Bir dereceye kadar, tüm ebeveynler çocuksu öfke nöbetleriyle karşı karşıya kalır. Bazıları için bu çocuğun davranışı tek seferlik bir olay iken, diğerleri için sürekli bir problemdir. Oluşum mekanizmalarını ve onunla en etkili şekilde nasıl başa çıkılacağının yöntemlerini anlamak önemlidir. Çoğu zaman, ebeveynlere çocukça öfke nöbetleri ile ilgili tavsiyeler, basit bir tavsiyeye indirgenir "dikkat etmemek". Ancak pratikte her şey çok daha karmaşık.
Çocukların öfke nöbeti, çığlık atmanın, ağlamanın eşlik ettiği güçlü bir duygusal patlamadır, birçok çocuk kendilerini yere atar, ellerini ve ayaklarını döver ve sırtlarını kavisler. Böyle bir durumdaki ebeveynler genellikle kaybolur ve nasıl doğru davranılacağını bilmezler. Bu durumda bebek kendini ve duygularını kontrol edemez. Bir çocuğun histerisinin nedenleri farklıdır: çocuk, bir tür başarısızlık nedeniyle istenen, en güçlü bozukluğu vb. Ebeveynler için tavsiyeler arasında en yaygın olanı çocuğun öfke nöbetine dikkat etmemek. Gerçekte, her şey o kadar basit değil.
Gerçekten de: bebeğe duygusal olarak talep ettiği şeyi vermek kötü bir fikirdir. Histeri sonucunda istediğini elde ederse, bu davranışı amacına ulaşmanın yollarından biri olarak hatırlayacaktır. Sonuç olarak, çocuk daha sık histerik olacaktır. Bir öfke nöbeti meydana geldiğinde, ebeveynin sakin kalabilmek için tüm gücünü toplaması gerekir. Kendi öfkesi bu gibi durumlarda oldukça doğal olarak ortaya çıkar, ancak çocuğa hiç yardımcı olmaz.
Bebek gözyaşlarıyla bir şey elde etmeye çalışıyorsa, onu yalnız bıraktığınızdan emin olun. Ne kadar az seyirci olursa o kadar çabuk sakinleşir. Ayrıca ortamı değiştirmeye de yardımcı olur: mağazadan çıkın, başka bir odaya geçin, vb.
Sebep zaten ortadan kalksa bile (aile, çocuğun bir şey satın almak istediği mağazadan ayrıldı), çocuk kendi başına duygusal stresi gideremez. Bir çocuğun histerisi, küçük bir kişinin bir şey hakkında çok üzüldüğü durumlarda olur: oyuncak anlamıyor, piramidi istediğiniz gibi koymak imkansız. Çocuğun sakinleşmesine yardımcı olmak ebeveynin görevidir. Bir içecek verin, soğuk suyla yıkayın, sıkı tutun, örneğin seğirmesine izin vermeyin. Her anne, çocuğunun normale daha hızlı dönmesine tam olarak neyin yardımcı olduğunu bilir.
Çocuğun duyguları yaşaması, dışarı atması gerekir, ama çok uzun sürmez. Bir çocuğun öfke nöbeti devam ederse, sinir sistemi tükenir, bebeğin ruhu bir kısır döngüye girer: çocuk ne kadar çok ağlarsa, durması o kadar zor olur. Psikoloğun tavsiyesi, hemen sakinleşmek için acele etmenin gerekli olmadığı gerçeğine dayanır, ancak aynı zamanda çocuksu öfke nöbetlerinin sona ermesini geciktirmeye değmez.
Çocuk, annesinin şu anda onu sevmekten vazgeçmediğini, duyguların yoğunluğuna dayandığını anlamalıdır. Sonra yavaş yavaş bunlara katlanmayı, daha uygun yollarla başa çıkmayı öğrenecektir. Bir ebeveyn, çocuksu bir öfke nöbeti durumunda, sinirini ve öfkesini dışarı atarsa, bu bebeğe hiç yardımcı olmaz.
Genel olarak, genellikle çocuksu öfke nöbetleriyle karşılaşan ebeveynlere yönelik öneriler 3 ana noktaya indirgenir: Çocuğun manipülasyonuna katılmamak, izleyici sayısını azaltmak ve sakinleşmeye yardımcı olmak.
