Babalar ve çocuklar sorunu sonsuzdur, ancak ailede ebeveynler ve çocuklar arasında karşılıklı anlayış varsa bu sorun çözülebilir. Ancak, yetişkinler ve çocuklar yaşlandıkça onu bulmak daha zor hale gelir. Bunun nedenleri oldukça nesneldir ve bunları zamanında anlarsanız birçok çatışmadan kaçınabilirsiniz.
Bir çocuk, gezegendeki en savunmasız yaratıklardan biridir, belirli bir yaşa kadar tamamen ebeveynlerine bağımlıdır. Kaygının nedenlerini nasıl açıklayacağını bilmese bile, çocuğun neye ihtiyacı olduğunu sezgisel olarak ve annelik içgüdüleri düzeyinde hisseden annede anlayış bulur. Çocuk, sırayla, hala annenin duygusal ruh halini hisseder ve doğumdan sonra bu bağlantı bir süre kalır.
Bir yıla kadar, ebeveynler bir çocuğun dünya görüşünün oluşumunun tek kaynağıdır. Yavaş yavaş sosyal çevresini genişleterek, ebeveynlerinden uzaklaşmaya başlar. Zaten ebeveynlerinin kişiliğiyle ilgili olmayan kendi düşünceleri olabilir. Bir okul öncesi kurumuna yapılan ziyaretin başlangıcı, bebeğin topluma entegrasyonunu işaret eder - yeni arkadaşları, sevgileri ve antipatileri vardır ve ebeveynler artık çocuğun tüm deneyimlerini takip etmeyi her zaman başaramazlar.
Yaş krizleri
Her insanın hayatında, organizmanın büyümesi, fiziğin oluşumu ile ilişkili kriz değişim dönemleri vardır. Psikologlar bir çocuğun hayatındaki beş kritik ana işaret ediyor. Çocuk ilk krizi doğduğu anda yaşar. İkinci kriz, bebeğin evin içinde özgürce hareket etmeyi öğrendiği ilk adımla başlar. Üçüncü kriz, çocuğun bir kişi olarak kendisinin farkındalığı ile ilişkilidir - kendisini adıyla çağırmayı bırakır ve “Ben” ini incelemeye başlar. Dördüncü kriz anı 6-7 yaşlarında gelir ve okula başlama ile doğrudan ilişkilidir. Son ve en zor olanı ergenlik krizidir, vücuttaki ani hormonal değişikliklerle doğrudan ilişkilidir.
Sadece psikolojik sağlık değil, aynı zamanda karşılıklı anlayış düzeyi de bir çocuğun hayatının kriz dönemlerinde ebeveynlerin davranışlarına bağlıdır.
Ebeveynlerin ve çocukların dostluğu - mümkün mü?
Bununla birlikte, ebeveynler, çocuğun kendi hayatı, onun tarafından düzenlenen erişilebilirlik derecesi olduğunu kabul etmek zorunda kalacaklar. Bir çocuğun ebeveynlerinin malı olmadığını, benzer DNA yapısına, ortak kan grubuna, benzer yüz özelliklerine sahip bağımsız bir kişi olduğunu asla unutmamalıyız, ancak yine de kendi dünya görüşü ve eylemlerine sahip olma hakkına sahiptir.
Bir yetişkin, yalnızca mali açıdan kendisine bağımlı olduğu gerekçesiyle bir çocuktan tam bir teslimiyet talep edemez. Ancak daha deneyimli bir kişi olarak, bir ebeveyn sonunda tavsiye verebilir, önerebilir, sempati duyabilir. Çocuğun kişilik hak ve özgürlüklerine saygı gösterilmeyen bir ailede karşılıklı anlayış yoktur.
Aslında eylemler ve dünya görüşü, bir ailede çocuk yetiştirmenin sonucudur, bu nedenle ebeveynleri davranışlarında bir şeyden memnun değilse, bunun nedenini ailede ve kendimizde aramalıdır.
