Utangaçlık (utangaçlık veya utangaçlık), katılık, kararsızlık, gerginlik ve kendinden şüphe duyma ile karakterize edilen çocuğun ruhunun bir durumudur. Bu tür durumlar genellikle kısa süreli bir fenomen olarak 4-6 yaş arası çocuklarda görülür.
Talimatlar
Aşama 1
Bu tür koşulların tezahürünün ana nedenleri, bebeğin kendine olan güven eksikliği olabilir. Bu duygu nedeniyle bebeğin yabancıların varlığında kendini güvensiz hissetmesi, hatta bazen panik atak geçirmesidir. Ayrıca çocuklarda utangaçlığın nedeni insan ilişkilerinde beceri eksikliği veya eksikliği olabilir. Bu durumda çocuklar korkularını ve rahatsızlıklarını arsız, aşırı hareketli ve iddialı davranışlarının arkasına saklamaya çalışırlar.
Adım 2
Çocuklarda utangaçlık ve utangaçlıkla hem mücadele etmenin hem de önlemenin temel yolu çocukta özgüven oluşturmaktır. Evde destekleyici bir atmosfer yaratan bakım ve sıcaklık hissi, bebeğinizin dış dünyadan çok korkmamasına da yardımcı olacaktır.
Aşama 3
Kendine güven ve kendine güven inşa etmenin en iyi yolu zorlu görevlerden geçer. Zor ama yapılabilir. Çocuğunuzun tüm testleri geçmesine ve sonuna ulaşmasına yardımcı olun. Onu hataları için azarlamayın, aksine, ona her şeyi doğru yapmanın imkansız olduğu ve herkesin yanlış olduğu fikrini aşılayın.
4. Adım
Onu asla kişisel nitelikleri için azarlamayın ve dahası, çocukla etrafındaki kötülükleri ve ihmalleri tartışmayın, zayıf yönleriyle alay etmeyin. Aksine, bebekte güçlü bir yön bulun ve onu dışarıdan onaylayan bir değerlendirme alması için geliştirmesine yardımcı olun.
Adım 5
Yeterli özsaygı ve özdeğer duygusu da bir çocuğun çekingen olmasına asla izin vermez. Düşük benlik saygısı, önemsizlik ve utangaçlık yakından ilişkilidir ve birbirini tamamlar. Benlik saygısı düşük olan çocuklar, eleştiriye en duyarlı olanlardır ve bunu kendi içlerinde çok uzun süre yaşarlar ve çocuk kendi başına rahat olmalıdır.
6. Adım
Çocuklarda aktif bir yaşam pozisyonunun geliştirilmesi, onları çekingenlik ve utangaçlığın tüm tezahürlerinden koruyacaktır. Hareketsizlik utangaçlığı besler. Çocuğun kişiliğini ve karakterini değil, davranış modelini değiştirmeye çalışmak gerekir. Onu çeşitli endişelerden ve streslerden ayırmaya çalışın: bebeğin kıyafetleri ve saç modeli alay konusu olmamalıdır. Bununla birlikte, sosyal izolasyondan kaçınmaya çalışın: Çocuğun herhangi bir konuşmayı destekleyebilmesi için bilgiye erişmesine izin verin.
