Doğum anından ergenliğin sonuna kadar çocuk belirli yaş krizleri geçirir. Sadece fizyolojik değişikliklerle değil, bazen olumsuz duygusal şoklarla da ilişkilidirler. Ebeveynlerin doğru davranış taktiklerini belirleyebilmeleri, zor aşamalardan en az kayıpla geçmenizi sağlayacaktır.
Bir çocuğun büyüme ve gelişme döneminde, ruhu ve davranışı sürekli yaşa bağlı değişiklikler geçirir. Geçiş aşamaları sırasında, çocuğun vücudu, gelişiminin bir aşamasından diğerine sorunsuz bir şekilde geçer, ancak yaşa bağlı krizler, çocuğun gelişimindeki sıçramalarla karıştırılmamalıdır.
Yenidoğan krizi
Bir bebeğin hayatının ilk bir buçuk ila iki ayında kendini gösterir. Fizyolojik bir bakış açısına göre, bebek sadece etrafındaki dünyaya uyum sağlar - yavaş yavaş kendini rahim içi yaşamından ayırmayı öğrenir. Psikolojik olarak, bu, bebeğin sık sık ağladığı ve duygusal olarak yakındaki yetişkinlere bağımlı olduğu oldukça çalkantılı bir dönemdir. Yaklaşık iki ay sonra, bebeğin duruma alışması, sakinleşmesi ve hatta biraz misafirperver olması için zamanı olur.
Erken çocukluk krizi
Bir buçuk yaşından itibaren çocuk, yürümeyi ve konuşmayı öğrendiği ikinci kriz dönemine girer. Günlük rutine ve kendi ihtiyaçlarına bağlı olarak bebek, rahat bir gelişim için yavaş yavaş alışkanlıklarını ve biyoritimlerini geliştirir. Bu süre zarfında, özellikle annesine bağlanır, ancak onun sadece kendisine ait olmadığını fark eder. Çocuk ilk "protesto eylemlerini" bile gösterebilir, ancak sevgi dolu ebeveynler davranışını nazikçe ve ısrarla düzeltmelidir.
Kriz 3 yıl
Çocuk psikologları, bu aşamayı, çocuğun inatçılığının ve inatçılığının doruğa ulaşabileceği en akut ve zor olarak nitelendiriyor. Çocuklar sadece irade göstermekle kalmaz, aynı zamanda önceden belirlenmiş kurallara bile aykırı davranırlar. Bununla birlikte, bu sadece ebeveynlerinin gücü ve karakter gücü, itaatsizliğinizde ne kadar ileri gidebileceğiniz konusunda bir testidir. Bu tür duygusal patlamalara agresif bir şekilde tepki vermemelisiniz, çocuğun dikkatini ilginç bir ayrıntıya çevirmek yeterlidir.
İlkokul yaşı krizi
6-8 yaşındaki bir çocuğun kriz dalgası, sosyal statüsündeki bir değişiklikle doğrudan ilişkilidir - eski bir anaokulu öğrencisi bir okul çocuğu olur. Olası fazla çalışmayı ve kaygıyı azaltmak için, ebeveynlerin çocuğun hayatını olabildiğince rahat hale getirmesi, onu dikkat ve özenle çevrelemesi gerekir. Yeni basılan öğrenci ek derslerle ve çeşitli çevre ve bölümlere ziyaretlerle ilgilenmiyorsa, psikologlar çocuğun isteklerine karşı çıkmayı önermezler. Aşırı yüklenme genellikle çocukların fizyolojik ve psikolojik gelişimini olumsuz etkiler.
ergenlik krizi
Çoğu ebeveyn için geçiş yaşı genellikle fark edilmez. 12-15 yaşlarında, sevgili çocuk çocuk olmaktan çıkar, ancak ona yetişkin de diyemezsiniz. Aykırılık bazen saldırganlığa bile dönüşebilir ve kendini beğenmişlik bir genci oldukça inatçı ve dik başlı yapar. Hedefe ulaşmanın yolları genellikle asosyal davranışlara yol açarken, yaşıtları arasında kendini göstermesi çok önemlidir. Yetişkinlerin çocuklarıyla güvene dayalı bir ilişki kurmaları önemlidir, böylece ergenlik döneminin çalkantılı dönemini fazla endişe duymadan birlikte geçirebilirler.
Tüm çocuklar genellikle yaşla ilgili periyodik krizlerden geçer, ancak tezahürleri doğrudan çocuğun bireysel özelliklerine bağlıdır. Ebeveynlerinizle iyi bir ilişki, pürüzleri yumuşatabilir ve çalkantılı bir dönemi olabildiğince rahat hale getirebilir.
