Resmi bir evlilik ile resmi bir evlilik arasında büyük bir fark vardır. Birçok çift, ilişkilerini bilinçli olarak kayıt altına almazken, diğerleri nüfus müdürlüğüne koşar ve sonra boşanır. Ailenin bu kurumlarının her ikisinin de var olma hakkı vardır, soru bunların birbirinden ne kadar farklı olduğudur.
Her onuncu evlilik medenidir. Gençler ilişkilerini kaydettirmek için acele etmiyorlar, ancak resmi mevzuata göre, yani. yasal güce sahip olan, sadece sicil dairesinde kayıtlı olan evlilik tanınır. Ne medeni evliliğin ne de dini birliğin yasal sonuçları yoktur. Bu, eşlerin haklarının Aile Kanunu değil, Medeni Kanun normları ile düzenlendiği anlamına gelir.
Bir çift ayrılmaya karar verirse, evlilik cüzdanı olmadan dağılırlar, o kadar. Bir erkek ve bir kadının ortak mülkiyeti yoktur, o ve onun vardır. Koca, resmi bir evlilikte bir daire satın aldıysa, karı, mülkü bölerken tam olarak yarısını talep edebilir. Ve medeni bir evlilikte, ekipman, gayrimenkul, araba ve diğer mülkler satın alındıysa ve anlaşmazlık durumunda eşit olarak bölünmesi için zımni bir anlaşma yoksa, mahkemede ortak edinim gerçeğinin kanıtlanması gerekecektir.
Çekilmiş çekler, tanıklar, sözleşmeler yardımıyla ortak satın alma gerçeğini kanıtlamak mümkündür.
Medeni bir evlilikte evlilik öncesi bir anlaşma yapamazsınız. Medeni evlilikle doğan çocuk, resmi evlilikten doğan çocukla aynı haklara sahiptir. Yasaya göre, babalığın tanınması gerçeği varsa, bebek miras alma, babasıyla görüşme hakkına sahiptir. Ebeveynler bir anlaşmaya varamazlarsa, sorun mahkemede çözülür. Baba evlilik cüzdanında kayıtlı değilse, babalık tanınmalı, ardından nafaka davası açılmalıdır. Taraflar bebeğin ikametgahı konusunda herhangi bir şekilde anlaşamazlarsa konu mahkemece karara bağlanır.
Ayrıca, nikahsız olarak yaşayan eşler, belirli bir çocuğu evlat edinmeye karar verirlerse, kanunun öngördüğü gibi bunu yapamazlar.
