Aile, yaşamın temelidir, ilk becerilerin gelişimi ve oluşumu, gençlerin çevrelerindeki dünya hakkındaki fikirleri. Çocuğun yalnızca yaşam standardı, eğitimi ve zekası değil, aynı zamanda daha fazla varlığı da aileye bağlıdır.
Aile, çocuğun yaşamının tüm alanlarını etkiler, onun sayesinde bir kişi büyür ve ülkesinin müreffeh ve başarılı bir vatandaşı olur ya da hayatından memnun kalmaz. Aile, bir kişiye manevi değerler, ahlak, hayatta neyin en önemli olduğu ve neyin çabalanması gerektiği kavramını yayar. Bir insanda güzellik kavramını oluşturan, ona sevgiyi ve bakımı öğreten kişidir.
Aile etkisi
Her zaman, bir insanın kalesi olan, kendini hissedebildiği, korunduğu, ailesiyle sevinci paylaştığı yer ailesiydi. Aile, toplumun oldukça kapalı bir parçasıdır, dünyaya gelen bir çocuk, yaşamın ilk yıllarında genellikle bu dünyanın sınırlarının ötesine geçmez. Ve çocuğun ailede öğrendiği her şey, hayatının geri kalanında onunla kalır, çünkü beyninin 3 yaşına kadar doğasında var olan bilgi ve kavramlar, çoğunlukla gelecekteki özünü belirler. Dolayısıyla şiddet ve zulme maruz kalan bir çocuk, yetişkinlerin bu davranışını normal karşılayacaktır, belki başka bir tavır bilmediği için anne babasından şikayet etmek aklına bile gelmez. Büyürken, böyle bir çocuk ketum hale gelir, davranışlarında genellikle içsel korku ve ihtiyat güdüleri bulunur. Ancak büyüyüp, çocuklarına ve sevdiklerine eziyet edecek bir tirana dönüşebilir.
Öte yandan, bir çocuk anne ve babasının davranışlarında sadece olumlu bir tutum, destek, büyüklerden saygı görüyorsa, eğitim zorla değil, tek kelimeyle, böyle bir çocuk başkalarına nasıl davranılacağı konusunda bir anlayış getirecektir, Sevdikleriyle birlikte yetişkinliğe Çocuk yetişkinlerin davranış ve tutumlarını kopyalar, bebeklik ve genç yaşta bu bilinçaltında olur ve daha büyük çocuklarda ailede öğretilen alışkanlıkları zaten bilinçli olarak takip eder. Bu nedenle davranışsal düzeyde aile eğitimi, çocuğun dünyayla gelecekteki ilişkisinin başlangıcını sağlar.
aile değiştirme
Ailesi olmayan bir çocuğa ne olur? O zaman bu kavram hiçbir yerde kaybolmaz, sadece diğerleri aile ilişkileri olarak hareket etmeye başlar - eğitimciler ve yetimhane öğrencileri arasında, koruyucu aile üyeleri veya sokak arkadaşları arasında. Her durumda, bir kişi ailenin yerini almaya, en azından biriyle yakın bir ilişki hissetmeye çalışıyor. Ve sonra bu kişi veya grup çocuğun kişiliğini oluşturacak, bilgisini, yetiştirilmesini, dünyayla ilişkiler kurma yeteneğini etkileyecektir. Böyle bir ilişkinin asla tam teşekküllü olamayacağını söylemeye gerek yok: ne bir yetimhanedeki eğitimciler ne de tamamlanmamış bir aile, arkadaşlar bir yana, aile ilişkilerinin bir kişiye olan değerini ve yakınlığını değiştiremez. Bu nedenle, bu tür çocukların ruhunda genellikle ihlaller izlenir: çocuk daha geri çekilir, inatçı, zalim olur veya bazen garip bir ahlak ve etik fikrine sahiptir.
