Minik bir bebeğin gevezeliği, çok dokunaklı olduğu için zevk ve duygu uyandırır. Bununla birlikte, kendi kendine yürümeyi ve oynamayı öğrenmiş olan yetişkin bir çocuk hala gevezelik ediyorsa, bu artık dokunaklı değil, endişe verici: onunla her şey yolunda mı, gelişiminde herhangi bir gecikme var mı? Bu nedenle, bir çocuğun ebeveynlerinin, bebeklerinin er ya da geç kendi kendine konuşacağı gerçeğine güvenmemeleri, ona konuşmayı öğretmeleri daha iyidir. Ayrıca, öğrenme süreci onlara birçok olumlu duygu verecektir.
Çocuğu konuşturmak için ne yapmalı
Çocuğunuzla mümkün olduğunca sık ve nazik bir şekilde konuşun. Bazı ebeveynler, küçük bir bebeğin hiçbir şey anlamadığından emindir. Ama bu bir hata! Çocuk çok hızlı bir şekilde sadece sevdiklerinin seslerini tanımaya değil, aynı zamanda tonlamalarını da anlamaya başlar. Bu nedenle, sakin, arkadaşça bir ton kullanarak çocuğunuzla daha sık konuşmaya çalışın. Örneğin, bir kadın bebeği beslemeye hazırlanıyor. Şöyle demelidir: “Şimdi kim bizimle yemek yiyecek? Anne sütünü kim alacak? Kolenka!" Küçük bir çocuk zaten bebeklikten çıkmışsa ve neler olup bittiğini anlayabiliyorsa, eylemleriniz hakkında yorum yapmanız gerekir: “Burada anne bir kavanoz püreyi ısıttı. Şimdi annem püreyi kaşıkla alıp Helen'in ağzına götürüyor. Eh, Helen, ye!" Çocuğunuzun ifadenizi görebilmesi için, çocuğunuza bakarken kelimeleri net ve yavaş bir şekilde söyleyin.
Bunu ne kadar sık yaparsanız, çocuğun yetişkinleri taklit ederek konuşma isteği o kadar erken olur.
Bir çocuk için konuşma pratiği
Çocuğunuza şu kuralı takip etmeyi öğretin: "Basitten karmaşığa." Bebeğinize tekerlemeler, peri masalları anlatın ve büyüdüğünde, resimler göstererek ona yüksek sesle okuyun. Çocuğunuza kitapta gösterilenleri açıklayın. Böylece onun kelime dağarcığını zenginleştirmesine ve yaratıcı düşünmesinin oluşumuna yönelik ilk adımları atmasına yardımcı olacaksınız.
Daha basit metinleri yavaş yavaş daha karmaşık olanlarla değiştirin.
Yürüyüşlerde çevreniz hakkında yorum yapın. Örneğin: “Sokakta büyük bir araba gidiyor! Bak, köşeyi dönüyor!" Veya: "İşte tasmalı bir köpek." Çocuğun dikkatini karşıtlıklara da verin. Örneğin, "araba duruyor" - "teyze geliyor" veya "büyük ağaç" - "küçük çiçek".
Yavaş yavaş nesnelere daha doğru, figüratif özellikler kazandırmaya çalışın. Örneğin, yapraklar sonbaharda düşerse, çocuğun dikkatini rengine, boyutuna, şekline çekin. Güzel bir yaz gününde yürüyorsanız, çocuğunuza güneşin parlak ve sıcak olduğunu söyleyin.
Bu tür çabalar sayesinde, bebeğin kelime hazinesi zaten yeterince geniş olduğunda, onunla kelimelerle oynamaya başlayın ve onu sizden sonra tekrar etmeye davet edin. Veya çocuğunuzu bir nesneye isim vermeye davet edin. Hiçbir durumda onu zorlamayın ve sabırsızlık, hoşnutsuzluk göstermeyin. Çocuk, siz istediğiniz zaman değil, istediği anda konuşmaya başlayacaktır.
