İşte çocuklarla iyi ilişkilerin bazı sırları.
bebek uyanışı
Çocuğu uyandırmaya gerek yoktur, onu her zaman rahatsız eden, battaniyeyi çeken anneye karşı bir hoşnutsuzluk hissedebilir. Odaya girdiğinde önceden başlayabilir: "Kalk, geç kalacaksın." Ona çalar saat kullanmayı öğretmek çok daha iyi. Bir çalar saat satın almak ve onu sunmak, bir şekilde durumu oynamak daha iyidir: "Bu çalar saat sadece sizin olacak, zamanında kalkmanıza ve her zaman zamanında olmanıza yardımcı olacak."
Çocuk güçlükle ayağa kalkarsa, "son dakikalar" konusunda tartışmaya girmemek için onu "tembel bir kişi" ile alay etmeye gerek yoktur. Soruyu başka bir şekilde çözebilirsin: Elini beş dakika önce koy: "Evet, anlıyorum, nedense bugün kalkmak istemiyorum. Beş dakika daha uzan."
Bu sözler, çığlık atmak yerine bir sıcaklık ve nezaket atmosferi yaratır.
Radyoyu daha yüksek sesle açabilirsiniz. Bir çocuk sabahları aceleye geldiğinde, genellikle daha da yavaşlar. Bu onun doğal tepkisi, kendisine uymayan bir rutine karşı verdiği mücadelede güçlü silahı.
Bir kez daha acele etmeye gerek yok, tam zamanı söylemek ve yaptığı işi ne zaman bitirmesi gerektiğini belirtmek daha iyidir: "10 dakika içinde okula gitmelisin." "Saat zaten 7, 30 dakika sonra masaya oturuyoruz."
Okula gidiyor
Çocuk çantaya ders kitabı, kahvaltı, bardak koymayı unuttuysa; Unutkanlığı ve sorumsuzluğu hakkında gergin konuşmalara dalmaktansa onları sessizce tutmak daha iyidir.
"İşte gözlüklerin" - "Gözlüklerini takmayı öğrendiğin zamanı görecek kadar yaşayacak mıyım"dan daha iyi.
Okulun önünde azarlamayın veya ders vermeyin. Ayrılırken, "Bugün her şey yolunda olsun" demek, "Bak, iyi davran, etrafta oynama" demekten daha iyidir. Bir çocuğun gizli bir cümleyi duyması daha hoş: "Saat ikide görüşürüz", "Okuldan sonra hiçbir yerde takılma, doğruca eve git."
okuldan dönüş
Çocukların her zamanki cevaplarını verdiği sorular sormayın.
- Okulda işler nasıl? - İyi. - Bugün ne yaptın? - Hiçbir şey değil. Ne aldın? Vb.
Bu sorunun bazen ne kadar can sıkıcı olduğunu bir düşünün, özellikle notlar velilerin beklentilerine uymadığında ("notlarımı istiyorlar, beni değil"). Çocuğu gözlemleyin, yüzünde hangi duyguların "yazılı" olduğunu. ("Günü zor muydu? Muhtemelen sonuna kadar beklediniz. Eve geldiğine sevindin mi?").
"Baba geldi." Dinlenmesine izin verin, gazeteleri okusun, tüm şikayet ve isteklerle onu bombalamayın. Akşam, akşam yemeğinde, tüm aile bir araya geldiğinde, konuşabilirsiniz, ancak yemekte iyi şeyler hakkında kalpten kalbe daha iyidir. Aileyi birbirine yaklaştırır.
Uyku zamanı
Okul öncesi ve daha küçük yaştaki öğrencilerin ebeveynleri (anne ve baba) tarafından yatırılması daha iyidir. Yatmadan önce onunla gizlice konuşursanız, dikkatlice dinleyin, korkuları sakinleştirin, çocuğu anladığınızı gösterin, o zaman ruhunu açmayı ve kendini korkulardan, endişelerden kurtarmayı ve sakince uykuya dalmayı öğrenecektir.
Çocuk yıkamayı ve içmeyi unuttuğunu bildirirse tartışmaya girmeyin.
Birkaç kısa kural
- Çocuğunuza başarıları için değil, kendisi olduğu için sevildiğini gösterin.
- Bir çocuğa diğerlerinden daha kötü olduğunu asla (kalbinde bile) söyleyemezsin.
- Çocuğun sorabileceği her soru mümkün olduğunca dürüst ve sabırla cevaplanmalıdır.
- Her gün çocuğunuzla yalnız kalmak için zaman bulmaya çalışın.
- Çocuğunuza sadece yaşıtlarıyla değil yetişkinlerle de özgürce ve doğal bir şekilde iletişim kurmayı öğretin.
- Onunla gurur duyduğunuzu vurgulamaktan çekinmeyin.
- Çocuğunuz hakkında ne hissettiğiniz konusunda dürüst olun.
- Çocuğunuza her zaman, sizin için kârsız olsa bile doğruyu söyleyin.
- Çocuğun kendisini değil, yalnızca eylemleri değerlendirin.
- Zorla başarmayın. Zorlama, ahlaki eğitimin en kötü türüdür. Aile baskısı, çocuğun kişiliğinin yok edildiği bir atmosfer yaratır.
- Çocuğun hata yapma hakkını tanıyın.
- Mutlu anılarla dolu bir kavanoz düşünün.
- Çocuk kendisine yetişkinlerin ona davrandığı gibi davranır.
- Ve genel olarak, en azından bazen kendinizi çocuğunuzun yerine koyun ve onunla nasıl davranacağınız daha net olacaktır.
