Çoğu zaman, en sorumlu ebeveynler bile, böyle bir dönemin bir çocuğun hayatında çok büyük bir sınav olduğunu tam olarak anlamaz ve yakın insanlar, çocukların bu dönemi acısız bir şekilde aşmalarına yardımcı olmak zorundadır.
Her şeyden önce, aile ve genel olarak yakın kişiler, çocuklarına ebeveyn sevgisi ve sınırsız sabırla yardımcı olabilirler. Dışsal yabancılaşmaya rağmen, çocukların sevdiklerinin onları dinlemeye hazır olduğunu, sadece başarılarını ve olumlu izlenimlerini değil, aynı zamanda başlarına gelen olumsuz durumları da ebeveynleri ile paylaşabileceklerini, tavsiyelerde bulunabileceklerini ve ebeveynleri ile paylaşabileceklerini bilmeleri çok önemlidir. çaresizlik anında psikolojik destek verin… Ebeveynler, kural olarak, dinleyin, ancak şu anda çocuklarını duymazlarsa asla duyamayacaklarını fark etmeden genci duymazlar.
Çocuklar yakın insanlara karşı dürüst değildir, çünkü ebeveynler bazen, destek yerine, onları belirli şeylerin yararları ve zararları hakkında ahlaki, sinir bozucu diyaloglarla doldurmaya başlar, koşulsuz ebeveynlik hakları ve otoritelerinde kararlı bir şekilde ısrar eder. Banal derler: "İşte senin yaşındayım … Ve bana itaat etmedin, bu yüzden şimdi acı çekiyorsun." Ebeveynlerin bencilliği ve ikiyüzlülüğü bu şekilde tezahür eder ve çocuklar bunu keskin bir şekilde anlar ve hisseder. Ergenler, yalanı ustaca ayırt eder, sadece sinir bozucu ahlaki yalanları ifşa etmekle kalmaz, aynı zamanda soğuk kayıtsızlıkla çileden çıkar, çünkü bu yaşta son derece savunmasızdırlar ve her şeyi kalbe alırlar.
Yaşam tecrübesi olan birçok yetişkin şöyle der: "Geçiş yaşı korkutucu değil, kendi kendine geçecek." Ancak burada şunu eklemek gerekiyordu: "Asıl mesele çocuk için sonuçsuz geçmektir", aksi takdirde daha sonra düzeltmek veya zamanı geri almak imkansız olacaktır.
