Çatışma, karşıt görüşlerin, çıkarların ve görüşlerin çatışmasıdır. İhtiyaçların karşılanmasına yardımcı olmak için tasarlanmıştır. Bir çatışma durumunda, her iki taraf da amacına ulaşmak ve sorunlarını çözmek için çabalar.
Aile içi çatışmaların ana nedenleri: - karşılanmamış bir kendini onaylama ihtiyacı; - eşlerin evlilikte kişisel ihtiyaçlarını karşılama arzusu; - birbirleriyle iletişim kuramama; - aşırı maddi hırslar; - yüksek benlik saygısının varlığı; - yetiştirme konusundaki görüşlerde bir uyumsuzluk; - bir koca, eş, baba, anne vb. rolüyle ilgili fikirlerde bir uyumsuzluk; - farklı mizaç türleri; - diyalog yürütme isteksizliği; - birinin cinsel soğukluğu eşler - eşlerden birinin kıskançlığı - evlilikte sadakatsizlik - kötü alışkanlıklar Yönetim uzmanları ekiplerde aşağıdaki çatışma nedenlerini belirler: bir. Sınırlı kaynaklar. Maddi, finansal ve işgücü kaynakları her zaman sınırlıdır. Başkanın görevi, bunların organizasyonun çeşitli yapısal bölümleri arasında optimal dağılımıdır. Ancak dağıtım kriterlerinin gelenekselliği nedeniyle bunu yapmak oldukça zor olduğundan, bu kadar sınırlı bir kaynak kaçınılmaz olarak çeşitli çatışmalara yol açmaktadır. Görevlerin karşılıklı bağımlılığı. Tüm işletmeler birbirine bağlı unsurlardan oluşur, yani bir çalışanın çalışması diğerinin çalışmasına bağlıdır. Bireysel bir çalışan veya birim uygunsuz performans gösteriyorsa, bu karşılıklı bağımlılık çatışma yaratabilir. Görüşler, hedefler ve değerlerdeki farklılıklar. Genellikle organizasyon yapılarında, zamanla bir uzmanlaşma süreci, yani dar bir alanda faaliyetler vardır. Bunun bir sonucu olarak, eski yapısal bölümler daha küçük özel birimlere bölünmeye başlıyor. Bu tür yapılar yeni hedefler formüle eder ve onlara ulaşmaya odaklanmaya başlar, bu da çatışma olasılığını artırır. Yaşam deneyimi ve davranışlarındaki farklılıklar. İnsanlar birbirinden farklıdır. Başkalarına karşı kayıtsız olan aşırı saldırgan, otoriter bireyler vardır. Çatışmaları en sık kışkırtanlar bunlardır. Tecrübe, eğitim, iş tecrübesi, yaş farklılıkları çarpışma ihtimalini arttırır. Kötü iletişim. Aşırı bilgi yüklemesi, yetersiz geri bildirim, mesajların çarpıtılması bir çatışmanın ortaya çıkmasına katkıda bulunabilir. Takımdaki dedikodu, çatışmaya özel bir keskinlik katar. Tek tek çalışanların gerçek durumu anlamasını zorlaştıran bir katalizör görevi görebilirler. Bilgi aktarımındaki diğer yaygın sorunlar, çalışanların yeterince açık bir şekilde geliştirilmemiş iş sorumlulukları, birbirini dışlayan iş gereksinimlerinin sunulmasıdır.
