Ne yazık ki, çocuklar ve ebeveynler arasında çatışmasız bir ilişki yoktur. Kavgalarla ilgili en tatsız şey, her iki tarafın da taviz verme konusundaki isteksizliğidir, bu nedenle uzlaşma yolunda ilk adımı atmak çok önemlidir.
Çoğu zaman, ebeveynleri ile ilişkileri çıkmaza girdikten sonra, insanlar kapıyı arkalarından çarparak evi terk eder. Ciddi çatışmalar çok ileri gittiğinde, tartışmalar sona erer ve ebeveynler ve çocuklar herkesin çok pişman olacağı bir şey söyleyebilir veya yapabilir. Bu tür durumlar genellikle birbirini dinleme isteksizliğinden, olup bitene başkasının gözünden bakamamaktan kaynaklanır.
İnsanlar neden ebeveynleriyle kavga eder?
Normal bir insan çocuğunu çok sever. Ebeveynlerin yaptığı her şey, yanlış veya etik dışı görünse bile, en iyi niyetle yaparlar. Çocukları için iyi kavramı herkes için çok farklıdır. Çoğu zaman çatışmanın temeli, çocuğun zaten büyüdüğünü ve tamamen bağımsız hale geldiğini kabul edemeyen ebeveynler tarafından çocuğun kişisel alanının ihlal edilmesidir. Birçok ebeveyn, yetişkin bir çocuğun kararlarının tüm sonuçlarının yalnızca omuzlarına düştüğünü kabul etmeye hazır değildir. Ve bazen, yetişkin bir kişi ebeveynlerinin onun hakkındaki fikrine aykırı davrandığında, bir çocuğun idealize edilmiş imajının gerçeklikle çarpışmaya dayanmadığı olur.
Daha genç bir kişinin uzlaşma yolunda ilk adımı atması daha kolaydır. Bunu anlamak çok önemlidir.
Anne babanla nasıl barışılır?
Uzlaşmanın olabildiğince çabuk gerçekleşmesi için, ona doğru ilk adımı atması gereken çocuktur. Çünkü en sert ebeveyn bile samimi ve dürüst bir özüre karşı koyamaz. Kalpten kalbe konuşmanız, tüm anlaşmazlıkları tartışmanız ve kavgadan hemen sonra yapmanız gerekir. Eski kinleri unutmak ve affetmek daha zordur.
Kavga çok ileri gittiyse, uzlaşma için daha fazla zaman alacaktır. Çocuk, ebeveynleri, rahatsız edici bir durum hakkındaki görüşlerini olabildiğince doğru bir şekilde ifade edebilecekleri yapıcı bir diyaloga hazırlamak için diplomatik yetenek göstermelidir. Böyle bir durumda, ebeveynlerden kendilerini çocuğun yerine koymalarını istemek iyi sonuç verir. İlkelerinden vazgeçmeye, sevmedikleri şeyleri yapmaya, iradeleri dışında bir şey yapmaya zorlandıklarında nasıl tepki vereceklerini düşünmeleri gerekiyor. Genel olarak, böyle bir istek onları çocukluk veya ergenliğe geri götürür, bakış açılarını değiştirir, böylece kendileri için fark edilmeden çocuklarının tarafını tutarlar. Böyle bir diyalogda, tüm önemli kararların, yaşam yolunun seçiminin, hata yapmanın yeterli kişilik gelişiminin çok önemli bir bileşeni olduğu fikrini ebeveynlere iletmek önemlidir.
Uzlaşma sırasında mümkün olduğunca samimi olmak çok önemlidir.
Böyle bir diyalogun sonunda, erkek (veya kız) ebeveynlere onları ne kadar çok sevdiğini ve takdir ettiğini söylemekle yükümlüdür. Çünkü sonuçta önemli olan duygu ve tutumlardır.
