Çocuklarla vakit geçirmek ve kitap okumak ebeveynlerin görevidir. Ne okumalı? İnsanların iyi hisleri ve iyi işleri hakkında hikayeler faydalı olacaktır. Bu, V. Astafiev "Ahududulu Büyükanne" ve "Çilek" ve Y. Yakovlev "Patenli Çocuk" eserlerinde sunulmaktadır.
Duyarlılık iyidir
Sempatik bir kişi acı çeken kişinin yanından geçemez, yardım edemez ama neşe veremez, hastayı başıboş bırakamaz. Çocuğa bundan bahsetmek yeterlidir. Aksi halde, insanlara yardım etmenin iyi olduğunu nereden biliyor?
Ahududu ile Büyükanne
Viktor Astafiev'in yaşlı bir kadının neşe bulmasına yardım eden adamlar hakkında "Ahududulu büyükanne" hikayesi var.
Demiryolunda bir tren durdu ve meyve tarlaları vagonu doldurmaya başladı. Adamlar arasında, çok hızlı bir şekilde neredeyse basamağa tırmanan yaşlı bir kadın vardı. Ancak beklenmedik bir şekilde, tüyeskasından meyveler düştü ve yakında neredeyse boşaldı.
Onları alacağını söyledi ama tren çoktan hareket etmişti. Arabada uzun süre hala çaresiz durumdaydı, dudakları titriyordu, yorgun elleri titriyordu. Okul çocukları ona yol verdi. Bir zamanlar mutluydu çünkü en hızlı çilek toplayıcısı ve eğlenceli bir şarkı yazarıydı. Ve şimdi sepetinde boş - ruhunda boş. Çocuklar daha önce meyveleri arabaya getirmesine yardım etmeyi teklif etti, ancak reddetti. Yolculardan biri ona garip dedi. Çok kırgındı. Ve aniden bir adam çocuklarla biraz fısıldadı, büyükannenin sepetini çıkardı ve erkeklerin her birinden aldıkları bir avuç ahududu toplamaya başladı. İlk başta, büyükanne başka birininkini almadığını açıklayarak direndi. Adam adamları övdü, onlara iyi adamlar ve büyükannenin torunları dedi. Sadece şimdi "çok az tahminleri var." Ve büyükannem sevindi, onlara şirin, canım, orcas dedi.
Çilek
Aynı yazar, hasta bir insanı kederiyle yalnız bırakamayan bir erkek ve kız kardeş hakkında "Çilek" hikayesini sunar. Onu memnun etmeye çalıştılar. Onu her şekilde teşvik ettiler.
Erkek ve kız kardeş, Vanya ve Nyura, balık tutarken nehir kenarında Solomin Amca ile tanıştılar. Savaşta karısını ve oğlunu kaybeden yetişkin bir cephe askeri ile çocuklar arasında dostluk gelişti.
Demiryolunda çalıştı ve gıyaben okudu. Çocuklar evini ziyaret etmeyi severdi, onunla ormana gitti, balık tuttu. Vanya'ya aritmetik verilmedi. Ivan Pavlovich, ona sorunun özüne girme ve hayal kurmama arzusunu aşıladı, ona zorluklar karşısında geri çekilmemeyi öğretti. Adamların babası savaş sırasında öldü.
Bir zamanlar Ivan Pavlovich'in başı beladaydı. Arabaların arasına bir adam girdi ve onu kurtarmaya karar verdi ve bacağını yaraladı ve hastaneye kaldırıldı. Bacağını kesmek istediler. Adamlar üzgündü. Nyura ağlamaya başladı ve ardından Vanya'ya çilekleri sordu. Çocuk şimdi çilek için zaman olmadığını söyledi ve sonra Solomin Amca için çilek toplanabileceğini öğrendiğinde çok mutlu oldu.
Berry yeni olgunlaştı. Ama bir bardak almayı başardılar. Kendileri sadece zelentsy yediler.
Hemen hastaneye kabul edilmediler. Koğuşa girdiklerinde Solomin Amca ona kimin gelebileceğine çok şaşırdı. Akrabaları yoktu. Adamlar onu gördü ve gözlerinin nasıl göründüğünden korktular - "hatta, kayıtsız." Adamlar bacağın zaten kesilmiş olduğundan korktular, ama sonra her şeyin yolunda olduğunu fark ettiler. Önce çekingen, titrek seslerle konuştular. Görünüşe göre çilekler, Ivan Pavlovich'in en sevdiği meyvelerden biriydi. Ama o zaman meyveye nasıl gideceği konusunda üzgündü. Çocuklar, köylerinde bir odun parçasında balık tutan bir engellinin bile olduğunu anlatmaya başladılar. Ona bu balıkçı hakkında ilginç bir hikaye anlattılar. Çok sevdiği çocuklarla vedalaşarak, onlardan okuması için kitap getirmelerini istedi.
Vanya'nın annesi de ziyarete geldi. Çocuklar, Ivan Pavlovich'in neşeli gülümsemesini ve Nadezhda Nikolaevna'nın aynı karşılıklı gülümsemesini gördüler. Ve onlar da mutlu hissettiler.
Başhekimi gören çocuklar, Solomin Amca'nın bacağını kesip kesmeyeceğini sordular. Doktor, her şeyin onlara bağlı olduğunu söyledi. Sonra her gün çilek besleyeceklerine ve balık tutacaklarına söz verdiler. Balıkları sever. Eve giderken, Nyura kardeşini sokaktaki tüm adamları çilek yemeye ve onları hastaneye götürmeye ikna etmeye davet etti.
Patenli Çocuk
Yuri Yakovlev, yaşlı bir adama yardım eden şefkatli bir çocuktan bahsediyor. Kendini kötü hissetti, çocuk bunu fark etti ve yanına gitti. eve gitmesine yardım etti. Adamın adının L. Bakhtyukov olduğu ortaya çıktı. Büyük Vatanseverlik Savaşı'nda savaştı, bir ustabaşıydı ve Kızıl Bayrak Nişanı'na sahipti. Yaralandı ve göğsünde hareket eden ve ağrı nöbetlerine neden olan bir kıymık kaldı.
Bakhtyukov'u eve getiren çocuk ayrılmak istedi ama bir şey yoluna girdi. Bu adam ona "oğlum" adını verdi. Babasız büyüyen bir çocuk için bu kelime yabancıydı. Göğsünde kıymık olan bu yaşlı adam için endişe duydu.
Çocuk ilacı almaya gitti, geri geldi ve Bakhtyukov'un gözleri kapalı yattığını gördü. Çocuk onun ölmesinden korktu. Ambulans çağırmak için acele etti. Makineye koştu, aradı ama hastanın adresini bilmediğini fark etti. Ve aniden bir ambulansın geçtiğini gördüm. Onu durdurmaya karar verdi ve onu durdurdu. Bütün doktorlara söyledim ve onları hasta adama getirdim.
Bakhtyukov hastaneye kaldırıldı ve ameliyat edildi. Parça kaldırıldı. Ameliyat sırasında çocuk acil serviste oturup sonucu bekledi. Beklerken, bir nedenden dolayı Bakhtyukov'un yanında kimsenin olmadığını düşündü: karısı ve oğlu. Dinlenmeye gittiler.
Hastaneye gitmeden önce Bakhtyukov, çocuktan hastanede olduğunu bildiren bir telgraf göndermesini istedi, ailesine her şeyin yolunda olduğuna ve endişelenmelerine gerek olmadığına dair güvence verdi.
Ama kaykaycı çocuk endişeliydi. Bakhtyukhov gibi bir babası olsaydı, onu asla terk etmeyeceğini veya onu tehlikede bırakmayacağını düşündü. Bu nedenle, çocuk tüm operasyon boyunca oturdu ve sonucu bekledi.
O gün, çocuk piste gitti, ama kader onu oğlum diyen adama getirdi. Buna karşılık, Bakhtyukov'a baba demek istedim.
Çocuk hastayı ziyarete geldi. Hemşire Bakhtyukov'a oğlunun geldiğini söyledi. Çok sevindi ve telgrafın geldiğini ve gerçek bir oğlunun geldiğini düşündü. Telgrafın bu kadar çabuk ulaşamayacağını, hatta oğlunun bu kadar çabuk gelemeyeceğini bilmiyordu. Sakinleşti ve acı bile zayıfladı.
Ve patenli çocuk tekrar piste gidiyordu, paten kolunun altında ve avucunda Bakhtyukov'un göğsünden bir kıymık. Çocuk, hayatı boyunca özlediği uzun, iri, güçlü bir adamı düşündü. Ve eğer oğlu olsaydı, her şeyi bırakıp yardıma koşardı. Her zaman onun için alışılmadık ama gerekli bir kelimeyi duymak için her zaman orada olurdum, "oğlum" ve sevgiyle cevap olarak cevap olarak: "Baba …"
Çocukların, her zaman değer verilen bir insan kalitesi olarak yanıt verme hakkında daha fazla bilgi edinmelerine izin verin. Ebeveynler, yaşlı akrabalar, öğretmenler tarafından yavaş yavaş bir kişide yetiştirilir. Ve kitaplar bu niteliğin aşılanmasında sadık yardımcılardır.
