Her ebeveyn bazen kendi çocuğuna sesini yükseltmek zorundadır. Bunun için herkesin kendine göre nedenleri vardır. Bazıları, çocukların sakin bir tonda aktarılan bilgileri algılamadığını söylüyor. Bazıları da bebeklerini böyle azarlar. Ancak psikologlar, sesi yükseltmenin öncelikle ebeveynlerin kendi zayıflıklarının bir tezahürü olduğuna inanırlar.
Talimatlar
Aşama 1
Anne ve baba bebekleriyle sakince anlaşamıyorlarsa, aslında sorun çocukta değil, ebeveynlerdedir. Bebeğe sürekli bağırmak onu en iyi şekilde etkilemez ve hatta çocuğun ruhuna zarar verebilir. Ayrıca çığlık atmak bir alışkanlık haline gelebilir ve çocuk başkalarıyla ve hatta ebeveynleri ile aynı şekilde iletişim kuracaktır.
Adım 2
Genellikle ebeveynler çocuklarına bağırdıktan sonra içtenlikle tövbe ederler, ancak yine de zaman zaman seslerini yükseltmeye devam ederler. Bunun belli nedenleri var.
Aşama 3
Yetişkinler, çocuğun onlardan çok daha zayıf olduğunun farkındadır. Ebeveynler genellikle, örneğin işteki sorunlar, bir eşle kavgalar nedeniyle biriken tüm duygusal streslerini dışarı atarlar. Yani, çocuğun tüm bunlardan sorumlu olmadığı açıktır, ancak yine de onu alır ve hepsi yetişkinlerin çocuğun onlara cevap veremeyeceğini anladığı için. Böylece bebek bir tür paratoner ve hatta bir kum torbası haline gelir ve bu role çok çabuk alışır ve sonraki yetişkinlik hayatında alıştığı gibi bu role sadık kalacaktır.
4. Adım
Her ebeveyn, bir çocuğun doğumundan önce bile onun hakkında bazı fikirlere sahiptir. Ebeveynler, örneğin, oğullarının veya kızlarının kesinlikle mükemmel öğrenciler olacağını ve belirli bir tür spora gideceklerini hayal ederler. Ancak çocuk ayrı bir kişidir ve her zaman ebeveynlerin beklentilerini karşılamaz. Anne ve baba bu konuda çok ciddiyse, o zaman bu yüzden bebeği bozarlar. Çocuk, ebeveynlerinin beklentilerini karşılamadığını anlamaya başlar ve bu, komplekslere yol açabilir.
Adım 5
Yetişkinler sürekli bir yerde acele ederler, her şeyi olabildiğince çabuk yapmak isterler, ancak çocuklar ölçülü bir yaşam tarzına öncülük eder ve herhangi bir yere acele etmeyi planlamazlar, bu da genellikle ebeveynleri rahatsız eder. Bu nedenle çocuğu acele ettirmek için seslerini yükseltmeye başlarlar. Aslında çocuğunun hayatının ritmine saygı duyulması gerekse de, çocuğun hayatının her dakikasından zevk alma hakkı vardır, onu yasaklamaya gerek yoktur.
6. Adım
Bir çocuğa bir şeyi en erişilebilir ve sakin bir şekilde açıklamak çok zordur, pek çok ebeveyn bağırmayı çok daha kolay bulur. Ama bu ebeveynlerin sorunu, düzeltilmesi gereken çocuk değil, anne ve baba normal iletişim kurmayı öğrenmelidir, böylece konuşma sırasında çığlık atmak zorunda kalmazlar.
