Okumak, modern insanı yavaş ama emin adımlarla terk ediyor. Ebeveynlerin boş zamanlarının olmaması nedeniyle aile okuması da arka plana düşüyor. Ama o kadar çok istiyorum ki okuma ihtiyacı yok olmuyor. Literatür örneklerle doludur ve çocuğa her şey hakkında bilgi vermeye hazırdır.
zulmü gündeme getirme
Zayıflara karşı zulüm, bir kişinin duygularının düşük bir tezahürüdür. Bu fenomenle nasıl ilişki kurulabilir? Bir çocuğa şefkatli ve şefkatli olmayı nasıl öğretirim? Bu tür sorular, tam teşekküllü bir kişilik yetiştirmek isteyen ebeveynlerden kaynaklanmaktadır. Doğru yol, kişisel örnekle göstermektir, ancak bu konuyla ilgili kısa hikayeler de okuyabilirsiniz.
Zümrüt
Kuprin Alexander Ivanovich'in bir "Zümrüt" hikayesi var. Olan her şey bir atın gözünden görülür. Zümrüt, safkan bir yarış aygırı. Hipodrom yarışlarına katılır, ödüller alır. Bir aygır, hipodromun yakınında bir ahırda yaşıyor. O ve diğer atlara damatlar bakar. Aygır etrafındaki dünyayı gözlemler. Çevresindeki insanlar, yakınlarda duran aygırlar ve kısraklar hakkında kendi fikirleri vardır.
Zümrüt hayatını sever, insanları sever. Onlara karşı samimidir. Yürüyüşleri, yarışları ve hipodrom yarışmalarında yaşadığı duyguları seviyorum. Kazanmaya hevesli, ilk olmayı seviyor. İyi yapılı ve itaatkardır. Binicinin isteklerini hassas bir şekilde dinler.
Ve şimdi bir sonraki ve Zümrüt'ün son yarışları ortaya çıktı. Yazar, aygırın varışta duygularını güzel bir şekilde anlatıyor. Bitiş çizgisine ilk onun gelmesi sevincini yaşadı. Ancak insanların duyguları ve çığlıkları onun için net değildi. Birçoğu onun zaferine sevinmedi, ama öfkeyle atın aptal olduğunu, aldatıldıklarını haykırdı.
Yarışlardan sonra ahırlara götürüldü ve artık yürüyüşe çıkarılmadı. Sadece yabancılar etrafta dolaşıp ona tepeden tırnağa baktılar, sonra tanıdık olmayan uzak bir köye götürüldüler. Zümrüt tek bir şeyi anladı, nedense gizlendi. Yarışlara, hızlı koşmaya can atan sevgili ahırını, seyislerini ve atlarını hatırladı.
Her şey çok üzücü bir şekilde sona erdi. Zümrüde artık onu alan adam ihtiyaç duymuyordu ve onu yulafla zehirledi.
Köpeğimi öldürdü
İnsanlar hayatları boyunca zulümle karşılaşırlar. Bir çocuk ilk kez bu çarpışmayı yaşıyor ve bununla nasıl ilişki kuracağını ve zalim insanların eylemlerine nasıl tepki vereceğini bilmiyor.
Çocuk yazarı Yakovlev Yuri Yakovlevich birçok hikaye yarattı. Bunlardan biri "Köpeğimi Öldürdü", Taborka adlı genç bir çocuk hakkında. Sahipleri tarafından terk edilen köpeği aldı ve eve getirdi. Annem aldırmadı ve köpeği bırakmasına izin verdi. Baba geri döndü ve köpeği dışarı çıkardı.
Taborka köpeğe çok aşık oldu, onunla arkadaş oldu. Onunla ayrılamadı, çünkü bir kez terk edildiğini anlamıştı. Eski sahipleri kadar acımasız davranamazdı. Taborka, köpeğin babasına nasıl müdahale ettiğini anlayamadı. Onu okula götürmeye karar verdi. Öğretmen onu fark edene kadar sessizce masanın altında oturdu.
Öğretmen Taborka'yı köpekle birlikte sınıftan çıkardı. Yolda, köpek şakacı bir şekilde yoldan geçen bir kadını paltodan yakaladı ve yırttı. Köpekle birlikte taborka polise götürüldü, ancak iki saat sonra serbest bırakıldı. Çocuk müdüre çağrıldı. Taborka okul müdürüne yaşadığı talihsizlikleri anlattı. Sonunda, çocuk babasının köpeğini öldürdüğünü söyledi. Baba güvenen köpeği aradı ve kulağından vurdu. Taborka, babasının köpeğine neden bu kadar acımasız davrandığını hiçbir şekilde anlayamıyordu. Babasıyla pek anlaşamıyor ve onunla pek konuşmuyordu. Bir konuşmada, yönetmen Taborka'yı iyi ilişkiler kurmaya ikna etmeye çalıştı, ancak çocuk babasını savunmasız bir yaratığı öldürdüğü için affedemedi. Ondan nefret etti ve iyiliğe olan inancını kaybetti. Yönetmene büyüyüp köpekleri koruyacağını söyledi.
Taborka, babası gibi kalpsiz insanların olduğunu sonsuza kadar hatırlayacaktır. Güçlü olduklarını ve zayıfları gücendirebileceklerini düşünürler.
Kıvrılmış Şeytan
Bazen zulüm kaçınılmaz olur ve emredileni yapmak zorunda kalırsın. Bu, eski bir hizmet köpeğini uyutmak için alan Y. Yakovlev, "The Shorn Devil" hikayesindeki sınır muhafızının başına geldi. Ona köpek hakkında sorular sormaya başlayan genç bir çocukla tanıştım. Çocuk neden ona artık ihtiyaç duyulmadığını ve insanların neden bu kadar acımasız ve adaletsiz davrandığını anlamaya çalıştı.
Sınır muhafızı, köpekle iki yıl çalıştığını, onun akıllı ve sevecen olduğunu söyledi. Kayalara tırmanmayı bile bilen gerçek bir hizmet köpeğidir. Kötü duymaya başladı, dişleri yıprandı ve daha fazla hizmet için uygun görülmedi. Sınır muhafızı, karakol komutanının emrini takip ettiğini ve itaatsizlik edemeyeceğini söyledi. Köpeği uyuttuğuna dair bir sertifika getirmelidir.
Çocuk endişeyle sınır muhafızını dinledi. Bunca yıldır sınırı koruyan, kendini işine adamış köpeğe neden ötenazi yapılması gerektiğini anlamıyordu, savaşta birden fazla kez yaralandı. Neden ona artık ihtiyaç yok? Adaletsizlikten ve güçsüzlükten korkmaya başladı. Sınır muhafızının köpeğin kaderini değiştirmek için hiçbir şey yapamayacağını anladı. Sıra bu. Çocuk takip etti ve kendi acizliğinden ve sadık arkadaşını ölüme götüren sınır muhafızının acizliğinden ağladı.
Genç ona köpeği vermesi için yalvarmaya başladı. Onunla ilgileneceğini söyledi. Çocuk, köpeği vermezlerse kendini uçurumdan atacağını söyledi. Sınır muhafızı, komutanın emrine uymadığını, yine de veterinere gidip sertifika alması gerektiğini anlatmaya çalıştı.
Veteriner her şeyi anladı ve ayrıca köpeğe acıdı, onu yanında tutmak istedi. Çocuğun köpeğe iyi bakabileceğinden şüpheliydi. Ama çocuk, onu gücendirmeyeceğine ve annesinin ona izin vereceğine dair güvence verdi. Böylece köpek kurtuldu. Hikayenin kahramanı bu günü sonsuza dek hatırlayacak.
Böyle üç kısa hikaye size çok şey öğretebilir. Merhamet ve merhametin ne olduğunu anlamanıza yardımcı olacaklar. Bu duyguları göstermek ve ihtiyacı olanlara yardım etmek ne kadar önemli.
