Bir çocuk birinci sınıfa gittiğinde, onun için hayatında yeni bir aşama başlar. Öğrenci ve ebeveynleri için zorlu, ilginç ve heyecan verici. Bu dönemde yeni bir günlük rutin, yeni görevler, görevler, sorumluluklar ortaya çıkar. Çocuk duygularını yönetmeyi, benlik saygısını doğru bir şekilde yaratmayı, diğer insanların görüşlerini hesaba katmayı öğrenir.
Tüm çocukların eğitim sürecine karşı farklı tutumları vardır
Okulu seven ve dersleri ilginç ve bilgilendirici bulan çocuklar var. Bu tür öğrenciler hızla yeni tanışırlar, sınıf arkadaşlarıyla arkadaş olurlar, öğretmeni dinlerler ve ödevlerini mutlu bir şekilde yaparlar.
Bazı öğrenciler iletişimi sever, öğretmenlerine saygı duyar ve hatta çeşitli görevleri tamamlayabilirler, ancak sürekli izlemeye ihtiyaçları vardır. Bu hem okul hem de ev için geçerlidir.
Ancak bir eğitim kurumuna gitmeyi sevmeyen, sınıf arkadaşlarıyla ortak bir dil bulamayan ve bu nedenle yalnız kalan çocuklar da var.
Okula uyum sürecinde ne gibi sorunlarla karşılaşılabilir?
Tüm çocuklar farklıdır ve farklı sorunları olabilir. Örneğin bir yerde oturamaz, kendini kontrol edemez, ellerini kaldırmadan bağırarak cevap veremez, çok çabuk yorulur ve işine konsantre olamaz. Yavaş çocukların kendilerine sunulan materyale iyi hakim olamadıkları belirtilmektedir.
Ayrıca çocukların duygusal sorunları olabilir. Örneğin, biri akranlarıyla ortak bir dil bulamıyor, diğeri öğretmenin sözlerine giremiyor. Ayrıca, çocuk tamamen bağımsız olmayabilir ve bu da akranlarından aşağılanma nedeni olabilir. Bebeklerde kronik hastalıklar sıklıkla şiddetlenir.
Bu tür anlar fark edilirse, ebeveynlerin ve öğretmenlerin buna çok dikkat etmesi ve hatta çocuğu uzman bir doktora götürmesi gerekir.
Bu dönemde bu tür sorunların nedenleri nelerdir?
Tüm kökenler aileden gelir. Çocuğun yetiştirilmesinden etkilenir. Diğer çocuklarla nasıl iletişim kurduğunu, iletişime açık olup olmadığını, onlarla oynamaya açık olup olmadığını düşünmek önemlidir. Çevresindeki dünyaya, hayata bir ilgisi var mı? Çoğu zaman ebeveynler çocuklarından çok şey isterler, kendilerini onun için hazırlarlar veya tam tersine olumsuz deneyimlerini hatırlarlar. Bütün bunlar gelecekteki öğrenciyi olumsuz etkiler.
Bebeğin psikolojik olgunlaşmamışlığı. Belki de hala böyle bir bilgi hacmini ezberlemeye hazır değil, ondan isteneni yapamıyor. Çocuğun nasıl değerlendirildiğini ve ne için değerlendirildiğini anlaması, planlarını doğru yapması ve akademik performansının buna bağlı olduğunu fark ederek önceliklerini doğru belirlemesi gerekir.
Çocuk, onun için okulun yetişkinlerin gittiği işlerle aynı olduğunu, sadece farklı değerlendirildiğini anlamalıdır.
Çocuk, kronik yorgunluk nedeniyle zihinsel olarak yorgun olabilir. Görevlerin hacmi büyür ve bunları tamamlamak için gücünüzü doğru bir şekilde hesaplayabilmeniz gerekir.
Zorlukların üstesinden nasıl gelinir
- Ailede olumlu bir tutum esastır. Anne baba çocuğun yaşamına doğrudan dahil olmalıdır. Onunla konuşmanız, hayatınızdaki olumlu anları anlatmanız gerekiyor. Bu, bebek için iyi bir motivasyon görevi görecektir.
- Okuldan sonra çocuğun dinlenmeye ihtiyacı var. Ebeveynler, ödevini yapmak için hemen oturmasını talep etmemelidir. Aktivitenin türünü değiştirmeniz veya kestirmeyi teklif etmeniz gerekir.
- Bir çocuğa asla birinin ondan daha iyi olduğunu söylememelisiniz. Anne veya baba, diğer okul çocuklarını değil, yalnızca çocuklarını nesnel olarak değerlendirmelidir.
- Çocuk iyi yapılan herhangi bir iş için övülmelidir.
- Kişiliğin okulda oluştuğunu ve çocuğun gelecekte başarılı olup olmayacağını hatırlamak önemlidir. Bunun sorumlusu ebeveynlerdir.
