İnsanlar hem sosyal hem de biyolojik varlıklardır. Bu nedenle, çoğu zaman bazıları değişmeyen hayvan içgüdülerini serbest bırakır. Bu hem yetişkinler hem de çocuklar arasındaki ilişkilere yansır. Bu nedenle okul zorbalığı, olmuş, olacak ve olacak bir olgudur.
Psikologlar ve eğitimciler, konferanslarda ve genel toplantılarda, blog yazarları ve medya temsilcileriyle doğrudan karşılaşanlardan daha fazla puanları ve görüşleri artırmak için zorbalık hakkında konuşurlar. Bu arada, zorbalığın kurbanları genellikle doğaları gereği psikolojik olarak diğerlerinden daha savunmasız olan çocuklardır. Bu tür çocuklar genellikle sınıf arkadaşlarının saldırgan davranışlarıyla ve onlardan gelen tüm olumsuzluklarla başa çıkmak için yeterli iç kaynaklara veya içsel güce sahip değildir.
Okul zorbalık mekanizması
Zorbalık, sınıf arkadaşlarının bir çocukla birkaç kez gülmesini veya tartışmasını sağlamak değildir. Zorbalık, bir çocuğun saldırgan davranışlarıyla sınıf arkadaşları tarafından kasıtlı ve sürekli olarak teşvik edilmesiyle ilgilidir.
Zorbalık, sınıf ve okul içinde sosyal statü sistemleri oluşturmanıza izin veren bir tür dahili aygıttır. Durumlar hiyerarşisi, yetişkin dünyasında benzer şekilde inşa edilmiştir. Tek fark zalimlik düzeyindedir.
Saldırganlar, kendilerini hiyerarşinin zirvesi olarak gören çocuklar veya kollektifi yöneten krallar ve kraliçelerdir. Onlar için zorbalık, otoritelerini korumanın bir yoludur. Ayrıca, herhangi bir nedenle takıma uymayan asosyal çocuklar da saldırgan olarak hareket edebilir. Ve onlar için zorbalık, yüksek bir statü kazanmanın, bu krallar ve kraliçeler olmanın bir yoludur.
Okul zorbalığına dahil olan 4 taraf vardır:
- kurban;
- saldırgan;
- zorbalığa tanık olan ancak buna katılmayan çocuklar;
- öğretmenler ve ebeveynler.
İlk iki taraf okul zorbalığına doğrudan katılıyorsa, ikinci ikisi müdahale etmemeleri ile bu "suç"a ortak olurlar. Çoğu zaman öğretmenler ve veliler böyle bir durum ortaya çıktığında ya müdahale etmemeyi tercih eder ya da fark etmemek için ellerinden geleni yaparlar.
Yine de birçok çalışmada zorbalık okul sisteminin başarısızlığı olarak görülüyor. Bunun nedeni, sınıfların oluşumunda esas olarak yalnızca bir özelliğin kullanılmasıdır - doğum yılı. Bu nedenle, kendilerini zorla dayatılan bir kolektifin içinde bulan çocuklar, kolektifteki yerlerini aramak ve güç inşa etmek zorunda kaldıklarında kendilerini doğal olmayan bir durumda bulurlar.
Zorbalığın sonuçları
Okul zorbalığı dört tarafı da olumsuz etkileyerek dünya görüşlerini kötü yönde etkiler. Mağdurlar genellikle kaygı, depresyon ve kendine zarar verici davranışlar (anoreksiya, bulimia, bağımlılıklar, rastgele cinsel ilişki ve intihar girişimleri) belirtileri gösterirler ve hastalanma olasılıkları daha yüksektir, öğrenme motivasyonu azalır ve okula gitme isteği azalır.
Saldırgan, sınıf arkadaşlarına yönelik zulmü organize ettiği için cezasız kaldığını hissederek, gücün aşağılayabilenlerin elinde olduğuna ikna olmuştur. Bu tür çocuklar diğerlerinden daha sık yasadışı eylemler sergilerler.
Zorbalığa tanık olan çocuklar genellikle korku ve utanç yaşarlar ve topluma pasif katılımlarına alışırlar.
Zulüm görenler için hayat hileleri
Okulda zorbalık sorunu medyada sık sık gündeme geldiğinden, çeşitli kaynaklarda pek çok farklı “zorbalık için yaşam tüyoları” ortaya çıktı, bunlar sadece işe yaramakla kalmıyor, aynı zamanda tam tersi etkiye de yol açabiliyor.
Bu "hayat sohbetleri", "karşılık ver", "dikkat etme", "en güçlüyü bul ve onu yen", "en havalı ol", "aynı şekilde davran" ve benzerlerini içerir.
Ebeveynlere medyadaki "uzmanlar" tarafından "dikkat etmemeleri", "çocukların kendi başlarına halletmesine izin vermeleri" veya "okula gidip saldırganlarla kendileri ilgilenmeleri" tavsiyesinde bulunuluyor.
Aslında, her zorbalık vakası farklıdır, bu nedenle bu soruna evrensel bir çözüm yoktur.
Bir sorunu çözmek için birlikte çalışmanın önemi
Yukarıda belirtildiği gibi, zorbalık okul sisteminin bir arızasıdır. Zorbalığın sonuçları, tüm çocukların dünya görüşü üzerinde olumsuz bir etkiye sahiptir. Zorbalık meydana gelirse, sınıf öğretmeniniz veya okul yönetiminizle iletişime geçin.
Bu tür sorunların yalnızca bir okul psikoloğu veya üçüncü taraf psikolojik hizmet uzmanlarının katılımıyla ortak çabalarla (çocuklar, öğretmenler, ebeveynler, okul yönetimi) çözülmesi gerekir.
