Babalık içgüdüsü - annelik içgüdüsüne benzeterek onun var olması gerektiğini düşünebilirsiniz. Aslında doğa, babaların çocukları için endişelenmesini sağlamadı, ancak insan toplumunda aile, sevgi ve karşılıklı bakım ilkeleri üzerine kuruludur, bu nedenle “babalık içgüdüsü”nün hala var olduğunu söyleyebiliriz.
Babalık içgüdüsü olarak adlandırılabilecek şey
Doğa babalık içgüdüsünü sağlamasa da buna denebilecek bazı davranış kalıpları vardır. Toplumda büyüdükleri için insanlarda belirli nitelikler vardır ve sosyal normlar çocukluktan itibaren onlar tarafından emilir. Bekar babalar var ve bu daha az yaygın olmasına rağmen, çocuk yetiştirmenin yanı sıra bekar annelerle de başa çıkıyorlar.
Anneden gelen baba "içgüdü" arasındaki fark, rasyonel eylemlere dayanması, kadınların ise daha çok sezgisel olarak hareket etmesidir. Bazı psikologlar, baba sevgisiyle ilgili olarak "içgüdü" kelimesini kullanmamayı tercih ederek genellikle bu fenomen hakkında konuşmayı reddederler. Bu pozisyonla tartışmak zor. Bununla birlikte, doğada bile, babanın yavrulara gösterdiği özenin tezahürü vakaları gözlemlenir, bu da yine de bazı içgüdüsel eğilimlerden bahsetmemize izin verir. Örneğin penguenlerde babalar yumurtadan çıkar ve bu birkaç hafta sürer! Bu süre zarfında penguenler vücut ağırlıklarının %40'ını yani yaklaşık 5-6 kg'ını kaybederler. Bu davranışı anlamlı bir endişe olarak adlandırmak zor, aksine bir içgüdü gibi görünüyor. Penguen vakası doğada nadir olsa da, buna babalık içgüdüsü demeye değer olabilir.
Babalık içgüdüsü nasıl uyanır?
Kadınlarda üreme içgüdüsü doğa tarafından belirlenir ve genellikle belirli eylemlere eğilimi belirlerse, babalarda çocuk sahibi olma ve onunla ilgilenme arzusu zamanla uyanır. Aile psikologları bunu böyle açıklıyor. İlişkinin ilk aşamasında genç bir çift birbirine uyum sağlamaya çalışır. İnsanlar her ikisine de uygun bir yaşam biçimi kurarlar, çünkü ondan önce ayrı yaşıyorlardı ve birbirlerinin arzu ve ihtiyaçlarını hesaba katmak zorunda kalmıyorlardı.
Sonra bir çocukları olur. Bu üçüncü kişi! Hala oldukça küçük, ama zaten bireyselliğini gösteriyor, sürekli bakım ve dikkat gerektiriyor. Bu sorumluluk, genç bir aile için zor bir sınavdır, çünkü henüz üzerinde çalışılan kurallar çökmektedir. Genç babanın çelişkili duyguları vardır. Kadın biraz yabancılaşır, çocuk onun tüm dikkatini çeker. İlk başta, bir erkek rahatsız olur, genellikle babalık sorumluluklarından kaçınmaya çalışır. Ancak zaman geçer ve bebeğin kendisine ne kadar benzediğini fark eder, onunla konuşmaya başlar, çocuğun bir insan olarak ilginç olduğunu fark eder. Birçok baba, çocuklarını 2 veya 3 yaşlarındayken gerçekten sevmeye ve ilgilenmeye başlar. Ondan önce, sadece çocuklardan korkuyorlar, psikologların vardığı sonuç tam olarak bu.
İlginçtir ki anne ve baba sevgisi farklı şekillerde kendini gösterir. Kadınlar bebeklere daha çok gülümser ve babalar çocukları kollarına almaya daha yatkındır. Anneler çocuklarıyla uzun sohbetleri sever ve babalar birlikte futbol oynamayı veya kendi elleriyle bir şeyler yapmayı sever.
