Küçük çocuğunuz bir şeyden memnun olmadığında yere düşebilir, tekmeleyebilir veya çığlık atabilir. Çoğu zaman böyle bir durumda, yetiştirme yöntemlerinin yanlış olduğuna inanan ebeveynler kaybolur. Ancak, umutsuzluğa kapılmayın. Bebeğinizin davranışlarını değiştirmesine ve kaprisli olmamasına yardımcı olmak için neden böyle davrandığını bulmanız gerekir.
Öncelikle, bir çocuğun minyatürde yetişkin olmadığını ve henüz duygularıyla başa çıkmayı öğrenmediğini anlamalısınız. Ayrıca 2-3 yaşlarında bebek kendini göstermeye başlar. Bu yaşa kadar, ebeveynler her zaman çocuklarının ihtiyaçlarını karşılamıştır. Artık roller değişti. Ebeveynler, küçük olanın tüm kaprislerini yerine getirmek için acele etmezler, aksine, şimdi babasına ve annesine itaat etmeli ve itaat etmelidir. Bir bebeğin bununla uzlaşması zor olabilir ve öfke nöbetleri atarak protesto eder.
Ne yapılabilir?
Bu durumda, belki oynayacak bir şey ya da sadece bir oyuncak sunarak, önce bebeğin dikkatini dağıtmaya çalışın. Bu başarısız olursa, sakin olun ve öfke nöbetini görmezden gelmeye çalışın. Bazen bir sahne halka açık bir yerde gerçekleşir ve başkaları tarafından görülür. Bu durumda, yine de vermeyin. Çocuk bu şekilde istediğini elde edebileceğini anlayacak ve bir dahaki sefere aynısını yapacak.
Mümkünse bebeğinizi bir kenara alın, kucağınıza alın ve sakinleşmesini bekleyin. Hiçbir durumda kırıntılara bağırmayın ve güç kullanmayın, bu sadece ateşe yakıt katacaktır. Davranışından pek hoşlanmadığınızı daha sonra sakince açıklamak daha iyidir, ancak bir daha yapmayacağından eminsiniz.
Bebek evde yaramazsa, onu başka bir odaya götürebilir ve bir süre yalnız bırakabilirsiniz. Ona dikkat etmediklerini gören çocuk hızla sakinleşebilir.
Taktiklerinizin değişmemesi çok önemlidir. Tabii ki, bir çocuğun kaprisleri ilk seferinde durmaz. Ancak onlara doğru tepki verirseniz, yavaş yavaş sona ereceklerdir.
