Toplumumuz, tanımı gereği yeni doğmuş bir çocuğa sadece annenin bakması gerektiği ve ilk aşamada babanın kenarda bırakıldığı şekilde düzenlenmiştir. Aslında bu hemen hemen tüm çiftlerin yaptığı büyük bir hatadır.
İlk günlerden itibaren babanızı yavaş yavaş yardım etmeye alıştırmanız gerekir. Bir çocuğun ortaya çıkması sadece bir erkek için mutlu bir olay değil, aynı zamanda belirli bir şok olduğu için, sitem ve şikayet olmadan bunu dikkatlice yapmanız önerilir. Bu dönemde neşe, sevgi ve zevkten, kopukluk ve hatta soğuğa kadar değişen duygularla boğulur.
Kocanızın yetiştirilmesine yardımcı olması için, ona onsuz kazık yükü ile başa çıkmanın zor olduğunu ve dinlenmeniz gerektiğini açıklamanız gerekir. Ancak aynı zamanda, kocanın da yorgun olduğunu ve şikayet ve sitemlerle değil, yalnızca şefkatle hareket etmeniz gerektiğini unutmayın. Ayrıca, bir bebeğe bakmakla ilgili her şey için onu hemen suçlamanıza gerek yoktur, çünkü ilk başta erkekler kırılganlığı ve küçüğü nedeniyle bir çocuğu kollarına almaktan korkarlar.
Ortaya çıkabilecek bir diğer sorun da, akraba ve arkadaşların tüm dikkatini anne ve çocuğa verirken, babanın kenarda kalmasıdır. Aynı zamanda, çoğu zaman bir adam bir çocuktan anneler veya büyükanneler tarafından yeteneklerinden şüphe etmesine neden olan ifadelerle itilir: "onu bırakabilirsin", "onu kirletebilirsin", "sokaktan geldin ve ona bulaştırabilirsin." Katılıyorum, bu coşku katmayacak ve adam kendini geri çekmeyi tercih edecek. Bundan sonra, kocanın çocuğa yardım etmediği konusunda şaşırmanıza veya şikayet etmenize gerek yok - kendiniz yardım kabul etmiyorsunuz.
Kocanın yardım etmeye başlaması için, bebek bezini değiştirmek gibi ona hemen "kirli" şeyler atmanız gerekmez, hoş prosedürlerle başlamanız gerekir - bebekle yürümek, banyo yapmak, yatmadan önce ninni. Üstelik adam çalışıyor ve yoruluyor ve eve döndükten sonra yeni bir işe başlamamak için iş gününden önce biraz dinlenmek istiyor.
Kadınların sıklıkla yaptığı bir başka hata da, bir erkek yenidoğanın bakımında aktif rol almaya başladıktan sonra, kadınların çocuğu birkaç saat babayla yalnız bırakmalarıdır. Ve bu zamanda annelerin alıştığı bir şey olabilir ve bu onları şaşırtmayacak veya korkutmayacak, ancak baba için gerçek bir şok olacak. Devamsızlık sürenizi kademeli olarak artırın.
Bir adam hata yaparsa, hiçbir durumda onu azarlamayın, eylemlerini eleştirmeyin, ancak neyi ve nasıl yanlış yaptığını gösterin, gerekirse ona bir şaka ile eşlik edin. Eleştiri hiç kimsede coşku uyandırmaz ve yalnızca iğrendirir.
Babanın katılımı sadece ayrılmakla sınırlı kalmamalı, çocuğu da büyütmeli ve ebeveynliğin tüm yönleri önceden tartışılmalıdır. Bu, özellikle çocuğa yapılabilecekler ve izin verilmeyen şeyler için geçerlidir, böylece gelecekte varlığında hiçbir anlaşmazlık olmaz. Argümanlar, bir erkeğin bu sorumluluğu size yükseltmeyi ve değiştirmeyi reddetmesine yol açacaktır ve bu tamamen yanlıştır, çünkü her iki ebeveyn de kişilik gelişimi üzerinde olumlu bir etkiye sahip olmalıdır.
Sonuç olarak, Papa'yı çocuğun bakımı ve yetiştirilmesiyle tanıştırma sürecinin, şefkat kullanımıyla ve hiçbir durumda sitem, şikayet ve histerik olmadan kademeli olması gerektiğini söylemek isterim. Ancak bu durumda uyum sağlayacaksınız ve ne çocuğa ne de aile ilişkilerine zarar vermeyeceksiniz.
