Bir çocuğun aniden hile yapmaya başladığı bir durumla bir ebeveynin karşılaşmamış olması nadirdir. Çocukluk yalanları zararsız ve eğlenceli olabilir, ancak bazı durumlarda çocuk neredeyse sürekli yalan söyler. Çocuklukta yalan söyleme eğilimi nereden geliyor?
Çocukların yalanlarının kalbinde ne yatıyor?
taklit. Çocukların genellikle diğer insanların duygularını, davranış ve taklit örneklerini vb. emen süngerlerle karşılaştırılmaları boşuna değildir. Bir çocuk bir yalana tanık olursa, çevresinde özellikle yetişkinlerin ve onun için yetkili kişilerin sürekli ya da sık sık yattığı bir durumdaysa, bebek de benzer bir davranış modelini benimsemeye başlar. Ona öyle geliyor ki, anne ya da baba yalan söylüyorsa, yapması gereken bu. Bazen bir çocuk, kaprisli karakterini göstermek istercesine, inatla, zarardan hareket ediyormuş gibi ebeveynlerine yalan söylemeye başlayabilir. Ancak böyle bir davranış için bile çocuğun belli bir kalıbı olması gerekir. Bir çocuk kitabının favori kahramanından yalan söyleme eğilimini "alabilir" veya televizyon ekranında diğer insanların birbirlerine nasıl yalan söylediğini görebilir.
Dikkat çekme arzusu. Gösteri, çocukluk davranışının çok tipik bir özelliğidir ve ergenliğe kadar devam eder. Bir çocuk ebeveynlerinden, arkadaşlarından, akrabalarından ilgi görmediğinde, bu ilgiyi nasıl elde edeceğinin yollarını bulmaya başlar. Birçok çocuk yalanlarla hareket etmeye başlar. Bir çocuk yetişkinlerin veya akranlarının dikkatini daha uzun süre tutmak için herhangi bir olayı hayal ettiğinde veya süslediğinde yalan söylemek zararsız olabilir. Ancak bazı durumlarda yalan çok sert ve hatta korkutucu olabilir.
Patolojik yalan söyleme eğilimi. Yalan söylemenin patolojik biçimi, erken yaştaki bir çocuğun herhangi bir konuda sebepsiz yere yalan söylemesi ile kendini gösterir. Bunu neredeyse sürekli, tamamen pişmanlık duymadan yapıyor. Hiçbir konuşma veya eğitim önlemi, küçük yalancıyı utandırma veya azarlama girişimleri sonuç vermez. Bu eğilim çok net bir şekilde ifade edilirse, bir çocuk psikiyatristi veya psikoterapisti ziyareti için bir neden haline gelir. Bir kişi yalanlarının farkında olmadığında belli bir zihinsel sapma vardır. Onun için söylediği her şey gerçek gerçektir. Böyle bir kişiyi ikna etmek, yalan söylemek için suçluluk duygusuna neden olmak imkansızdır. Bu tür kişilerin uygun tıbbi müdahaleye ihtiyacı vardır.
İç korkular ve endişeler. Çoğu zaman, bir çocuk cezadan korktuğunda, herhangi bir durumda kendini suçlu hissettiğinde ebeveynlerine yalan söyler. Anne ya da babanın ona nasıl küfür ettiğini duymak istemeyen, köşede durmak istemeyen, belli bir davranıştan sorumlu olmak ya da ebeveynleri üzen çocuk, yalanların yardımıyla durumdan kurtulmaya çalışır. Bu davranış, çok katı, zorlu bir yetiştirme içinde büyüyen çocuklar için tipiktir. Çocuğun zihninde anne ya da babanın görüntüsü kasvetli tonlardaysa, çocuk bir kabahatin cezası sırasında ağır bir aşağılanma yaşadıysa ya da ceza çocukta korku yarattıysa, çocuk bunun olacağını zannederek yalan söyler. onu sonuçlardan kurtar.
Kişisel bölge savunması olarak yalan söylemek. Çocuğun yalan söylemesinin nedeni genellikle ergenlik dönemiyle ilgilidir. Çok fazla küçümseme, abartma veya tersine hafife alma, ebeveynlerinden bazı nüansları gizleme eğiliminde olan ergenlerdir. Bu durumda yalan söylemek, kişisel bölgenizi koruma, iç dünyanızı meraklı ve müdahaleci ebeveynlerden kapatma girişimi olarak hareket eder. Bir genç, onlara bir ders vermek, aktif kontrollerinden, baskılarından ve vesayetinden kaçmak için genellikle ebeveynlerine yalan söyler.
Ailedeki mikro iklime tepki olarak yalan söylemek. Bir çocuğun ailevi çatışmalara, dramalara ve durumlara karşı tutumunu yalanlarla göstermesi nadir değildir. Yalanlar, ebeveynler arasındaki bir kavgaya veya ailedeki herhangi bir olumsuz değişikliğe tepki olarak hareket eder. Genellikle bu gibi durumlarda, çocukların yalanları fanteziler ve icat edilen görüntülerle çok yakından iç içedir, bu nedenle çocuk kendini aile mikro ikliminin olumsuz etkilerinden korumaya çalışır.
Küskünlük ve intikam arzusu. Bir çocuk bir şey için ebeveynleri tarafından çok kırılırsa, davranışını kesin olarak tahmin etmek neredeyse imkansızdır. Duygularının ve duygularının intikamını almak isteyen çocuk, itaatsiz davranmaya, kaprisli olmaya, protesto etmeye, olumsuzluk göstermeye ve sıklıkla yalan söylemeye başlayabilir. Ebeveynlere öfke, yalanların oluşumu için mükemmel bir temel haline gelir.
