Sık sık duyuyoruz: çocuk her zaman yalan söylüyor. Ne yapalım? Her şeyden önce, çocukların yalanlarının nedenlerini ve doğasını belirlemek ve ayrıca dikkatlice incelendiğinde bu kadar büyük bir "günah" olmayabilecek bu çocuksu kusurun "şiddetini" belirlemek gerekir…
Talimatlar
Aşama 1
Her şey kötü niyetli bir yalan olarak nitelendirilmeli mi? Birkaç çeşit çocukça yalan vardır. İlk olarak, böyle bir yalan zorlanabilir. Örneğin, cezadan kaçınma, başkasını suçlama, garip bir durumdan "çıkma" arzusu. İkincisi, çocuk daha önemli görünmek için gerçeği süsleyerek "yalan" yapabilir veya çocuk için rahatsız edici ve nahoş olabilecek bir gerçekliği yalanların yardımıyla hayatını "değiştirme" girişiminde bulunabilir. Üçüncüsü, bazen çocuklar çeşitli konularda ilham alarak hayal kurarlar. Fanteziler, çocukta yaratıcılığın bir tezahürü olan en çekici çocukça "yalan" türüdür. Dördüncüsü, çocuk, yetişkinlerin dikkatini çekmeye çalışarak, kendisini "terk edilmiş" ve ilgiden yoksun olarak kabul ederek "insafsızca" yalan söyleyebilir.
Adım 2
Çocuklar neden yalan söyler?
Birkaç sebep var. Bir çocuk aşırı derecede sert bir şekilde yetiştirilirse, hatalarını saklamaya ve bazen - daha da kötüsü - başkalarını suçlamaya başlayacaktır. Gelecekte böyle bir çocuktan, bir kişiye iftira atmanın hiçbir maliyeti olmayan bir yetişkin büyüyebilir. Bazen çocuklar anne babalarını üzmemek için yalan söylerler. Bu, özellikle ebeveynlerin çocuğun duygularını manipüle etmek için "duygularıyla oynamaya" çalıştığı durumlarda olur. Bir çocuk bir aile hakkında var olmayan hikayeler uydurursa, bir düşünün: belki çocuğunuz aşağılık kompleksleriyle büyüyor? Gelecekte, böyle bir kişi, örneğin yoksulluk veya kökenleri nedeniyle sevdiklerinden utanabilir, daha önemli birini taklit etmeye çalışabilir. Her durumda, olmadığı birini taklit etme arzusu ebeveynleri uyarmalıdır. Ne de olsa, birçok insanın, dedikleri gibi, "kendi hayatlarını" yaşamadığı, ancak bir insanda başlangıçta ortaya konan potansiyeli gerçekleştirmek yerine, olduğu gibi "başkasının" yaşadığı bir sır değil. Ve bir çocuk herkese rağmen yalan söylüyorsa, bunun bir hastalığa dönüşebilecek ve çocuğunuzu güvenilmez bir üne sahip bir kişiye, hatta gerçek bir sosyopata dönüştürebilecek komik bir psikolojik sorun olmadığını anlamalısınız.
Aşama 3
Ya çocuk yalan söylüyorsa? Bununla nasıl başa çıkılır?
Bir çocuk ceza korkusundan yalan söylüyorsa, ebeveynlerin çok ileri gidip gitmediğini ve çocuğunuzda korkak, korkmuş bir kaybeden ve gelecekte zayıf, depresif bir kişiliğin gelişip gelişmediğini düşünün. eylemlerinin sorumluluğunu almak ve kendi hatalarını tanımak?
Bir çocuk kendisi için var olmayan yaşam nimetleri icat ederek gerçeği "süslerse", ona olanı takdir etmeyi nasıl öğreteceğinizi düşünmeniz gerekir. Ya da belki her şey işlevsiz bir çevrededir ve o zaman ebeveynlerin evde normal, arkadaşça bir atmosfer yaratarak kendileriyle başlamaları gerekir.
"Tıpkı böyle" yalan söyleyen bir çocuk hayalperest, belki de ruhunda büyük bir yaratıcılık yeteneği gizler. Hayalperestin enerjisini doğru yöne yönlendirmek gerekir. Örneğin, ona "fantezilerini", hayallerini, planlarını yazması için güzel bir defter verin. Ya da bir albüm ve boyalar, böylece kendi sözleriyle "kendi gözleriyle gördüğünü" çizer. Kim bilir, belki de küçük yalancınız ünlü bir yazar veya sanatçı olur?
Çocuğun yalanı saldırganlıkla ilişkiliyse veya hayali bir gerçeklikle "flört ediyorsa", ona zaman ve sabır vermelisiniz. Daha da iyisi, uzman bir psikoloğa danışın. Belki de her şey göründüğünden çok daha ciddi ve çocuğun bilinci, zihni tehlikede, zihinsel bir bozukluğun ilk belirtilerini gösteriyor. Ne de olsa, tüm akıl hastalıklarının yanı sıra mutsuz kaderlerin çocuklukta çocuklar tarafından kazanıldığı bilinmektedir. Ve ebeveynler ne kadar erken fark ederse, nedenlerini bulma, çocuğun yetiştirilmesindeki hataları düzeltme ve muhtemelen onu hastalıktan kurtarma şansı o kadar artar.
