Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu çocuklarda en sık görülen gelişimsel bozukluklardan biridir. Bu sendroma, tam disinhibisyona ulaşabilen artan aktivite eşlik eder. Aşırı yüksek fiziksel aktivite, çocuğun sosyal uyumunun ihlalinin ana nedenidir.
Bu sendromun genellikle motor aktivite sendromu olarak adlandırılmasına rağmen, yapısındaki ana kusur dikkat eksikliği kusurudur. Bir şeye birkaç dakikadan fazla konsantre olamayan böyle bir çocuk, artan dikkat dağınıklığına dönüşür, her sese ve harekete tepki verir. Bu çocuklar genellikle duygusal olarak dengesiz, asabi ve çabuk sinirlenen kişilerdir.
Hiperaktivite bebeklik döneminde çok erken başlayabilir. Çocuklarda kas tonusu artar, uyaranlara karşı hassasiyet artar, çok ağlarlar, kötü uyurlar ve kötü beslenirler ve onları sakinleştirmek çok zordur.
Sendrom 3-4 yaşlarında kendini daha net gösterir, çocuk hiçbir şeye konsantre olamaz. Çocuk, dikkati dağılmadan bir peri masalı dinleyemez, dikkat gerektiren oyunları oynayamaz. Tüm faaliyetleri kaotik.
Sendromun zirvesi 6-7 yaş olarak kabul edilir. Özellikle sakinlik gerektiren durumlarda aşırı sabırsızlık ile karakterizedir. Çocuk bir aktiviteden diğerine, sonuna kadar tek bir görevi tamamlamadan hareket eder, oturması gereken anlarda kıpır kıpır, kıvranır. Çoğu zaman, bu davranış kendini okul, ulaşım, hastane, müze vb. gibi halka açık yerlerde gösterir.
Ancak hiperaktivite sendromuna duyarlı olmayan sıradan çocuklar bazen sinirli, öfkeli veya kontrol edilemez hale gelir, bu nedenle bu tanı ile her heyecanlı çocuğu “ödüllendirmeye” değmez.
