve ona anlattı. Amca tatsız hissetti, ekmek getirmek için acelesi olduğu ve hamama gidecek zamanı olmadığı için mazeretler bulmaya çalıştı.
Anne ve büyükanne çocuktan utandılar. Yegor Amca'ya nankörlük ettiğini açıkladılar. Ne de olsa onlarla ilgilendi, onlarla ekmek paylaştı. Babaanne üzüldü, torununu yanlış yetiştirdiğini söyledi.
Hikayenin yazarı kendini suçlu hissetti, korkunç bir şey yaptığını fark etti ve af dilemeye karar verdi. Amca, bir vadinin arkasında, mezarlığın yakınında yaşıyordu ve çocuk yalnız gitmekten korkuyordu. Dışarısı karanlık ve soğuktu. Ama büyükannesinin sözleri: "Kendi yaptı - kendi düzelt …" korkusunu yenmesini sağladı. Af dilemek için amcasının yanına gitti.
Çocuğun kalbi korkuyla battı, kafasında herkesi rezil ettiği sözler geliyordu: anne, baba, büyükbaba ve büyükanne. Ama o ağladı ve yürüdü. Yegor Amca'dan af dilemesi gerektiğini anladı, yarın çok geç olacaktı, amca gidecekti. Amcasının evinde kekeleyen bir çocuk bağırdı: “Yegor Amca! Beni affet! Yazar, o anda eylemi için derin bir pişmanlık yaşadığını yazıyor. Daha sonra Yegor Amca ile arkadaş oldular. Ancak, bu olayı hatırlatan yazar, onunla ilgisizce en değerli olan ekmeği paylaşan kişinin önünde tekrar tekrar suçluluk duyar.
Ekimov B. "Nasıl Anlatılır …"
Hayat genellikle insanlara karşı samimi bir tutum geliştirir. İşe yaramazlık ve yalnızlık duygusu hisseden insanlar bunu genellikle başkalarında da fark eder. Böylece hikayenin kahramanı Gregory ile oldu. İlkbaharda Don'a balık tutmayı severdi.
Savaş sırasında Grigory yetim kaldı, yetimhanede yaşadı. Hiç akrabası olmadığı için hep pişmanlık duydu. Adam ailesine hediyelerle gelmeyi bile hayal etti.
Bir keresinde Grigory, yoldaşlarıyla birlikte bir iş gezisine gitti ve sebze bahçesini zar zor kazan yaşlı bir kadın gördü. Adam, yaşlı kadının zorla bir sebze bahçesi kazmasına şaşırdı. Onun azabını gördü. Grigory, Varya teyzesine patates dikmesine yardım etmeyi teklif ettiğinde, isteyerek kabul etti. Gregory bu kadının acı çekmesini izleyemedi. Bu çalışmanın ona acı verdiğini gördü. Kadına geldiklerinde korktu ve iş için ödeyecek bir şeyi olmadığını söyledi. Sonra hostes onlara uzun süre teşekkür etti ve onları uğurlarken ağladı. Gregory bu gözyaşlarını hatırladı. Sonra ev işlerinde ona yardım etmek için birkaç kez daha yanına geldi.
Bahar geldiğinde, Gregory balık tutmaktan endişe duymuyordu. Halası Varya ile tanışmayı düşündü. Adam bu duruma şaşırdı, kendi kendine sırıttı ama kendini tutamadı. Gelecekteki bir toplantıyı düşündüğünde kendini iyi hissetti.
Vary Teyze'nin komşusu, Tanrı'nın ona böyle altın bir adam göndermesine neden bu kadar sevindiğini sordu.
Sonra Gregory uzaktaki köyü ve yaşlı kadını unutmuş gibiydi. Ama bahar geldi ve tekrar hatırladı ve başından ayrılmadı. Son gücüyle toprağı nasıl kazdığını bir kez daha hayal etti. Ona düşmek üzereymiş gibi geldi. Nasıl çalıştığını Gregory unutamadı. Aklın sesi ona böyle pek çok insan olduğunu ima etti, ama kalbinde onu terk etmeyeceğini, gelip yardım edeceğini hissetti. Özen, duyarlılık tezahürünün nedeni, muhtemelen, acı bir çocukluk ve yolda, sonuçta, endişe gösteren sempatik insanlar olduğu gerçeğiydi. Genç bir denizci onları sirke götürdüğünde ve kontrolör Katya Teyze ona turta ısmarladığında mutluydu. Çocukluk anıları bir karar vermesine yardımcı oldu - teyzesi Varya'ya gitmek. Yaşlı adamın acı günleri olmamasını istedi, böylece mutlu olacaktı.
Ailesine geziden bahsetmedi bile. Bunu neden yaptı? Nasıl anlatılır … Ve neden anlatılır … Sadece yaşlı adama yardım etmelisin … Gregory ahlaki seçimini yaptı - zayıf kadına yardım etti ve yardım etmeye devam etti. Arzusunu akrabalarından saklaması ve Vare teyzesine gerçek geliş sebebini söylememiş olması bile, bu davranışının manevi önemine gölge düşürmez.
Zor bir çocukluktan geçen adam, empati duygusunu korudu, bir başkasına yardım etme arzusunu korudu. Yaşlı, yalnız bir kadına bakmak onun ruhunda bir ihtiyaç haline geldi. Bu olmadan, artık yaşayamazdı. Bu onun ahlaki geleneği haline geldi. Ve bu geleneği oğluna aktarmayı hayal etti, böylece asla acımasız olmayacak, sıcak kalpli, sevecen bir insan olarak büyüyecekti.
