Bazen bir erkek, yanında bir kadını olduğu gibi kabul eder. Ve aniden ayrılıyor, zor, acılı yalnızlık saatlerinde, kendi kendine eziyet ediyor, neyin eksik olduğunu, onu neden terk ettiğini ve onu nasıl geri alacağını anlamaya çalışıyor.
Bir kadın kendini buzdolabına, çamaşır makinesine, mikrodalga fırına veya sobaya özgürce bağlı hissettiğinde, tek arzu ortaya çıkar: kendisinin de yetenekleri, arzuları, ihtiyaçları ve kaçırdığı fırsatlarla bir insan olduğunu kanıtlamak. Sonuçta, yıkanmış bulaşıklar, temiz bir daire ve pişmiş bir akşam yemeği kolay bir iş değil, ancak bu görünüşte basit şeyler için bile, erkeklere göre, basit şükran sözlerini duymuyor. Ve sonra genç Rodion Raskolnikov gibi bir ikilem ortaya çıkıyor: "… Titreyen bir yaratığım ya da hakkım var …" Benlik saygısı diğer yarısına olan sevgiyi yendiğinde, kız ayrılır ve böylece kendini özgürleşmekten kurtarır. günlük yaşamın bağları, sonsuz yemek pişirme ve temizlik - ona hizmet etmekten yoruldu.
Bir adam renksiz, sıkıcı, donuk, huysuz, açgözlü ve ilgisiz hale geldiğinde, kafasında istemeden düşünceler belirir: “Neden onunlayım? Onun öfke nöbetlerine, kendime karşı kaba tavrına, hayatıma saygısızlık etmesine neden tahammül edeyim? Bir adam bir hiç olursa, hiçbir hırsı ve arzusu kalmazsa, hemen terk edilir. Ve sonuçta, bu durumda bir kadın hiçbir şey için suçlanamaz - kimse bir sebzeyle yaşamak istemez.
Ayrılmak için iyi bir sebep, adamın alkol bağımlılığı olacaktır. Alkollü içeceklerin sürekli kullanımı bir kişiyi dönüştürür. Nazik, sempatik, özenli bir adamdan agresif bir ilkel yaratığa dönüşür. Kız sürekli korku içinde, diğer yarısı için bir utanç duygusu hissediyor. Bütün bunlar depresyona, ilgisizliğe ve nihayetinde - sinir krizine yol açar. Bitmek bilmeyen iknalar, istekler, tehditler, skandalların ardından artık gücü kalmadığı için eski sevgilisinden ayrılmaya karar verir.
Rusya'da kadınlar aile içi şiddete maruz kalıyor. Dayaklara neyin sebep olduğu önemli değil, kesinlikle tekrar olacak. Bir kez bir kadına elini kaldıran bir erkek kendini güçsüz hissedecek ve bunu bir davranış normu olarak görecektir. Böyle bir durumda tek doğru çıkış yolu umutsuz ve anlamsız bir ilişki bırakmaktır.
Muhtemelen ülkemizde her on kadından biri, sevgilisinin ihaneti yüzünden hayatında en az bir kez ağlamıştır. Bağlantı rastgele ve kendiliğinden olsaydı, birçok kadın erkeğini affeder, bunun sadece seks olduğunu düşünür, herhangi bir duygu ve his olmadan anlık bir zayıflık. Vatana ihanete gözlerini kapayan kız, adamın sola doğru yürümesini bir nevi onaylıyor. Bunun ilk ve son kez olduğuna dair güvencelerine rağmen, sürekli ve düzenli hale gelirler. Her seferinde, yeni bir ihanet hakkında bilgi edinirken, kadınların özgüveni daha da düşecek ve çok güzel olmayan bir anda, eski yarısının dikkatini bile çekemeyen cinsiyetsiz bir varlık gibi hissedecek. Yalanlardan, sürekli ihanetlerden ve skandallardan bıktı ve ayrıldı.
